قالیباف رئیس مجلس ماند

اما نکته جالب توجه سرمایه‌گذاری تندروهای مجلس برای این اجلاسیه بود که هیچ تلاشی برای تغییرات در هیأت رئیسه فرو گذار نکردند؛ اما در نهایت بازهم متحمل شکست سختی شدند تا به این نتیجه برسند که حتی در مجلس دوازدهم که برخی نمایندگان آن با حداقل آراء به بهارستان راه پیدا کرده‌اند نیز بازهم در اقلیت قرار دارند. واقعیت تلخ برای تندروها و دلواپسان بهارستان اینکه تفکر آنها حتی در میان همکاران نماینده خودشان نیز خریدار ندارد حال چه رسد به جامعه و مردم که بخواهند روی آنها سرمایه‌گذاری کنند. نگاهی به نوع کنش‌گری تندروها در مجالس مختلف نشان می‌دهد که تندروها صرفا صدای بلندی دارند و استاد ایجاد حاشیه، آشوب و غوغا هستند؛ اما به لحاظ تشکیلاتی و نفراتی در آن حدی نیستند که بتوانند برای خود فراکسیون یا دسته‌ای را تشکیل دهند که بر پایه آن بخواهند در مجلس یا فرآیندی مثل انتخابات هیأت رئیسه تاثیر‌گذار باشند. لذا پر واضح است که در هر دوره‌ای فقط با ادعای رقابت برای تصاحب کرسی‌های هیأت رئیسه می‌آیند اما در واقعیت محض خالی نبودن عریضه شرکت می‌کنند و در پایان نیز با رایی پایین‌تر از حد ممکن مواجه شده و شکست پشت شکست را تجربه می‌کنند. این در حالی است که به نظر می‌رسد دیگر تندروها باید به این جمع‌بندی و نتیجه رسیده باشند که اساسا توانایی رقابت ندارند و بیش از این نباید خود را مطرح کنند. چرا که در انتخابات‌های مختلف همواره با آرزوی پیروزی شکست را تجربه کرده‌اند. از انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم گرفته که با همه توان خود وارد شدند اما انتخابات را به مسعود پزشکیان باختند تا انتخابات هیأت رئیسه مجلس که بارها با سودای جلوس بر کرسی ریاست قافیه را به محمدباقر قالیباف باختند.

