| کد مطلب: ۱۰۴۹۶۸۴
لینک کوتاه کپی شد

سد چمشير به‌رغم هشدارها آبگيري شد

سد چمشير علي‌رغم مخالفت‌هاي مکرر مسئولين سازمان محيط زيست و ديگر مسئولين کشوري آبگيري شد!به گزارش انتخاب، ساخت اين سد بر روي رودخانه زهره از سال 1389 آغاز شده است اما از سال گذشته هشدار‌هاي بسياري از سوي فعالان محيط زيستي و سازمان حفاظت از محيط زيست نسبت به مخاطرات آبگيري اين سد داده شده بود. پيگيري‌ها حاکي از اين است که سد چمشير ديروز صبح آبگيري شده است. محمد درويش، فعال محيط زيستي با انتشار تصويري از آبگيري سد چمشير در توييتر خود نوشت: آقاي سلاجقه در حاليکه صبح امروز(ديروز) شما مشغول تکذيب آبگيري سد چمشير در رسانه رسمي دولت بوديد، يکي از محيط‌بان‌هاي شما اين عکس را برايم فرستاد! حسين آخاني، کارشناسان محيط زيست و استاد دانشگاه، پيش از اين در خصوص مساله چمشير از نظر پيش‌بيني اتفاقاتي که قرار است آنجا بيفتد، گفته بود که «رودخانه زهره يک رودخانه شور است، ايجاد سد در يک رودخانه شور يعني تجمع نمکي که به‌طور طبيعي شسته مي‌شد و به دريا مي‌ريخت. ما مي‌خواهيم اين را تجميع کنيم و معلوم نيست دوستاني که مي‌خواهند اين نمک را پشت اين سد جمع کنند برايش چه برنامه‌اي دارند. شواهد جديد زمين‌شناسي نشان مي‌دهد در زمان مطالعات سد، در تشخيص بخشي از سازند گچساران اشتباه بزرگي صورت گرفته و از لايه‌هاي عميق نمکي که در بستر وجود دارد، غافل ماندند. طبيعي است خيلي از زمين‌شناسان پيش‌بيني مي‌کنند با توجه به اينکه اين سازند گچي- نمکي است، به محض اينکه گچ‌ها حل شوند نمک‌ها هم حل خواهند شد و ما با يک شرايط بحراني و خطرناک مواجه خواهيم شد. حتي اگر تصور کنيم هيچ اتفاقي هم نيفتد، با توجه به اينکه رودخانه زهره آبش شور است، با افزايش 2 تا 3 برابري شوري اين آب، بنا بر آنچه در روزنامه همشهري منتشر شد، مشاور طرح هم گفته اين آب شور است و قابل استفاده شرب نيست. من به عنوان يک گياه‌شناس اعلام مي‌کنم اين آب براي کشاورزي هم قابل استفاده نيست. من نمي‌دانم چه اصراري دارند يک درياچه شور را در آن منطقه ايجاد بکنند.» او درباره صنايعي که از اين قضيه منتفع هستند، توضيح داده بود: «تا آنجا که شنيدم ولي اطمينان کامل ندارم، گويا پتروشيمي گچساران يکي از صنايعي است که قرار است از اين آب بهره‌مند شود، اما در گزارش‌هاي رسمي چنين چيزي وجود ندارد. در گزارش‌هاي رسمي اهدافي که تعيين کردند، شرب مناطق جنوبي از هنديجان تا بوشهر، توسعه کشاورزي به ميزان 40 هزار هکتار در دشت ليراوي است. اينجا احتمالا داريم با يک عدم شفاف‌بودن ماجرا مواجه مي‌شويم. شايد کساني که اصرار به آبگيري دارند، خودشان از شوربودن اين سد مي‌خواهند استفاده کنند. شايد شوري اين آب براي صنايع مشکلي نخواهد داشت، چون براي کشاورزي که قابل استفاده نيست.»

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار