«دلالت پرنده/ بخوان مرا بخوان/ بخوان سبز هوش/ بگذار آوای پریشان نایم را/ سی‌مرغ بسرایند/ به خود آیند یاخته‌ها» شاپور جورکش، صاحب هوش سبز و دانای نام دیگر دوزخ، نای از نفس تهی کرد. شاعری که سال‌های بسیاری از زندگی خود را صرف بازخوانی آرای نیما کرد، چه در کتاب‌هایش مثل بوطیقای شعر نو و چه در یادداشت‌ها و گفت‌وگوها.
هرگز فکر نمی‌کردم به این زودی‌ها بنشینم و در رثای شاپور جورکش بنویسم و عنوان «زنده‌یاد» را جلوی نام عزیزش بگذارم. تعاملاتم با ایشان، غالبا بیشتر از بسیاری از دیگر عزیزان شاعر و نویسنده بود که منجر به همکاری‌هایی در بعضی از زمینه‌ها شد؛ با یادها و خاطرات دلنشینی که با من باقی خواهند ماند.
شاپور جورکش، نویسسنده، شاعر، منتقد و مترجم مطرح کشور که در چند روز گذشته به دلیل عارضه ریوی در بیمارستان بستری بود، صبح امروز درگذشت.
