وظیفه دولت در نابسامانی بورس چیست؟

دولت روحاني يک سال مي‌شود که جاي خود را به دولت آقاي رئيسي داده است، انتظار مي‌رفت دولت آقاي رئيسي به وضع بورس که در دورة آقاي روحاني به ميليون‌ها نفر آسيب رساند سروساماني بدهد. يکي از بزرگ‌ترين چالش‌هايي که دولت روحاني براي مردم در بخش سرمايه‌گذاري ايجاد کرد دعوت مردم به سرمايه‌گذاري در بورس بود. مردمي که سرمايه محدودي داشتند با تکيه بر جوّتبليغي‌اي که صورت گرفت به‌رغم بي‌اطلاعي وارد بازار بورس شدند در ابتدا با تبليغ همه جانبه ، مردم عادي احساس کردند که فرصت‌هاي جذابي براي سرمايه‌گذاري به وجود آمده است صف‌هاي طولاني جلوي کارگزاري‌ها که بعضاً ساعت‌ها طول مي‌کشيد آنچنان براي مردم عادي جاذبه پيدا کرد که سرمايه خود را از ديگر جاها مثل بازار سکه و ارز و طلا و يا مسکن به سوي کارگزاري‌ها سوق دادند. شاهد بودم که دامداري جزء گاو و گوسفند خود را فروخت و به راهنمايي کشاورز ديگري که زمين زراعي خود را فروخته بود سراغ بورس رفتند تا مردادماه سال 99 بورس رونق داشت. اما از مرداد ماه سال 1399، بازار بورس شروع به ريزش نمود و اکثر قيمت سهام‌هاي اين بازار به‌همراه کاهش محسوس شاخص کل که از مرداد شروع شده بود ناگهان از دو ميليون و يکصد هزار به يک ميليون و ششصد هزار سقوط کرد. بسياري از سهامداران در بسياري از نمادها تا 50درصد سقوط را تجربه کردند. تلخ‌ترين روز براي سرمايه‌گذاران بورس روز 26 مرداد بود که با ريزش 89 هزار واحدي رکورد سقوط بازار بورس در 53 سال گذشته شکست و اين شکست تا شهريور ماه هم ادامه پيدا کرد و دومين ضربه را بازار بورس در رکورد تاريخي خروج نقدينگي حقيقي از بازار در کارنامة بورس ثبت کرد. در شهريورماه 3000 ميليارد تومان پول از بازار بورس خارج شد، دولت با تأسف راه چاره‌اي پيدا نکرد و در عوض نمادهاي معروف مثل شستا را قفل کرد، وزير وقت رفاه که دنبال شفاف‌سازي در شرکت‌هاي زيرمجموعه سازمان تأمين اجتماعي بود 10درصد از سهام شستا را وارد بازار بورس کرد و صف خريداران به اعتبار نام شستا در اندک مدتي 10درصد سهام شرکت‌هاي تحت پوشش شستا به فروش رفته بود. وزير وقت اقتصاد آقاي فرهاد دژپسند مدعي بود که دولت در شکستن حباب بورس نقشي نداشته است و از اين موضوع به سادگي گذشت و ادعاي کارشناسان اقتصادي مبني بر دستکاري در بورس را رد کرد، آقاي دکتر روحاني رئيس‌جمهور هم که تا مدتي قبل بورس را محل امني براي سرمايه‌گذاري مي‌دانست در جلسه هيات دولت گفت... بورس بالا و پايين دارد مردم بدانند اين ذات بازار است. اما نگاه ديگر مسئولين دولتي با نظر وزير اقتصاد و رئيس‌جمهور فرق داشت مثلاً آقاي سيد ناصر موسوي لارگاني نماينده مجلس که اتفاقاً عضو هيات رئيسه مجلس و عضو کميسيون اقتصادي مجلس بود در صفحه شخصي خود در فضاي مجازي مطلبي نوشت که فصل‌الخطاب اختلاف دولت و بازار سرمايه بود... بورس امروز هم با افت نسبتاً قابل توجهي مواجه شد تمام وعده‌ها و اقدامات دولت براي بازگرداندن بازار به ريل عادي ثمر نداده است. واقعاً دولت مقابل آب شدن سرمايه مردم احساس مسئوليت دارد؟ با توجه به نگاه انقلابي دولت جديد و اينکه رئيس دولت بيش از 50 ميليون نفري که در بورس سرمايه‌گذاري کردند عمدتاً محروماني بودند که در شرايط ويژه‌اي که در ديگر بخش‌هاي سرمايه‌اي حاکم بود سرمايه محدود خود را با تبليغات پرسروصداي وارد بازار به گفته آقاي روحاني مطمئن بورس کرده بودند. دل به اقدامات سريع و انقلابي دولت جديد بستند اما گويا دوباره همان رويه سابق يعني بستن برخي از نمادها به رويه‌اي ثابت تبديل شده است. براي نمونه، بانک آينده با سروصدا مدعي بود که ايران‌مال جزو سرمايه بانک آينده است و عده زيادي سهام بانک آينده را خريداري نمودند از تاريخ 27/4/1400 بيش از يکسال نماد خود را قفل نموده و اجازه فروش نمي‌دهد. دولت روحاني که عمرش به پايان رسيد و دولت آقاي رئيسي هم يکسالي را دارد پشت‌سرمي‌گذارد اما اين سوال مطرح است، دليل سقوط بورس چيست؟ آيا نمي‌دانند ميليون‌ها نفر هر روز نگاهشان به تابلوي بورس است و با قرمز شدن و قرمز بودن تابلو خون دل مي‌خورند، همه سکوت کردند، از دولت که صدا و ندايي برنمي‌آمد- صداوسيما با اينکه تبليغات زيادي بر روي اين بازار انجام داد در زمانه به ظاهر رونق بورس هر روزه در بهترين ساعات پر بيننده تلويزيون کارشناسان خوش صحبتي را دعوت مي‌کرد و اين کارشناسان هم مردم را دعوت مي‌کردند و با توصيه‌هايي از مردم مي‌خواستند پول خود ولو اندک باشد را روانه بازار بورس کنند. اما پرسش اين است: دولت جديد آيا سرنوشت بيش از 50 ميليون سرمايه‌گذار تشويق شده بورسي را براي خود وظيفه‌اي تعريف نمي‌کند؟