روایت قطعی‌ها

این تنها مربوط به ساختمان ما نبود. گویا در مناطق مختلف شهر تهران و نه تنها تهران، که در شهرهای دیگر هم این اتفاق افتاده است. این مساله به‌خصوص برای ساکنان طبقه‌های بالاتر مشهودتر است، حالا یکی از همسایگان ما می‌گوید که آنقدر فشار آبشان کم است که برای استحمام مجبورند به خانه پسرشان بروند. حالا سازمان آب هم پیامک داده است که باید منبع آب بگذارید. همه اینها در حالی است که درکنار کاهش فشار آب، قطعی‌های زودهنگام برق هم آغاز شده است و آنقدر گسترده بوده که طبق آمارها تنها در روز دوشنبه، برق بیش از یک هزار مشترک در تهران قطع شده است. این درحالی است که در روز سه‌شنبه هم در مناطق مختلفی از تهران، قطعی برق را شاهد بودیم، آن هم بدون اینکه از قبل اعلام شده باشد. خود ما در اوج ساعت کاری روزنامه، ساعت یک تا سه برق نداشتیم، درحالی که تلفن هم با رفتن برق قطع می‌شود و عملا کارمان تاحدی مختل شد و همین اتفاق در منطقه‌های دیگر تهران نیز افتاده بود. در عین حال دولت نتوانسته به مردم نشان دهد که در قطعی‌های برق جانب عدالت را نگه داشته است. مردم برخی مناطق معتقدند که برق آنها به نسبت دیگر مناطق بیشتر قطع می‌شود و برخی هم مدعی می‌شوند که برق مناطقی اصلا قطع نمی‌شود. در هفته‌های گذشته بسیاری از شهروندان، اخطار مصرف آب را درحالی دریافت کرده‌اند، که طبق گفته خودشان مصرف امسالشان تفاوتی با سال‌های گذشته نداشته و حالا مشخص نیست که چه اتفاقی افتاده است که امسال این اخطارها به آنها داده می‌شود. اگر در سطح شهر گذر کنید و با چند نفری هم گفت‌وگو کنید، همه از قطعی آب و برق ناراضی هستند. هرچند این مساله در مناطق مرکزی و پایین‌تر شهر پررنگ‌تر است.

سدهای کم آب

از ارتفاعات که به تهران نگاهی می‌اندازی، به‌خصوص از مناطقی که هر سال سد لتیان را می‌دیدیم، سد همیشه پرآب بود و انعکاس رنگ سبزابی آبش را از فاصله‌ای بسیار دور مشاهده می‌کردی. آنقدر که همه می‌دانستند آن برق نورانی سبزرنگی که از دور می‌بینی، سد پرآب لتیان است. اما امسال از همان روزهای ابتدایی فروردین که باید پرآب‌تر از همیشه هم باشد، سد خالی تنها تاریکی و خشکی را منعکس می‌کرد و خبری از نور نبود. از همان روزهای انتهایی سال گذشته بود که کارشناسان هشدار می‌دادند که آب بسیاری از سدهای کشور حتی به اندازه نیمی هم پر نیست. ما با شعار هرکجا آب است، آبادانی نیز هست بزرگ شدیم. ما با دیدن کوه‌های پر آب و برف و بهاری بارانی بزرگ شدیم و حالا به یکباره سال‌هاست که باران هم نمی‌بارد. آن هم در سرزمینی که پرباران بود. اما حتی در فروردین و اردیبهشت هم شاهد باران چشمگیری نبودیم. این اتفاق خوبی نیست. اما همچنان چاره‌ای هم برای این خشکی‌ها نیست. تنها چهره غمگین و نگران مردم را مشاهده می‌کنیم که با سفره‌هایی که مدام خالی‌تر شد، هرروز با دغدغه تازه‌ای دست به گریبان می‌شوند و حالا همه به شنیدن این دو کلمه هم خو گرفته‌اند؛ ناترازی‌های انرژی!

