جنگ دریای سیاه و تهدید امنیت غذایی

به گزارش آرمان ملی آنلاین، حامد روشن چشم، کارشناس مسائل سیاسی نوشت: از زمان شروع جنگ در دریای سیاه همواره دو موضوع اصلی تحت تاثیر قرار گرفتند؛ ابتدا انرژی و دوم غلات. به گونه‌ای که یکی از معضلات اساسی غرب، بحران انرژی به خصوص تامین آن در بوران سخت زمستان بود. با این وجود، غرب به خصوص اتحادیه اروپا توانست به هر ترتیبی که شده بود و با کمک گرفتن از متحدان خاورمیانه‌ای خود از این بستر تهدید خارج گردد.

از طرفی دیگر، کاهش تولید و صادرات غلات از دو هاب اصلی جهانی یعنی روسیه و اوکراین به طور مستقیم تهدید کننده امنیت غذایی و ایجاد بحران غذایی را هشدار می‌داد که بارها از سوی سازمان ملل متحد مطرح شده بود. با این وجود، توافق سه‌جانبه بین روسیه، ترکیه و اوکراین سال گذشته در نشست استانبول باعث شد تا مسیر ترانزیتی مورد توافق با واسطه‌گری ترکیه بتواند بحران غلات را به طور موقت حل کرده و این محصول مهم را به دست کشورهای مصرف کننده برساند. اکنون شرایط جدیدی بر معادلات نظامی دریای سیاه حاکم شده است، کمک‌های تسلیحاتی و مالی گسترده غرب به اوکراین برای مبارزه با روسیه، شورش داخلی گروه نظامی واگنر علیه ارتش روسیه که بر اساس نظر کارشناسان توسط سیستم‌های اطلاعاتی غربی طراحی شده بود و اقدامات تهاجمی اوکراین در قالب ضد حمله باعث شد تا استراتژی مقابله روسیه طیفی از اقدامات تهاجمی نظامی و غیر نظامی را برای افزایش فشار بر رقبا و دشمنان شامل گردد.

گفته‌های سخنگوی کرملین در خصوص عدم توجیه صادرات غلات از دریای سیاه و ابتکار عمل برای صادرات این محصول مهم توسط خود روسیه بیانگر شوک جدید به غرب به خصوص اوکراین است. به طوری‌که این تصمیم باعث شد تا شخص زلنسکی به استانبول سفر کرده تا رجب طیب اردوغان را برای ادامه صادرات غلات ترغیب کند. این در حالی است که ناتو با افزودن فنلاند و تلاش برای عضویت سوئد در این پیمان نظامی به دنبال تنگ کردن حلقه محاصره خود در برابر روسیه است.

به نظر می‌رسد که تصمیم روسیه برای جلوگیری از صادرات غلات باعث ایجاد فشار مضاعف بین‌المللی علیه این جنگ خواهد شد و بی‌تردید نظم بین‌المللی به چالش کشیده شده و با توجه به تصرفات روسیه در عمق خاک اوکراین، برتری قابل توجهی برای روسیه محسوب می‌گردد. از این رو، چالش‌های جدید وضعیت مبهمی را در برابر جهان قرارداده و هر آن امکان خارج شدن این جنگ از کنترل طرفین وجود دارد. در نهایت اینکه، معادلات جدید بین‌المللی در برابر جنگ دریای سیاه باعث ایجاد چالش‌های جدی علیه دولت‌های ضعیف منطقه‌ای و بین‌المللی از بابت افزایش تورم اقتصادی و تهدید امنیت غذایی می‌گردد که این خود اثرات اجتناب‌ناپذیر و نامطلوبی را بر تداوم توسعه، گسترش صلح، تقویت کشورهای ضعیف و امنیت جهانی ناشی از برآشفتن آنان را نمایان می‌کند.