بازيگر نبايد سواد خود را جلوي دوربين ببرد

رضا کيانيان:

بازيگر نبايد سواد خود را جلوي دوربين ببرد

موزه سينماي ايران در ادامه انتشار سلسله برنامه‌هاي تاريخ شفاهي خود به مناسبت زادروز «رضا کيانيان» بازيگر پيشکسوت سينما، تئاتر و تلويزيون بخش‌هايي از گفت‌وگوي اين هنرمند را منتشر کرده است که در زير مي‌خوانيد. رضا کيانيان گفت: يادم مي‌آيد در فيلم «آژانس شيشه‌اي» در سکانسي بايد خم مي‌شدم گلوله را برمي‌داشتم و نشان مي‌دادم و عزيز ساعتي (فيلمبردار) يکدفعه قطع کرد و گفت مشکلي براي نور به‌وجود آمده است و آرام نزديک گوش من گفت به‌خاطر نور قطع نکردم دليلش اين است که بهت بگويم چطور گلوله را بالا بياوري تا پلان بهتر شود و در همانجا متوجه شدم که اگر از زاويه دوربين فکر مي‌کردم، متوجه مي‌شدم. وي ادامه داد: يکي ديگر از نکات مهمي که متوجه شدم اين بود که بايد در زمان بازي متوجه پلان هم باشم يعني از جانب فيلمبردار هم بايد فکر کنم و همين امر موجب شد تا با پنج فيلمبردار مصاحبه کردم. کيانيان خاطرنشان کرد: به‌دليل اينکه اولين کليد را عزيز ساعتي در ذهن من روشن کرد با خود او گفت‌وگو را شروع کردم و متوجه شدم در مورد مونتاژ و تدوين هم به همين شکل است و من نمي‌دانم که با آنها هم صحبت کردم. زمانيکه سراغ تدوينگران رفتم از آنها مي‌پرسيدم وقتي در پشت ميز نشستيد در چه مواقعي از بازيگر راضي هستيد و در چه مواقعي خوشتان نمي‌آيد. آنها هم براي من توضيح دادند که موجب بازشدن دريچه‌هايي در من شد که در ابتدا همه چيزهايي که آموخته بودم در مجله فيلم چاپ شد و بعد به‌صورت کتابي به‌نام «بازيگري در قاب» منتشر شد. کيانيان بيان داشت: خسرو شکيايي در بازي‌ها خيلي دست‌هايش را تکان مي‌داد و به نوعي هوا را مي‌شکافت و براي همه ما جذاب بود و آنرا دوست داشتيم. بعد از خسرو شکيبايي همه مي‌خواستند آن حرکات دست را تکرار کنند درصورتي که آن حرکات دست تنها مختص خسرو شکيبايي است. من معتقدم وقتي يک بازيگر روي صحنه مي‌رود نبايد فکر کند که چکاري مي‌خواهد انجام بدهد. وي با بيان اينکه بازيگر نبايد سواد خود را جلوي دوربين ببرد، گفت: دوربين درواقع يک فاصله بين بازيگر و تماشاگر است و تماشاگر از چشم دوربين بازيگر را مي‌بيند پس بايد با دوربين رفيق باشيم و نخواهيم به دوربين بگوييم که چقدر سواد داريم.