سهم پررنگ جنوب شهر

حتی در روزهایی که هوا آلوده بود هم، مناطق بالاتر تهران از کیفیت هوای بهتری برخوردار بودند، تا جنوب تهران، که انگار گرما و سرمایش هم با شمال تهران متفاوت است. آن هم در شهری که هیچ چیز به مساوات تقسیم نشده است. اعتراض مردم اما از قطعی‌های زودهنگام برق و آبی که فشارش در مناطق مختلفی افت کرده است، هر روز بیش‌تر از قبل می‌شود. به طوری که همه نگران تابستانی نیامده هستند. فصل گرمایی که مشخص نیست چگونه سپری خواهد شد و ما هم انگار عادت کردیم به زندگی در شهری که برای هیچ چیزش حتی یک ساعت بعد هم نمی‌شود برنامه‌ریزی کرد. اما باز ذهنمان آرام نمی‌گیرد، که تابستان چه کنیم؟ و همچنان پاسخی برای این سوال نیست. حالا عضو هیات رئیسه شورای شهر هم خبر از تجمعی مقابل اداره برق شهرری در روز دوشنبه داده است و معتقد است که در قطعی‌های برق، سهم جنوب شهر پررنگ‌تر است. جعفر بندی شربیانی، با پرداختن به قطع برق مکرر خصوصا در محور جنوب خیابان انقلاب گفت: وزیر نیرو به این موضوع رسیدگی کند. اینکه ناترازی انرژی بر دوش مردم جنوب شهر باشد، کار درستی نیست و از عدالت دور است. جعفر بندی شربیانی با بیان اینکه تجمعی مقابل اداره برق شهرری در روز دوشنبه انجام شد، به ایلنا گفت: مردم نسبت به قطع برق مکرر اعتراض داشتند. از جنوب انقلاب ساعات قطع برق بالاتر است. در منطقه ۲۰ حدود پنج ساعت در روز برق قطع می‌شود که از عدالت به دور است.

روشنایی‌های غیرمنطقی

کافی است در ساعات انتهای شب سری به خیابان‌های تهران بزنید. از شمال شهر گرفته، تا دورترین نقطه در جنوب این شهر که شب‌هایش هم چون روز، روایت‌های مختلف بسیاری دارد. در سال گذشته بود که قطعی‌های برق، در برخی مناطق تهران در شب، به‌خصوص در برخی بوستان‌های تهران و بزرگراه‌ها به چشم می‌خورد، اما همچنان در برخی ساختمان‌ها، شاهد روشنی شب تا صبح چراغ‌ها بودی و کسی هم پاسخی برای آن نداشت. حتی همین حالا هم اگر در سطح شهر در نیمه‌های شب تردد کنی، روشنایی‌های غیرمنطقی زیادی را می‌بینی. درحالی که در برخی مناطق تهران، در اوج گرما در میانه روز، آن هم با گرمایی که برای اردیبهشت ماه طبیعی نیست، ساعت‌ها واحدهای مسکونی در حالی دچار قطعی برق هستند، که بسیاری از آنها آبشان هم قطع می‌شود. اما همچنان چراغ‌های روشن در دل شب را هیچ منطقی توجیه نمی‌کند. همچنین مدیرعامل توزیع نیروی برق تهران بزرگ گفته است که: بیش از ۱۲ درصد از مصرف برق پایتخت مربوط به ادارات است و دستگاه‌هایی که مصرف برق خود را کاهش ندهند مشمول قطع برق خواهند شد. کامبیز ناظریان در این زمینه اظهار کرد: همه مشترکان اداری شهر تهران موظفند در دوره گرم سال جاری، مصرف برق خود را در ساعات کاری نسبت به دوره مشابه سال گذشته، ۳۰ درصد و در ساعات غیر اداری تا ۶۰ درصد کاهش دهند. درحالی مدیرعامل توزیع برق تهران از شهروندان درخواست کرده است صرفه‌جویی کنند، که هنوز برای برخی مکان‌های روشن شب تا صبح تهران، دلیل منطقی وجود ندارد. هرچند روز دوشنبه برق بیش از یک‌هزار مشترک در تهران قطع شد.

قطع برق و دلهره مدام

ساعت از سه بعدازظهر گذشته بود، که برق آمد. کاری که هرروز تا سه تمامش کرده بودم را مجبور شدم دوساعت دیگر به آن اضافه کنم. هنوز چند لحظه از آمدن برق نگذشته بود، که دوباره قطع شد. این بار دیگر صدای همه درآمد. تا اینکه نهایت یک ربع بعد، برق آمد و همه با دلواپسی به پشت میز خود بازگشتند، تا نکند دوباره برق برود و کارمان معطل بماند تا پاسی از شب. این درحالی است که افت فشار آب خانه هم استحمام را برای همه اهالی ساختمان سخت کرده است. آن هم در شرایطی که این اردیبهشت، برای چندساعت بیرون از خانه بودن، عرق از سر و روی همه می‌بارد. مادرم هم یک هفته‌ای می‌شود که مدام با خودش حساب می‌کند اگر آب قطع شود، با چند بطری آب می‌شود استحمام کرد؟ این را اضافه کنید به سفره‌هایی که مدام کوچک‌تر شدند و حالا برخی برای خرید روزی یک نان و چندعدد تخم مرغ و چند سیب زمینی دچار مشکل هستند. حالا اجاره خانه و آب و برق و خرج‌های پیش‌بینی نشده و یک سرماخوردگی این وسط بماند برای گزارش‌های بعدی. شهر پر از روایت ما، تهران، این روزها حالش چون آدم‌های خاکستری‌اش، ناخوش است.