ائتلاف شاید؛ لیدری نه
آرمان ملی- حمید شجاعی: تحولات سیاسی و اجتماعی در جامعه طی سالها و دهههای مختلفی رخ داده که بعضا بر فرآیندهایی چون انتخابات اعم از انتخابات ریاست جمهوری، مجلس، خبرگان و شوراها تاثیرگذار بوده اما تحت هر شرایط ممکن انتخابات برگزار شده و از درون آن دولت یا مجلسی با رویکردهای خاص بیرون آمده که در ادامه با عملکردهایش در حوزههای مختلف تاثیراتی غیر قابل انکار و بعضا غیرقابل جبرانی بر جامعه گذاشته است. نمونه این امر را میتوان در انتخابات مجلس یازدهم در اسفندماه سال 98 و انتخابات ریاست جمهوری سیزدهم در سال 1400 مشاهده کرد که به جهت رویگردانی بخشی از جامعه از انتخابات به واسطه نارضایتی از شرایط موجود، مجلس و دولتی روی کار آمد که بهرغم وعدههای پر زرق و برق وضعیت جامعه را بهویژه در حوزه معیشتی و اقتصادی بغرنجتر از گذشته کرد. همین امر است که اتفاقا عدهای را بدین باور رسانده که با وجود تمامی انتقادات به شرایط موجود و عملکردها نباید اجازه داد که شرایط از این بدتر شود و از همین رو نیز معتقدند انتخابات مجلس آوردگاهی است که میتوان با مشارکت در آن و انتخاب کاندیداهای معتدل و اصلاحطلب از طرفی مجلس را از دست برخی تندروها و خالصسازها درآورد و از طرف دیگر با مطالبهگری دولت را پاسخگو نمود. اما در این مسیر چالشهایی وجود دارد که نشان میدهد مسیر چندان هم هموار نیست و شاید مهمترین چالش در این میان نوع نگرش جامعه به این داستان باشد چرا که اساسا برخی نگاهی به انتخابات و مشارکت ندارند و دیگر انتخابات و صندوق رای را نهادی برای تغییر به وضع مطلوب نمیدانند. حال اینکه برخی بخواهند در این میان نقش کاتالیزور یا تلطیف کننده فضا را بازی کنند و با سخنان انگیزشی جامعه را به حضور در انتخابات ترغیب کنند حداقل در چنین شرایطی که عملکردهایی نشان دهنده خلاف مشارکت بالا در انتخابات است کار آسانی به نظر نمیرسد.
کد خبر: 1079456 تاریخ انتشار : 1402/09/07