*پیروزی قالیباف؛ شکست تندروها

صبح روز گذشته بود که بالاخره رقابت برای انتخاب رئیس و هیأت رئیسه مجلس آغاز شد و با وجود اینکه تندروها حساب زیادی روی عدم پیروزی قالیباف می‌کردند. اما محاسبات‌شان به کل اشتباه در آمد و منتخب اجلاسیه نخست و در اجلاسیه دوم نیز به ریاست رسید. این در حالی است که طی روزها و هفته‌های قبل تندروها برای قالیباف شمشیر را از روبسته بودند و از تخریب شبانه‌روزی، پیامک‌های تهدیدآمیز، کلیپ‌سازی با بودجه‌های نامعلوم گرفته تا ائتلاف با سلبریتی‌ها، تحریف واقعیت، فحاشی به رئیس مجلس، دوگانه‌سازی‌های دروغین درباره پالرمو و حجاب و... هرکاری کردند تا مجلسی‌ها به قالیباف رای ندهند. اما پر واضح بود که بی‌هیچ تفسیر و توضیحی قالیباف رئیس مجلس خواهد شد. حتی بر خلاف اجلاسیه اول که منوچهر متکی وزیر خارجه اسبق و چهره شناخته شده اصولگرایان رقیب قالیباف بود در این اجلاسیه چهره‌های شاخص به میدان نیامدند و احمد بیگدلی، احمد راستینه و هادی قوامی در سودای ریاست بودند که البته بیگدلی و قوامی انصراف خود را اعلام کردند و در ادامه رقابت بین قالیباف و راستینه ادامه پیدا کرد. این در حالی است که پس از رای‌گیری برای رئیس مجلس از میان 272 رای ماخوذه محمدباقر قالیباف با 219 رای با اختلافی فاحش نسبت به نفر دوم برای دومین بار به ریاست مجلس رسید تا مجددا تیر تندروها به سنگ بخورد. هر چند که آرای احمد راستینه برای تصدی جایگاه ریاست مجلس از سوی قالیباف اعلام نشد، اما مشخص گردید که آرای احمد راستینه برای تصدی جایگاه ریاست ۳۶ رأی، آرای سفید ۱۵ رأی، آرای باطله ۲ رأی، تعداد کارت‌های توزیع شده ۲۷۶ برگه و تعداد آرای جمع‌آوری شده ۲۷۲ رأی بوده است. رای بالای قالیباف نشان داد که جدای از اقلیت تندرو که یا به راستینه رای دادند و یا رای سفید و باطله اکثریت مجلس از جریان‌های مختلف موافق تمدید ریاست قالیباف بر خانه ملت هستند. گرچه به نظر می‌رسد که برخی جریانات همچون مستقلین و حامیان دولت نیز پشت پرده با قالیباف برای حمایت از او به توافق رسیده‌اند. پیروزی قالیباف همچنین مانور قدرت بهارستان در جهت رد شدن از تندروهای حاشیه‌سازی بود که جز ایجاد هزینه برای مجلس سود دیگری نداشته‌اند. البته آنچه مشخص است نگاهی به میزان آراء قالیباف در اجلاسیه نخست مجلس دوازدهم و همچنین 4 اجلاسیه مجلس یازدهم نشان از سیر صعودی آراء وی در بین نمایندگان دارد چنانکه اگر 2 اجلاسیه نخست مجلس یازدهم را که قالیباف 230 رای، آورد را کنار بگذاریم در ادوار دیگر قالیباف رایی به مراتب کمتر از رای فعلی را آورده است. آنچه مهم است اینکه کم یا زیاد، قالیباف با اختلافات فاحش و معناداری تندروها را شکست می‌دهد تا نشان دهد آنها از جایگاه و پایگاه خاصی حتی در مجلس برخوردار نیستند و فقط صدای بلندی دارند.

*انتخاب هیأت رئیسه

پس از انتخاب رئیس مجلس انتخابات برای کرسی‌های هیأت رئیسه آغاز شد و شش نفرشامل عبدالرضا مصری، علی نیکزاد، حسینعلی حاجی‌دلیگانی، حمیدرضا حاجی‌بابایی، مجتبی ذوالنوری و علیرضا منادی سفیدان برای 2 صندلی نایب رئیسی به رقابت پرداختند که در نهایت نیکزاد و حاجی‌بابایی با 111 رای نایب رئیس اول و دوم شدند. همچنین در جریان انتخاب اعضای هیإت رئیسه اجلاسیه دوم 22 نفر برای تصاحب ۶ کرسی دبیری هیأت رئیسه مجلس رقابت کردند که در نهایت احمد نادری، رضا جباری، عباس پاپی‌زاده، صدیف بدری ، مجتبی بخشی‌پور و روح‌ا... متفکر آزاد توانستند کرسی‌های دبیری هیأت رئیسه را از آن خود کنند. در همین راستا 11 نفر برای 3 کرسی ناظر یا کارپرداز هیأت رئیسه با هم رقابت کردند و در نهایت علیرضا سلیمی، عباس گودرزی و جلیل میرمحمدی به عنوان ناظران هیأت رئیسه انتخاب شدند تا ترکیب کامل هیأت رئیسه مشخص شود. نکته مهم‌تر اینکه هیأت رئیسه اجلاسیه دوم تفاوت چندانی با هیأت رئیسه اجلاسیه اول نداشت و این نشان از عدم تغییر رویکرد در نمایندگان بود.