نامی شیرین، کامی تلخ

به گزارش آرمان ملی آنلاین حسین معافی، فعال فرهنگی - اجتماعی نوشت: فرسوده بودن دستگاه‌های کارخانه، سوءمدیریت، واردات بی‌رویه شکر و مشکلات مالی از عوامل اصلی تعطیلی این کارخانه اعلام شد. این کارخانه هم در اشتغالزایی مردم منطقه مؤثر بود و هم باعث رونق کشت چغندر قند بین کشاورزان می‌شد و این عوامل باعث پویایی و رونق اقتصادی منطقه شده بود. مسئولین زیادی در سال‌های گذشته قول احیای کارخانه قند شازند را در بوق و کرنا کردند ولی هرگز نتوانستند این شعار را عملیاتی کنند.

سید پرویز فتاح روز چهارشنبه21 تیر ماه 1402 در شورای اداری شهرستان شازند در فرمانداری این شهرستان، آب پاکی را روی دست همه ریخت و گفت: سهمی که از کارخانه در اختیار بنیاد مستضعفان است به نفع مردم سرمایه‌گذاری خواهد شد. وی بیان کرد: تعیین تکلیف کارخانه قند شازند با استفاده از ظرفیت قانونی، کمیسیون ماده پنج و ماده ۱۰۱ حل می‌شود و این بنیاد، حداکثر همراهی را برای تعیین تکلیف کارخانه قند شازند خواهد داشت.

در تعطیل شدن کارخانه قند شازند، بنیاد مقصر نیست اما آماده همکاری و سرمایه‌گذاری دارد. فتاح افزود: اجازه احیای کارخانه در شهر داده نمی‌شود بنابراین برای استفاده از این ظرفیت معطل شده باید به سرعت اقدام کرد. وی تصریح کرد: بخشی از کارخانه قند شازند در اختیار شهرداری شازند قرار می‌گیرد تا به عنوان سابقه تاریخی مردم باقی بماند و بخشی هم در اختیار بنیاد مستضعفان، تا سرمایه‌گذاری به نفع مردم انجام دهد.

استاندار مرکزی نیز در این جلسه گفت: کارخانه قند شازند، قابلیت احیا ندارد و باید کاربری آن تغییر کند در این زمینه شهرداری طرحی تهیه کرده که مورد توافق استانداری است. نماینده مردم شازند در مجلس شورای اسلامی نیز در این جلسه به سابقه کارخانه قند شازند اشاره کرد و گفت: بعد از آنکه در سال۸۹ کارخانه قند جمع شد، کارخانه بهنوش راه‌اندازی شد که لازم است خط جدیدی در کارخانه بهنوش شازند راه‌اندازی شود تا بخشی از اشتغال جوانان برطرف شود. کارخانه قند شازند شناسنامه مردم این خطه است؛ بنابراین بهتر است وعده بنیاد مستضعفان برای تغییر کاربری عملیاتی شود. 

نکته جالب اینجاست که در همین روز چهار‌شنبه یعنی 21 تیر ماه که پرونده احیای کارخانه قند شازند بسته می‌شود؛ خبرگزاری مهر از احیای کارخانه قند یاسوج بعد از 58 سال توسط ستاد اجرایی فرمان امام خمینی(ره) خبر می‌دهد. بودجه مورد نیاز احیای آن نیز در سفر استانی ریاست جمهوری در سال 1400 به یاسوج برای احیای این کارخانه مصوب شده بود. 

آیا برند نوشیدنی بهنوش که کارخانه‌های فراوانی در کشور دارد می‌تواند جایگزین کارخانه قند شازند شود و برای نیروهای بومی بیشتری اشتغالزایی کند؟ 

انتفاع مردم شازند از فضای وسیع کارخانه قند که در مرکز شهر است، چگونه خواهد بود؟ 

آیا شهرداری و شورای شهر شازند می‌توانند از این فرصت و موقعیت به‌دست آمده به شایستگی استفاده کنند؟ 

آیا در سرمایه‌گذاری بنیاد مستضعفان در بخشی از این کارخانه می‌توان شاهد رشد اقتصادی و اشتغالزایی برای جوانان شازندی بود؟ 

این سوالات دغدغه‌های مردم نگران شازندی است که باید منتظر ماند و دید که در آینده چه اتفاقی برای این کارخانه تعطیل شده رقم خواهد خورد.