فضای مذاکره تهران و واشینگتن
در این یادداشت دور جدیدی از مذاکراتی را تحلیل خواهیم کرد که بار دیگر بین ایران و آمریکا در جریان است و باتوجه به سابقه این مذاکرات نمی‌توانیم در مورد نتیجه قطعی صحبت کنیم ولی در ادامه به فضای جدید مذاکرات اشاره خواهیم کرد که برای اولین بار مشاهده شده است.
مذاکره بین ایران و آمریکا به‌صورت رفت و برگشت و پینگ‌پنگی در جریان است و مشاهده می‌کنیم که هم طرف جمهوری اسلامی ایران مواضع خود را به‌صورت شفاف مطرح می‌کند و همچنین در مقابل هم می‌بینیم که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهوری آمریکا برای مذاکره زمان‌بندی اعلام می‌کند و در ادامه دنبال فرصت مناسبی است تا بتواند با جمهوری اسلامی توافقی به‌امضا برساند. همچنین باید اشاره کنیم که ایران از فضای مذاکره‌ها استفاده می‌کند و تریبون‌های در اختیارش را به‌خوبی روشن کرده است تا بتواند از این طریق مواضع خود را بیان و از این فضا سود ببرد و به روشنی اعلام می‌کنیم که به‌طرف مقابل اعتماد نداریم و در آن سو هم مشاهده می‌کنیم ترامپ هم از این ادبیات استفاده می‌کند. می‌توانیم در این فضای به‌وجود آمده امتیازاتی به دیپلماسی تهران بدهیم آن هم به این دلیل که ترامپ می‌خواهد، ایران را در سال‌های آینده به یک شریک استراتژیک تبدیل کند. به این دلیل است که در مذاکرات مسقط ادبیات مشترکی بین ایران و آمریکا مشاهده می‌کنیم. این روند ادامه دارد تا هر دو‌طرف به‌یک نتیجه‌ای در جهت بستن این پرونده و رفتن روبه‌جلو رسیده باشند. این امر تا حدود زیادی امیدوارکننده است چرا که کاخ سفید در چند سال آینده باید با ایران به تفاهمی تعریف شده و مستحکم برای آنچه نظم نوین جهانی نام دارد برسد یا اینکه باید شکستش را برای بار دوم ثبت کند. حالا باید به این موضوع هم اشاره کنم که در این فضای به‌وجود آمده شاهد نوع ویژه‌ای از مذاکرات هستیم و باتوجه به تاریخچه مذاکرات تهران و واشینگتن این اولین مورد است که کاخ سفید در روند مذاکرات موضع خود را با شفافیت اعلام می‌کند. اگرچه می‌گویند که چیزی مشخص نیست ترامپ از جمهوری اسلامی چه می‌خواهد ولی در عمل آشکارتر خواهد شد.
* مهدی مطهرنیا
آینده‌پژوه سیاسی و اجتماعی
ارسال نظر