مذاکره، یک فن است
مذاکره، گفتوگویی میان دو یا چند فرد، گروه یا سران کشورهاست که با هدف دستیابی به درک مشترک، رفع اختلافات، رسیدن به منافع مشترک، توافق بر سر اقدامات متقابل یا کسب نتیجهای رضایتبخش برای تمامی طرفهای درگیر صورت میگیرد.
طرفین مذاکره باید به توافقات حاصلشده پایبند باشند و این توافقات معمولاً بهوسیله فرد یا افرادی مورد رضایت طرفین، همراه با ضمانتهای لازم، مکتوب میگردد. مبنای مذاکره، امتیاز دادن و امتیاز گرفتن است. در واقع، مذاکره فرآیندی است که طی آن طرفها تلاش میکنند تا در پایان گفتوگو، منافعی برای خود حاصل کنند. این فرآیند، هم دانش است و هم هنر؛ هنری برای رسیدن به مصالحه. مذاکرهکنندگان حرفهای مانند کسانی که در ترک مخاصمه، دستیابی به صلح یا دیپلماسی فعال هستند، در این زمینه تخصص دارند. مذاکره یک مهارت نرم است که به افراد کمک میکند تا به سازش و توافق دست یابند. این مهارتها شامل تواناییهایی مانند ارتباط مؤثر، استراتژیسازی، ترغیب، برنامهریزی و همکاری است. شناخت و تقویت این مهارتها، گام نخست در بهبود توانایی مذاکره است و میتواند در شرایط گوناگون به دستیابی نتایج مطلوب کمک کند. مهارتهای لازم برای مذاکره بسته به محیط، هدف مورد نظر، و طرفهای مذاکرهکننده متفاوت است. پس از بیان مفهوم کلی مهارتهای مذاکره، به چند مهارت اساسی اشاره میکنیم که در اغلب موقعیتها کاربرد دارند. این مهارتها، از جلسات کاری گرفته تا مذاکرات تجاری، سیاسی، بینالمللی و حتی تعاملات روزمره، شما را به مذاکرهکنندهای توانمندتر تبدیل میکنند. مذاکره یکی از ابزارهای اصلی برای رسیدن به توافق در موقعیتهای مختلف است. این ابزار میتواند در حوزههایی همچون تجارت، سیاست، روابط اجتماعی و حتی تعاملات فردی به کار گرفته شود. هدف اصلی مذاکره، رسیدن به توافقاتی دوطرفه است که منافع طرفین را تا حد امکان برآورده کند. در زندگی روزمره، کمتر فعالیتی را میتوان یافت که خالی از مذاکره باشد. از تصمیمگیریهای خانوادگی تا قراردادهای بینالمللی، مذاکره حضوری پررنگ دارد. بهبیان دیگر، توانایی مذاکره موفق، یکی از مهمترین مهارتهایی است که هر فرد در قرن ۲۱ باید داشته باشد. هر جا که منافع مشترک و در عین حال خواستههای متفاوت وجود دارد، مذاکره نقشی کلیدی ایفا میکند. مذاکره، فرآیندی است که در آن دو یا چند طرف برای رسیدن به توافق درباره موضوعی خاص به تبادل نظر میپردازند. این روند شامل بیان دیدگاهها، تبادل اطلاعات و ارائه پیشنهادهایی برای دستیابی به راهحلهای رضایتبخش برای همه است. این فرایند ممکن است رسمی یا غیررسمی باشد. مذاکرات دیپلماتیک میان دولتها بهصورت رسمی و همراه با قواعد مشخص برگزار میشوند، در حالی که گفتوگو میان دو همکار درباره تقسیم وظایف روزانه، نوعی مذاکره غیررسمی است.
* علیمحمد نمازی
فعال سیاسی
ارسال نظر