ارزیابی فنی لیگ و فوتبال ایران

همانطور که همه مطلع هستند استقلال با یک رکورد و با اقتدار قهرمان شد و لیاقتش را هم داشت؛ زیرا آمار گواه می‌دهد این تیم لایق بود. در کل البته ارزیابی‌ام از لیگ این است که فاصله بین تیم‌ها، مخصوصا فاصله رتبه‌های پایین با رتبه‌های بالا بسیار زیاد بود. کیفیت برخی بازی‌ها هم پایین بود و چند مرتبه تعطیلی هم تا حدودی به لیگ ضربه زد. البته بازی‌های باکیفیت هم وجود داشت. بازی‌های گل‌گهر را پسندیدم و همینطور بازی‌های سپاهان که تماشاگرپسند بود. مثلث استقلال، پرسپولیس و سپاهان مانند همیشه به‌دنبال قهرمانی بودند اما این بار گل‌گهر هم اضافه شد. فولاد را هم نباید از میان مدعیان خط زد. این تیم درگیر بازی‌های آسیایی بود و عملکردش هم خوب بود اما گل‌گهر را تیم خوبی دیدم که درگیر کسر امتیاز شد. شاید می‌توانست بدون کسر امتیاز، اتفاقی دیگر رقم زده شود. پرسپولیس در یک مقطع دچار افت‌وخیز شد. اگر آن نوسان نبود شاید می‌توانست تا روز آخر مدعی باشد. هیچ‌وقت درباره کادرفنی تیم‌ها نظر نمی‌دهم. درباره سپاهان باید بگویم که مهره‌هایی بسیار باکیفیت داشت. عدم نتیجه‌گیری‌اش را اما باید کمیته فنی این تیم و مدیرانش تشخیص دهند. فوتبال‌شان اما تماشاگرپسند بود. این تیم همیشه مدیریت خوب و امکاناتی شایسته دارد. نتایج مشخص است که قهرمانی این تیم با چه آماری توسط مجیدی به‌دست آمده اما جدایی او تصمیم شخصی بود و مدیریت با آن موافقت کرده است. نمی‌توانم درباره آن نظر بدهم. قطعا با مدیریت صحبت شده که اجازه خروج داده شده. مجیدی جوان است و شاید شرایط بهتری در تیم‌های دیگر پیدا کند. در کل باید بگویم اگر مربیان ما خارج از ایران مربیگری کنند به نفع همه است. چه عیبی دارد مانند بازیکنان، مربیان هم لژیونر شوند؟ اگر قرار است مربی خارجی وارد ایران شود بهتر است نمونه‌های درجه یک در کشور ما حضور پیدا کنند. نسل مربیان عوض شده. ببینید نویدکیا، گل‌محمدی، مجیدی چقدر خوب کار کرده‌اند یا خطیبی، الهامی و نکونام هم جزو مربیان جدید و جوان هستند. امیدوارم فضا باز شود و مربیان جوان بیشتر کار کنند. اگر مربی خارجی می‌آید باید آن‌قدر خوب باشد که به پیشرفت‌مان کمک کند. به‌طور کلی می‌گویم باید نگاهی دوراندیش داشته باشیم. باید از قبل به فکر تدارکات مناسب باشیم و همین حالا می‌شود به فکر فیفادی‌های بعد از جام‌جهانی باشیم. هر کسی مسئول است باید از همین حالا به فکر باشد. همه باید از قبل برنامه‌ریزی کنیم نه اینکه در فاصله 2 ماه تا جام‌جهانی با هر تیمی می‌خواهیم، بازی کنیم. لااقل از همین حالا برای 2 سال آینده برای فیفادی‌ها برنامه بریزیم. زمانی‌که فوتبال ما یک‌شبه حرفه‌ای شد باشگاهی چون آرارات، راه‌آهن، شاهین و خیلی‌های دیگر که سازنده بودند دچار مشکل شدند. همه از بین رفتند زیرا نمی‌توانند رقابت کنند. قبل از کرونا در لیگ تهران تعدادی از نام‌ها مشاهده شد اما به‌دلیل بحث نیروی انسانی و امکانات نتوانستند به کار ادامه دهند. تنها یکی دو تیم همچون «آرارات» کاملا خصوصی هستند و دیگران به نوعی از دولت هزینه می‌گیرند. چند هفته پیش دوباره بحث و از ما درخواست کمک شد. ما اگر یکسال یا دو سال هم کمک کنیم مشکلی نیست اما بعد از آن چه؟ باید فکری اساسی کرد.