مطالبات مردم اقتصادی است

دولت در ابتدای راه شناخت دقیقی از وضعیت اقتصادی کشور نداشت و اینگونه می‌اندیشید که مشکل کشور در مدیریت‌ و مدیران اجرایی و مدیران ناکارآمد است و احساس می‌کرد با تغییر مدیران و آوردن نیروهای جوان باانگیزه می‌تواند مسائل و مشکلات کشور را حل کند. در حالی که مسائل و مشکلات کشور بزرگ‌تر از نگاه دولتمردان کنونی است. دولت قبل هم نتوانست مشکلات کشور را حل کند که علت را باید در بزرگی و ریشه‌دار بودن مشکلات دانست. دولت سیزدهم در ابتدای راه وعده‌هایی به ملت داد که همان ابتدا مشخص بود که عملیاتی نیستند. وعده‌هایی در ارتباط با کاهش تورم، ساخت مسکن و بهبود وضعیت بازار سرمایه، فضای مجازی و روابط بین‌الملل که هیچ کدام عملیاتی نشد و امروز در مجلس و در بین اصولگراها هم شاهد ابراز نارضایتی‌هایی هستیم. در وقایع اخیر مشاهده کردیم دولت در نوک انتقاد قرار نداشت. از این منظر دولت این روزها در حاشیه است. سیستم عملیاتی و اجرایی نشان داده که چندان کارآمد نیست. متأسفانه رفاقت‌ها جایگزین لیاقت‌ها شده است و سازمان‌های دولتی از نیروهای باتجربه و کاردان تخلیه شده است. دولت استراتژی توسعه صادرات را در نظر دارد. در حالی که این استراتژی هم رها شده و دولت تلاشی در جهت افزایش صادرات انجام نمی‌دهد و تراز تجاری کشور در 8 ماه اخیر 5میلیارد دلارمنفی شده است. در سال‌های گذشته واردات و صادرات غیر نفتی متعادل بود و اگر 32 میلیارد دلار صادرات محصولات داشتیم 32میلیارد دلار هم واردات داشتیم. در حالی که اکنون32 میلیارد دلار صادرات داریم و37 میلیارد دلار واردات! حتی شعارهای رسمی دولت یعنی خودکفایی و اقتصاد مقاومتی هم فراموش شده است. دولت بدون محدودیت کالای اساسی و مواد خوراکی وارد می‌کند. چند ده کشتی در بندر امام در انتظار تخصیص ارز هستند. دولت نتوانسته است پاسخگوی وعده‌هایی که داده باشد. از این منظر مردم اکنون مطالباتی دارند و ریشه مطالبات مردم در مسائل اقتصادی است. تورم 50 درصدی سال فعلی و تورم پیش‌بینی شده برای سال آینده باعث شده مردم امیدی به بهبود شرایط اقتصادی نداشته باشند و یک ملت هم به امید زنده است و زمانی که احساس می‌کند در حال حاضر شرایط مطلوب نیست و در آینده هم قرار نیست بهبودی حاصل شود امید‌ها کاهش خواهد یافت. مردم در حالت عادی اینگونه به قضایا می‌نگرند اگر این مجلس خوب کار نکرد مجلس بعدی بهتر خواهد بود اما این نگاه نسبت به مجلس آینده عملا وجود ندارد تا زمانی که در بر همان پاشنه بچرخد مردم امید چندانی ندارند که سیاست‌های کلی تغییری کند.اگر جامعه‌ای آینده‌ای را برای خود متصور نباشد نمی‌توان از آن جامعه انتظار آرامش داشت. در این شرایط کار برای دولت‌ها سخت می‌شود. دولت هر میزان تلاش کند در شرایطی که روابط بین‌الملل دچار مشکلاتی است نمی‌تواند وعده‌های خود را اجرایی کند. مردم امیدوار بودند که شرایط در دولت‌های اصلاحات بهبود یابد اما با روی کار آمدن این دولت اینگونه به مسائل نگاه کردند که دولت سیزدهم می‌تواند شرایط بین‌المللی را بهبود دهد که این دولت نیز چشم‌اندازی در این زمینه‌ها نشان نداد. از این منظر عمل نکردن به وعده‌ها و از طرف دیگر اوضاع اقتصادی شرایطی را به وجود آورده که مطلوب نیست. در این میان تبلیغات منفی نیز مزید بر علت است. دولت ادعایی دارد که برخی نمی‌توانند پیشرفت‌ها را ببینند. درست است که پیشرفت‌هایی به وجود آمده اما زمانی از نظر مردم این پیشرفت‌ها حائز اهمیت است که بر سفره آنها اثرگذار باشد. از دیدگاه مردم پیشرفت یعنی کاهش نرخ دلار و تورم و ایجاد رشد اقتصادی. به نظر می‌رسد دولت سیزدهم باید هرچه سریع‌تر در جهت بهبود رابطه با کشورهای جهان و همچنین استفاده از نیروهای با تجربه‌تر و ایجاد یک تیم اقتصادی هماهنگ حرکت کند.