پیمان بریکس از کشورهایی تشکیل شده که در بلوک‌های مختلف اقتصادی قرار دارند. در جایی برزیل در آمریکای لاتین حضور دارد، چین که در آسیای شرقی قرار دارد، روسیه در اروپا و آفریقای جنوبی نیز در آفریقا. البته اعضای بریکس بارها نیز اعلام کردند که مسائل این پیمان بیشتر اقتصادی است و تلاش دارند که نوعی توسعه متوازن و پایداری را در کشورهای پیرامونی خود داشته باشند و به عبارت دیگر وزنه‌ای اقتصادی باشند تا در واقع این توسعه اقتصادی پایدار در دنیا ادامه داشته باشد.

همه کشورها بر اساس منافع خودشان با سایر کشورها ارتباط برقرار می‌کنند و به اصطلاح دیپلماسی در سیاست بر اساس بده و بستان صورت می‌گیرد. طبیعی است که وقتی کشوری یک طرفه رابطه برقرار می‌کند هر احتمالی در خصوص نحوه و نوع برخورد با آن کشور متصور است. درست مثل دنیای تجارت که شما وقتی امکان متنوع سازی منابع تامین کالا نداشته باشید فروشنده هر جنسی را با هر قیمتی که خواست به شما می‌فروشد.

حدود دو سال است که محمدجواد ظریف جز دانشگاه در هیچ عرصه دیگری حضور ندارد. او که نقشی محوری در یک توافق‌نامه چند جانبه داشت و در دوران حضورش بر وزارت خارجه، افول آن توافق را هم مشاهده کرد، اکنون دست به قلم شده و در ارتباط با نظم «جهان جدید»، عبور از نظام‌های ائتلافی دائمی و قدرت گرفتن ائتلاف‌های موضوع محور موقت، فقدان دستاورد جنگ طلبان در جنگ‌های اخیر و به پایان رسیدن دوران‌گذار در نظام بین‌الملل مواردی را ذکر کرده است.

تقریبا نزدیک به قطع امید باید گفت برجام قابل احیا نیست و شرایط جدید آنقدر تغییر کرده و تحولاتی که در پرونده هسته‌ای رخ داده، آنقدر عمیق و زیاد است که باید یک مدل و شرایط جدیدی برای برجام تعریف کنند که آنهم بدون تحولات سیاسی یعنی تغییر سیاست ایران در روابط بین‌الملل امکان‌پذیر نیست.