هنر مجلس فقط انتقاد نیست

اعتراضات نمایندگان مجلس نسبت به برخی وزرای دولت به‌ویژه آنچه در خصوص وزیر کار اتفاق افتاد مبین آن است که جریان اصولگرا و به بیان بهتر اصولگرایان تندرو هیچ طرح، برنامه، دستور‌العمل و نقشه راهی برای اقتصاد کشور نداشته و ندارند که فی‌الواقع اگر می‌داشتند آثار آن به تدریج باید هویدا می‌شد. واقعیت امر بر آن است که اعتراضات و انتقادات به دولت به واسطه مشکلات و مسائل اقتصادی از یک جهت درست است. از این جهت که هیچ تغییری در وضعیت اقتصادی کشور ظرف چند ماه گذشته به وجود نیامده است. لذا از این بابت حق با مجلسیان است که هیچ تغییری در وضعیت اقتصادی به وجود نیامده است. البته نه تنها هیچ تغییری به وجود نیامده بلکه تورم بالاتر رفته، گرانی و کمبودها بیشتر شده است. اما نکته مهم آن است که مجلس یازدهم می‌خواهد چه راه حلی فرا روی دولت قرار دهد؟ به بیان ساده‌تر مجلسی‌ها هیچ راه‌حلی عملی و رسمی پیش پای دولت رئیسی نمی‌گذارند. آقای رئیسی باید چه‌کاری انجام می‌داده که نکرده تا وضعیت اقتصادی بهتر شود؟ ایشان چه اقدامی را انجام داده که نباید انجام می‌داد که وضع اقتصادی بهتر می‌شد. واقعیت این است که مجلسی‌ها جز انتقادات مکرر هیچ هنر دیگری ندارند. مجلسی‌ها نه در دولت آقای روحانی هنری داشتند و پیشنهاد و طرحی ارائه می‌دادند و نه در دولت آقای رئیسی. به صرف انتقاد و تهدید که این وزیر و آن وزیر را استیضاح می‌کنیم نمی‌توان کارنامه عملکردی برای خود درست کرد. عملکرد مجلس به جز مشتی تبلیغات سیاسی هیچ اثری مطلوب صددرصدی دیگری نداشته است. مجلس به جای شعارهای تو خالی اما پر طمطراق باید راه حل نشان می‌داد. واقع مطلب آن است که اکثرمجلسیان به جز شعار هیچ چیز دیگری ندارند. وقتی دولت نمی‌تواند یک بشکه نفت صادر کند و اگر هم صادر کند به‌واسطه تحریم‌ها پول آن را نمی‌تواند به کشور باز گرداند؛ وقتی در نتیجه سیاست‌های غلط کشاورزی به‌جای صادرات صیفی‌جات، میوه و تره بار در محصولات کشاورزی‌مان سم صادر می‌کنیم دولت رئیسی قرار است چه کار کند. بنابراین از یک جهت مجلس درست می‌گوید هیچ تغییر و بهبودی در وضعیت اقتصادی کشور به‌وجود نیامده است. اما آنچه مجلس نمی‌گوید، یا نمی‌خواهد بگویدآن است که آیا امکان پذیر است بدون آنکه تغییری در سیاست‌های کلان کشور به‌وجود ‌آید تغییر و بهبودی در وضعیت اقتصادی حاصل شود؟ این نکته‌ای است که جای تامل دارد.