لزوم اولویت‌سنجی در حل مشکلات کشور

صحبت‌هاي رئيس‌جمهور در نشست خبري اخير با واکنش‌هايي روبه‌رو بوده است. همه آنچه رئيس‌جمهور گفته درست و دقيق بوده و ترديدي در بيانات آقاي رئيسي نمي‌کنيم. اما با صحت همه اين مطالب و مسائل احساس مي‌شود راهي که مي‌رويم راهي نيست که راه‌حل تمام مشکلات باشد. براي اينکه اگر زيربناهاي واقعي زيستي کشور آسيب ببيند و درست نباشد طبيعتا براي آينده مشکل‌ساز خواهد شد. بسياري از کارها مثل ساخت مسکن که دولت انجام مي‌دهد مردم هم انجام مي‌دهند. مردم اگر شغل و محل زيست مطمئن داشته باشند خانه را هم خود مي‌سازند و دولت نيز لازم نيست که در اين زمينه دخالت کند. خود دفتر رياست‌جمهوري چندي پيش اعلام کرده بود که در سفرهاي استاني اولين چيزي که مورد مطالبه و تقاضاي مردم بوده حل مساله آب است. هر چند که رئيس‌جمهور گفته که براي مساله کم آبي فکرهايي کرديم اما اينکه چه فکري انجام داده‌اند مهم است. وقتي مساله کشاورزي را حل نکنيم؛ مساله آب بري کشاورزي، چاه‌هاي غير مجاز و فرونشست زيستگاه‌ها را حل نکنيم نمي‌توان به فکر ساير مسائل بود. لذا اين بايد اولويت يک دولت باشد و فقط به حل اين مساله بپردازد و اين تهديد را از سر کشور بتواند بردارد و خنثي کند. اولويت‌ها در کشور معلوم نيست که کدام يک از مسائل در اولويت قرار دارد و اعتبارات و بودجه قرار است با يک مساله خاص هماهنگ شود يا اينکه به‌طور روز مره فعلا کار مي‌کنيم. کار کردن خوب و مقدس است اما اينکه اين کار چه ميزان براي آينده کشور خوب و مهم است امري مقدم بر کار صرف است. لذا روند عملکردها بايد اصلاح شود و الان نيز بايد اولويت کشور را درک کنيم و همه امکاناتمان را بر اين بگذاريم که تهديدها را از بين ببريم. اگر نه برخي مسائل براي آينده کشور چندان تاثير‌گذار نيست. زماني مي‌توان به يک مساله به‌طور جدي ورود کرد که زمان مشخص و اعتبارات مشخصي براي آن داشته باشيم و بر اساس آن پيش رفت. م لذا همان‌طور که گفته شد امروز بايد اولويت‌سنجي صورت گيرد و ديد که بايد در کجا سرمايه‌گذاري صورت پذيرد.