غرب و نقض حقوق بین‌الملل

این یازده کشور حدودا همان اعضاء شورای حکام بودند که هفته قبل با قطعنامه آژانس که توسط آمریکا، بریتانیا، آلمان و فرانسه پیشنهاد شده بود، مخالفت کرده و یا به آن رای ممتنع داده بودند. قابل توجه است 19 کشور غربی و طرفدارانش در میان منتقدین دیده نمی‌شوند و اعراب هم با همه تعارفات شفاهی جزو منتقدین قرار نگرفتند. هرگونه حمله به کشور دیگر طبق حقوق بین‌الملل و منشور ملل متحد، ممنوع بوده و تجاوز محسوب می‌شود. توجیه حمله پیش‌دستانه، توجیهی فاقد مشروعیت است به‌ویژه اینکه هیچ آثار، شواهد و مدرکی که خطر حمله فوری طرف مقابل را نشان دهد قابل ارائه نباشد. در مورد اسرائیل و ایران که با صحنه‌سازی در شورای حکام، بانیان قطعنامه سعی کردند محمل قانونی برای حمله شب جمعه اسرائیل فراهم نمایند، نه تنها هیچ مدرک و سندی از ایران برای حمله فوری به اسرائیل وجود نداشت بلکه برعکس همه مدارک نشان از این داشت که اسرائیل و آمریکا با کمک سه کشور اروپائی دارند خود را برای حمله به ایران آماده می‌کنند. اگر کشوری می‌بایست حمله پیشگیرانه می‌نمود، حقیقتا ایران بود که با توجه به همه شواهد و مستندات صورت گرفته از سوی آمریکا و اسرائیل می‌توانست به استناد همین تعریض به حقوق بین‌الملل، حمله پیش‌دستانه انجام دهد ولیکن ایران سرگرم و مشغول مذاکراتی فشرده و پیچیده با آمریکا بود و هر حرکت اضافی را مخل روند مذاکرات می‌دانست. ایران امید داشت از طریق همین کانال دیپلماتیک و ادامه پنج دور مذاکره بتواند ضمن حفظ حقوق مسلم خود در چارچوب منشور ملل متحد و حقوق بین‌الملل و معاهده عدم گسترش سلاح‌های هسته‌ای (NPT) به‌نوعی توافق با ایالات متحده آمریکا به صورت برد-برد دست یابد. مشاهده می‌شود، اسرائیل گام‌به‌گام در راستای اهداف نامشروع و بلندپروازانه خود و ازجمله اشغال سرزمین‌های دیگر کشورها و در راس آن، کشور فلسطین دارد به حمهوری اسلامی ایران در سایه سکوت دیگر کشورها، حمله مستقیم می‌نماید تا هیچ مانع و ترمزی در مقابل اشغالگری و کشتار شبانه‌روزی مردم بیگناه غزه و اکنون مردم ایران نداشته باشد. گروه ائتلافی غرب به رهبری آمریکا که در تمام زمینه‌ها مشغول تخریب اساس و پایه‌های حقوق بین‌الملل بوده و طبق ماده 56 پروتکل الحاقی کنوانسیون‌های ژنو هیچ‌گونه مجوزی برای حمله به تاسیسات هسته‌ای دیگر کشورها ندارند و از این عمل خطرناک و ضد انسانی منع شده‌اند، بر حمله اسرائیل به تاسیسات هسته‌ای نطنز، اصفهان و فردو مهر تائید زدند و اسرائیل جنایتکار را تشویق به این امر نمودند. آوای خلاف این گروه از کشورها آنقدر برعلیه حقوق بین‌الملل اوج گرفت که مدیرکل پیشین آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به میدان آمد و جواب وزیر امور خارجه آلمان در حمایت از حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران را داد. آقای البرادعی خطاب به وزیر آلمانی گفت آیا کسی تا به‌حال به‌شما گفته که حملات هدفمند به تاسیسا ت هسته‌ای براساس ماده 56 پروتکل الحاقی کنوانسیون‌های ژنو که آلمان هم عضو آن است ممنوع می‌باشد؟ آیا شما اینقدر بی‌خبر یا سهل‌انگار و یا ناقض صریح حقوق بین‌الملل هستید؟ آقای البرادعی ادامه می‌دهد آیا این موضوع را (کارشناسان شما) به شما گفته‌اند که استفاده از زور در روابط بین‌الملل به طورکلی براساس بند 4 ماده دو منشور ملل متحد به استثنای حق دفاع از خود در صورت حمله مسلحانه یا با مجوز شورای امنیت سازمان ملل متحد در موارد اقدام امنیت جمعی، مجاز نیست؟

علی خرم

استاد حقوق بین‌الملل