صلح نوبل!

ترامپ، چهره‌ای که خروج از توافق‌نامه‌های بین‌المللی، تحمیل تحریم‌های ظالمانه، تشویق به خشونت و حمایت بی‌چون‌وچرا از رژیم‌های سرکوبگر بخشی از کارنامه سیاسی اوست، چگونه می‌تواند نماد صلح معرفی شود؟ او کسی است که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش آتش در خاورمیانه افکند، مردم ایران، فلسطین، یمن، سوریه و حتی کشورهای اروپایی را با سیاست‌های یک‌جانبه‌اش متضرر کرد. از سوی دیگر، نتانیاهو که به دلیل جنایات جنگی علیه مردم فلسطین تحت پیگرد نهادهای بین‌المللی است، اکنون در جایگاه «توصیه‌کننده» قرار گرفته و صلح‌طلبی را مصادره به مطلوب می‌کند! این دو چهره نه تنها از منظر حقوقی بلکه از نظر اخلاقی نیز صلاحیت چنین اقدامی را ندارند. اگر قرار باشد فردی مانند ترامپ برای عملکرد ضدبشری‌اش نامزد صلح نوبل شود، همه کسانی که تاکنون این جایزه را گرفته‌اند، باید جوایز خود را پس دهند. باید گفت: دیگر چیزی از اعتبار این جایزه باقی نخواهد ماند. چطور ممکن است کسی که از دیوار مرزی مکزیک دفاع کرد، خانواده‌ها را از هم پاشید، فرمان قتل سردار قاسم سلیمانی را صادر کرد، از نسل‌کشی در غزه حمایت کرد و در داخل آمریکا سیاست‌های تبعیض‌آمیز نژادی در پیش گرفت، حالا مدعی صلح باشد؟ این مضحکه سیاسی، تنها یک شو تبلیغاتی نیست؛ نشانه‌ای از سقوط مفاهیم انسانی در نظام سلطه است. نظامی که می‌کوشد واژه‌هایی چون «صلح» را بی‌معنا کرده و آن را در خدمت اهداف سیاسی خود به کار گیرد. جامعه جهانی اگر در برابر چنین مضامینی سکوت کند، در واقع مشروعیت خود را زیر سؤال می‌برد. سازمان نوبل نیز باید روشن کند که آیا هنوز معیارهایی برای اعطای جایزه دارد، یا اینکه آن‌ هم اسیر لابی‌های سیاسی شده است. واقعیت این است که صلح با بمب، تحریم، محاصره و ترور حاصل نمی‌شود. صلح را نمی‌توان با دلار خرید یا با نفوذ سیاسی معامله کرد. صلح نتیجه احترام به حقوق بشر، عدالت و گفت‌وگوی واقعی است، نه نتیجه بازی‌های کودکانه دو سیاستمدار شکست‌خورده که تلاش دارند با ساختن تصویر دروغین از خود، گذشته سیاه‌شان را تطهیر کنند. جهان باید در برابر این تمسخر آشکار از مفهوم صلح واکنش نشان دهد؛ واکنشی درخور‌ شأن انسانیت.

حسین کنعانی‌مقدم

فعال سیاسی