جامعه وقتی خوب می‌شود که تک‌تک ما خوب شویم

آرمان ملی: یادگار امام در خصوص مسائل مربوط به عاشورا، بیان کرد: شاید مهم‌ترین مسأله‌ای که در بحث پیرامون عاشورا، محرم و قیام سالار شهیدان(ع) مطرح است، پیگیری و بررسی چرایی این اتفاق باشد. این چرایی از چند جهت قابل بررسی است. یکی اینکه چه شد این اتفاق واقع شد؟! از رحلت پیامبر(ص) 50 سال گذشته بود که این اتفاق افتاد؛ یعنی بازه زمانی طولانی‌ای نگذشته بود، اما انحرافی بعد از پیامبر(ص) واقع شد که اوج آن در دولت اموی به صورت فاجعه آمیز رخ نمود و در شخصیت یزید جلوه‌گر شد. آیت‌ا... سید حسن خمینی با بیان اینکه تلخ‌ترین اتفاقی که در این دوره ممکن بود واقع شود داستان کربلا است، تأکید کرد: حادثه کربلا مسأله کمی نیست؛ بعضا آنقدر آن را تکرار کرده‌ایم که در ذائقه ما آن تلخی لازم ندارد. وی با اشاره به اینکه بُعد دوم بررسی واقعه عاشورا این است که «چرا حسین بن علی(ع) قیام کرد و ایستاد»، گفت: در این رابطه دو نگاه در طول تاریخ بوده است؛ یکی اینکه این یک وظیفه شخصی برای او بود و هیچ‌کس نباید از این کار تبعیت کند و الگو بگیرد. مثل اتفاقی که در مسیحیت برای عیسی(ع) افتاده و معتقدند عیسی(ع) کسی است که به دار رفته؛ یا مثل داستان ابراهیم(ع) که کس دیگری حق ندارد مانند او سر فرزندش را ببرد و ماجرا فقط منحصر به ابراهیم(ع) و اسماعیل است. وی یادآور شد: در دوره صفویه برخی گفتند سیدالشهدا(ع) همان نقشی را دارد که عیسی(ع) دارد؛ یعنی همان‌گونه که عیسی(ع) در دنیا آمد و زجر کشید تا هرکسی گناه می‌کند را بتواند در آخرت از پل صراط عبور بدهد، سیدالشهدا(ع) نیز چنین نقشی دارد؛ او آمده که هرکس بر او گریه کرد، بخشیده شود؛ صفویان این برداشت را پررنگ کردند تا ثابت کنند خون حسین(ع) فدیه‌ای بود که قرار بود گناه امت را بشوید. یادگار امام تأکید کرد: اما وقتی سیر تاریخی قضیه عاشورا را که نگاه می‌کنیم، می‌بینیم که این گونه نیست. یعنی نه ائمه ما نگاهشان به عاشورا آنگونه بوده، نه بزرگان ما چنین اعتقادی داشته‌اند و نه دین ما اصلا چنین تصویری از شهادت یک نفر را می‌دهد و اساسا فدیه شدن برای دیگران را قبول ندارد. همان‌گونه که امام سجاد(ع) یک روز می‌گریست و می‌فرمود، خدای سبحان گفته آتش برای آدم‌های بد است؛ ولو سرور قریش باشد؛ و بهشت برای آدم‌های خوب است ولو عبد حبشی باشد. تولیت حرم مطهر امام خمینی(ره) بیان کرد: امام خمینی(ره) به صراحت می‌گویند مانند همه انبیاء و اولیاء؛ هدف، آرمان، علت و غایت قیام سیدالشهدا(ع) «دعوت به سوی خدا» و «دعوت به توحید» بود. این دو با هم فرق دارد. خیلی وقت‌ها ممکن است خدا را قبول کنید ولی موحد نباشید؛ یعنی شما قبول دارید خدا هست اما معتقدید خدایان دیگری هم هستند. فرق مشرک و کافر این است که کافر اصلا خدا را قبول ندارد، اما مشرک برای خدا شریک قائل است. سید حسن خمینی افزود: امام می‌فرمایند زمانی این دعوت به توحید در زندگی انسان منشأ اثر می‌شود که برای «برپایی یک حکومت عادلانه» و «نفی ظلم و ستم» باشد. امام صادق(ع) در زیارت اربعین وقتی می‌خواهد سیدالشهدا(ع) را معرفی کند می‌فرماید، او عزیزترین دارایی‌اش را داد تا مردم از گمراهی نجات پیدا کنند و از جهل بیرون بیایند. وی «عدل» را مصداق توحید دانست و تصریح کرد: در رابطه با عدل تعریف‌های متفاوتی مطرح است و اساسا این مفهوم از گنگ‌ترین و پر مشکل‌ترین مفاهیم بشری است. بعضی‌ها عدالت را به معنای «تساوی» گرفته‌اند و بعضی‌ها تعریف ارسطویی دارند و می‌گویند، عدالت یعنی «هر چیزی را همان جایی بگذارید که باید بگذارید.» اما آخرین تعریفی که بشر از عدالت ارائه می‌دهد و فکر می‌کنند تعریف جدیدی است، «عدالت به مثابه انصاف» است. یعنی اگر می‌خواهی ببینی چه چیزی عدالت است و چه چیزی عدالت نیست به این دو قانون گوش کن: «هرچه برای خودت دوست داری برای بقیه هم دوست بدار و هرچه برای خودت نمی‌پسندی برای بقیه هم نپسند.»