دستمزد بازیگران هنوز مساله است

مجید واشقانی در برنامه «سریالیست» به مشکلات سریـال‌ها و دستمزدهای بازیگران پرداخت. این بازیگر تلویزیون در بخش «پرونده هفته» برنامه «سریالیست» درباره استـــانداردهــای سریال‌سازی در گفت‌وگو با پدرام کریمی مجری این برنامه، گفت: یکی از سریال‌های پرطرفدار دنیا سریال «فرندز» است که اصلا این سریال را دوست ندارم. چندسال پیش این سریال را دیدم و وقتی اولین افکت خنده‌هایی که روی کار بود به دومی رسید من نتوانستم این سریال را دنبال کنم. پدرام کریمی مجری برنامه نیز در ادامه بیان کرد: این سریال در ژانر و گونه سیتکام معروف است که به معنای کمدی موقعیت است. ویژگی این کمدی موقعیت این است که از رادیو به تلویزیون منتقل شده است و شاخصه‌اش این است که خنده‌هایی که شما دوست نداری روی این تصاویر گذاشته می‌شود. یعنی خنده‌هایی که روی رادیو می‌گذاشته‌اند به کار تصویری منتقل شده است. به همین دلیل شما دوست‌نداشتی. در آمریکا این اتفاق افتاده است که سریال‌هایی کار شده است که خود مردم هم در استودیو حضور داشته‌اند و نمایش را آنجا دیده‌اند. وی افزود: ویژگی دیگری که این مدل سریال‌های کمدی موقعیت دارد این است که موضوعی مطرح می‌شود و حول محور آن موضوع بازخوردها و موقعیت‌های مختلف را از شخصیت‌های داخل داستان می‌بینیم. محل‌های فیلمبرداری ثابت است که اکثرا به‌صورت دکور است. این کمدی‌ها ضبط می‌شود و صداهایی روی آن گذاشته می‌شود و به این سبک کار کمدی سیتکام گفته می‌شود. واشقانی نیز در ادامه اظهارکرد: استانداردی که احساس می‌کنم در سریال‌های خارجی رعایت می‌شود و باعث توفیق کار می‌شود، فصل‌های متعدد از کار است. «بچه‌مهندس» مثلا می‌آید در فصل‌های متعدد ادامه پیدا می‌کند. همچنان که در دنیا بسته به استانداردهای روز، سریال‌سازی به سمت ساخت در فصل‌های زیاد و متعدد رفته است.

استقبال بینندگان از موضوع های مذهبی

وی یادآور شد: «فرندز» در هر فصل ۲۴ قسمت است به‌جز فصل آخر که در ۱۸ قسمت پخش شد. یعنی چیزی نزدیک به ۲۳۰ الی ۲۴۰ قسمت می‌شود. به‌نظرم سریال‌سازی ما هم باید به این سمت برود. مضاف براینکه آنها مسائلی را رعایت می‌کنند، وقتی راجع به «فرندز» صحبت شد تحقیق کوچکی کردم و متوجه شدم دستمزد بازیگران سریال در هر اپیروز نزدیک به ۲۲ هزار دلار آن هم برای دو شخصیت اصلی شروع می‌شود و به ۱۰۰ هزار دلار می‌رسد. مضاف بر اینکه اینقدر اینها با یکدیگر همدل می‌شوند که بعد از فصل اول و دوم تفاوت دستمزدی هم از بازیگرها گرفته می‌شود و همه یکسان دستمزد می‌گیرند. اما ما هنوز مساله دستمزد را در سریال‌هایمان داریم. آنجا این قضیه حل می‌شود چون این استانداردهای پایه‌ای آنجا حل شده است. کریمی در این خصوص افزود: من خودم به این اعتقاد دارم که آنجا وجه صنعتی سریال‌سازی رعایت می‌شود و با این نگاه به ساخت سریال ورود پیدا می‌کنند. اتفاقی که در ترکیه و کره‌جنوبی رخ داده و در کشور ما هم تا حدودی اتفاق افتاده است اما هنوز توجهی به اشتراکات فرهنگی و زبانی نمی‌شود. این ظرفیت در کشور وجود دارد که سریال‌سازی اتفاق بیفتد که وجه صنعتی پررنگ بشود و دستمزدها بالا برود. اگر به بخش صنعتی سریال و نفوذی که می‌توانیم در سریال‌سازی داشته باشیم توجه کنیم به این پی می‌بریم که موضوعات مذهبی و دینی ما در منطقه خیلی مورد استقبال قرار می‌گیرد به‌ویژه در کشورهایی که با آنها اشتراکات دینی داریم. کشورهایی مثل عراق و افغانستان که بازخوردهای خیلی خوبی هم گرفتیم. اما این دایره باید وسیع‌تر شود و بعد از آن است که دستمزدها پررنگ‌تر می‌شود حتی کشورهای دیگر مشارکت می‌کنند. سریال‌های دیگری هستند که دو کشور مشترکا آن را می‌سازند. وجه صنعتی این سریال‌ها پررنگ است و موفقیت این شکلی هم پیدا می‌کنند. واشقانی پاسخ داد: ما نسبت به آنها بیننده کمی نداریم. نمونه‌های وطنی‌اش همین سریال‌های «بچه مهندس»، «پایتخت» و «ازسرنوشت» هستند. سریال‌هایی که در چندین فصل ساخته می‌شود با بیننده گره می‌خورد. آنها در اولین پخششان ۴۰ یا ۵۰ میلیون بیننده دارند و فکر می‌کنم «پایتخت» این میزان از مخاطب را دارد. ما در سطح کشور و آنها در سطح دنیا مخاطب دارند.