تامین نان، دل‌مشغولی جدید کشاورزان!

آرمــــان ملي- محمد زاهدي اصل- استاد بازنشسته مددکاري اجتماعي: تعطيلي‌هاي وسط خرداد ماه‌جاري براي ديدار با بستگان نزديک‌، از جاده جديد سرچم که متأسفانه به جاده مرگ شهرت يافته است، عازم سفر شدم و بار ديگر مشاهده محروميت استان اردبيل. به‌رغم مواهب و منابع طبيعي کم نظير‌، موجب تاثر و تاسف گرديد که ورود به اين موضوع و علل آن فرصت ديگري را مي‌طلبد. خانه پدري در روستاي نيار، نزديک‌ترين و بزرگ‌ترين روستايي که اينک با پيوستن به مرکز استان‌، به عنوان يکي از محلات شهر اردبيل تلقي مي‌شود‌، محله‌اي که به‌‌رغم زادگاه مقدس اردبيلي بودن و داشتن مردمي پر تلاش در عرصه کشاورزي با زميني مرغوب‌، دچار محروميت است‌، محله‌اي که در سال 1341 در تقابل با مزدوران ارباب غير قانوني با حمايت ژاندارمري وقت‌، آزار و اذيت مختلف‌، از جمله زنداني شدن بيش از 50 نفر در مدت دو ماه را تجربه کرد تا بالاخره با الغاء رژيم ارباب و رعيتي، مالک زمين‌هاي مزروعي خود شدند ولي خاطرات اين مبارزات حق طلبانه، در ميان نسل آن زمان به يادگار ماند، مردم غيرتمندي که در دوره جنگ تحميلي نيز 47 شهيد را تقديم وطن کردند و در طول تاريخ خود همواره به عنوان کشاورزان پرتلاش معرفي شدند‌، زماني گندمکار نمونه‌، عصر ديگري چغندر کار و در حال حاضر نيز سيب زميني کار آنهاست.

دولت طرحي نو در اندازد

صبح اولين روز ورود به منزل پدري با صحنه‌اي مواجه شدم انبوهي از مردان و زنان در صف‌هاي نان و در انتظار خريد اين کالاي اوليه و اساسي‌، در شرايطي که براي سال‌هاي طولاني‌، مردم همين محله تامين کننده نان مورد نياز بخشي از شهر اردبيل بودند و لواش نيار شهرت خاصي داشت. با برخي از همشهريان وارد گفتمان شدم به‌شدت ناراحت و از اين وضعيت بودند به خصوص اينکه در آينده نزديک‌، برداشت محصول سيب زميني آغاز مي‌شود و طبق عرف محل‌، تامين صبحانه و ناهار کارگران به عهده صاحب کار است و لذا آنها دلمشغول چگونگي تامين نان مورد نياز براي کارگران بودند که در امر برداشت محصول بايد تغذيه مناسب داشته باشند به‌خصوص اينکه اظهارنظرهاي برخي از اعضاي تيم اقتصادي دولت در کوپني شدن نان و گراني آن‌، بر نگراني زارعين زحمتکش افزوده بود و همراه با اين دل مشغولي، تورم لجام گسيخته و گراني‌هاي ناراحت بودند. شاهد بودن بر اين وضعيت بهانه‌اي شد که بار ديگر خطاب به دولت ، کاهش سرمايه اجتماعي همراه با نارضايتي از سياست‌هاي اقتصادي و اجتماعي رايادآور شوم. متأسفانه وضعيت به گونه‌اي شده است که بايد هر روز منتظر يک تصميم جديدي باشيم که شرايط زندگي را نسبت به روز قبل چگونه مي‌کند. چنين وضعيتي، يعني استرس‌‌، کاهش آستانه تحمل‌، بي‌اعتمادي و گسترش انواع آسيب‌هاي اجتماعي به‌خصوص خشونت در اشکال مختلف است..