اولویت اول کشور معیشت باشد

ایران مذاکره را نفی نکرده است، اما شرط و شروط داریم، برعکس آنچه که در گذشته بود. در آن زمان آمریکا شرط می‌گذاشت و ما اکنون می‌خواهیم ابتکار عمل دست ما باشد؛ چراکه امروز دست ما پر است. آمریکا تا زمانی که رفتار خود را تغییر ندهد، دیوار بی‌اعتمادی همچنان وجود دارد؛ اگر آمریکا می‌خواهد اعتماد را برقرار کند باید یک گام بزرگی بردارد. نکته دیگر اینکه ما پرونده برجام را به عنوان یک پروژه و پرونده می‌بینیم و این تک پرونده نباید اولویت اول نظام باشد، اولویت اول نظام معیشت مردم است. آقای رئیس‌جمهور هم موضع شفافی در‌قبال ادامه مذاکرات هسته‌ای دارد و اعلام کرده که مذاکرات نباید به صورت فرسایشی ادامه پیدا کند و باید کل تحریم‌ها برداشته شود. این سخن به آن معناست که ما مذاکره را رد نمی‌کنیم اما در این دولت مذاکره یک مکانیزم مشخص دارد و آمریکا باید یک نکته را در نظر بگیرد که ایران دولت سیزدهم با هماهنگی‌ای که با مجلس دارد به‌دنبال این نیست که زمان را از دست بدهد، ما پیش از این به اندازه کافی زمان را از دست دادیم و دیگر زمانی برای تلف کردن در مذاکره نداریم. درباره پیوستن ایران به FATF، باید بدون توجه به شانتاژهای رسانه‌ای و فقط بر اساس منافع ملی کشور تصمیم گرفته شود. کشورهای غربی عادت دارند که همیشه با بزرگنمایی و تحریف، خواسته خود را بر سایر کشورها تحمیل کنند. اگر منافع ملی کشور ایجاب می‌کند که FATF را نپذیریم، نباید به سمت پذیرش آن حرکت کنیم. FATF موضوعی بین‌المللی و مرتبط با منافع ملی کشور است. با این موضوع نباید برخورد سیاسی یا جناحی کرد. جانبداری سیاسی و جناحی در FATF، ابتکار عمل را به دست غربی‌ها می‌دهد. عده‌ای در داخل کشور، فعالان اقتصادی کشور را می‌ترسانند و می‌گویند در صورت عدم پیوستن به FATF نمی‌توانیم با دنیا مبادلات مالی داشته باشیم. این موضوع کاملاً غلط و غیر‌منصفانه است. ما در شرایط به مراتب بدتر توانستیم با دنیا مبادلات مالی داشته باشیم و این روند نیز ادامه خواهد داشت. یکی از مهم‌ترین اشتباهات و مغفولات سیاست خارجی ایران بی‌توجهی به ظرفیت کشورهای همسایه است. در صورتی که ظرفیت کشورهای همسایه فعال شود، مشکلات ارزی و صادراتی ایران حل خواهد شد. گره زدن منافع کشور به ۴ کشور غربی اشتباه است.