تیغ دولبه برای سرمایه‌داران ایرانی

با توجه به ساختار بودجه که از قدیم بر روی نفت می‌چرخید، با تحریم‌های صورت گرفته در سه سال گذشته، ساختار بودجه بر روی اخذ مالیات و فروش اوراق می‌چرخد. در بحث مالیات ما با یک چالش اساسی روبه‌رو شده‌ایم و آن مختص به سرمایه‌داران است. سیاست مالیات گرفتن یک سیاست کاملا درست است، چالشی که مطرح می‌شود این است که با توجه به موقعیت اقتصاد ما آیا این آیتم باعث خروج سرمایه از کشور می‌شود؟ یعنی باید از دیدگاه سرمایه‌دار هم به این سیاست نگاه شود. آنهایی که نگاه خوشبینانه دارند، بر این مورد تاکید می‌کنند که سرمایه به سمت بورس خواهد آمد، اما عده‌ای اعتقاد دارند که این سیاست سبب خروج سرمایه از کشور می‌شود. نکته‌ای که وجود دارد این است که ما اکنون به‌طور مشهود این خروج سرمایه را می‌بینیم. به‌نظر بنده این قانون اخذ مالیات یک تیغ دولبه است و سیاست‌گذاری درستی انجام نشده است. به همین علت اگر می‌خواهیم به این امر برسیم که چرا این اتفاق رخ می‌دهد، باید به اتاق فکر اقتصاد کشور نگاه کنیم. آنقدری که باید اعتماد سرمایه‌گذار را جلب کنیم، نکردیم و این بی‌اعتمادی سبب می‌شود که ما اینچنین تبعاتی را شاهد باشیم. سرمایه‌گذاری غیرمستقیم در عموم کشور‌های پیشرفته انجام می‌شود. اما متاسفانه ما در این موضوع فرهنگ‌سازی نکرده‌ایم. اگر بخواهیم در مورد بازار سرمایه آن را به کار ببریم، باید بیان داشت که ابزار‌های مختلفی در بازار سهام وجود دارد. اما از نظر حجمی و ضریب نفوذ، قابل توجه نیست. آنچه که در بازار سرمایه ما ملموس است، بخش سهام است که توسط سرمایه‌گذار خرد وارد شده است و نقش سبد‌گردانی و صندوق‌ها در این مورد ضعیف است. اینکه آیا سرمایه‌گذاری غیرمستقیم گزینه مطلوب ماست، باید گفت که سیاست درستی توسط سیاست‌گذاران این حوزه اعمال نشده است.