مصرف آب مورد نياز يک فرد در شبانه‌روز، بايد به تناسب، در ساعات مختلف شبانه‌روز تقسيم شود و افراد بايد به هر آبي که دسترسي داشته باشند، اعم از آب لوله‌کشي شهري، آب چشمه و.... به اندازه کافي مصرف کنند و اين دغدغه که املاح آب، باعث ايجاد سنگ‌هاي کليه مي‌شود را نداشته باشند. افراد به‌خصوص افرادي که کليه سنگ‌ساز دارند، بايد روزانه بين 2 الي 2/5 ليتر مايع مصرف کنند که تقريبا معادل 10 الي12 ليوان آب مي‌شود. بهتر است 60 الي 70 درصد مايعات دريافتي، آب باشد. همچنين اين ميزان مايع بايد در طول شبانه‌روز تقسيم شود، يعني به‌طور متناسب در ساعات مختلف شبانه‌روز مصرف شود. شايع‌ترين نوع سنگ کليه در کشور سنگ‌هاي کليوي کلسيمي است. افراد مبتلا به اين نوع سنگ، محدوديت ويژه‌اي در استفاده از لبنيات ندارند، تنها محدوديت اين افراد، محدوديت مصرف مکمل کلسيم است، البته کلسيم همراه با منيزيم و ساير ريزمغذي‌ها در اين افراد مشکلي ايجاد نمي‌کند. اين افراد بايد در طول شبانه‌روز، به تناوب به مصرف آب و مايعاتي که به‌طور منظم در وعده‌هاي مختلف شبانه‌روز تقسيم شده است، بپردازند. مصرف حجم زياد مايعات در يک وعده کار صحيحي نيست. آب اسيدي و قليايي هيچگونه تاثيري در پيشگيري از سنگ‌سازي کليه‌ها ندارد و آبي که در شبانه‌روز مصرف مي‌کنيم حتي‌الامکان بايد PH خنثي داشته باشد. گاهي براي شکستن سنگها مجبور به ايجاد برش‌هايي در بدن و خارج‌کردن سنگها از طريق جراحي هستيم، در سنگ‌هاي شاخ گوزني از اين راه استفاده مي‌کنيم که پس از شکاف، با دستگاه‌هاي مانند آندوسکوپ وارد شده و سنگ را خارج مي‌کنيم. در روش نوين لاپاراسکوپي، با لوله‌هاي لاپاراسکوپ داخل شکم مي‌شويم، لگنچه را آزاد مي‌کنيم بر روي لگنچه برش مي‌دهيم و سنگ را از لگنچه خارج مي‌کنيم و مجددا لگنچه را مي‌دوزيم. تصوري که در مورد مصرف لبنيات و سنگ‌سازي کليه‌ها وجود دارد، کاملا اشتباه است. با توجه به نقش مفيد کلسيم در بدن، قطع موادغذايي حاوي کلسيم به‌خصوص لبنيات، به هيچ عنوان توصيه نمي‌شود.