«کودکان کار»؛ تغافل مسئولان و مسئولیت‌پذیری شهروندان؟

یکی از معضلات و تراژدی‌های غمبار و ننگ بر جامعه ما وجود کودکان کار با انگیزه‌ها و شاخه‌های گوناگون آن است. روان شناختی و جامعه‌شناسی معضل کودکان کار محققان و پژوهندگان و دلسوزان موضوع فوق را به این تحلیل و جمع بندی می‌رساند که بحث کودکان کار اعم از آن که به فقر و تنگدستی خانواده، طلاق، بی‌خانمانی، و یا سودجویی باندهای تبهکار و فاسد و قاچاق مواد افیونی مربوط و مرتبط باشد علاوه بر آن که سیمای شهر را مکدر و ذلت بار می‌نماید حاکی از عدم درایت مسئولان به خصوص نهادها، سازمان‌ها و بنیادها و وزارت خانه‌های ذیربط و بی‌تعهدی و اغماض حضرات از یک طرف و شبح خطرناک تبعیض، بی‌عدالتی، تقسیم نابرابر قدرت، ثروت و امکانات و تسهیلات زندگانی و به محاق رفتن وجدان، انصاف، دیانت و صداقت به‌ویژه در میان برخی مسئولان طراز اول و نیز دست اندرکاران به‌اصطلاح امور خیریه، بهزیستی و چند قلم از این قماش می‌باشد. به راستی جای بسی تاسف و تالم است که در جامعه به راحتی و به‌طور روزمره و بدون کوچک‌ترین مانع و رادعی کودکان معصوم با چهره‌های غمبار و افسرده جولان می‌دهند. برخی مثلا گل فروش در حالی که گل وجودشان پژمرده گشته و گل‌هایشان تجسم وجودشان است و برخی دیگر اسفند وجودشان را دود کرده و همراه با دود ماشین‌ها و غبار شهر و بوی ناامیدی و فلاکت سر چهار راه‌ها دنبال این ماشین و آن ماشین دویده و ملتمسانه از رانندگان و مسافران می‌خواهند که از آنها خرید کنند و اغلب اوقات چهره‌های تکیده و زرد و بیمارشان نشان از گرسنگی مفرط آنان دارد. برخی کودکان کار نیز در حالی دستمال کاغذی در دست گرفته و این طرف و آن طرف پرسه می‌زنند که متاسفانه و هزار آه و افسوس و شرم، دستمال دستان آلوده سودجویان و بزه کاران حرفه‌ای قرار می‌گیرند. پس ما را چه شده است که خود و فرزندان‌مان شب‌ها در کانون خانواده با سر پناهی مطمئن می‌خسبیم اما کودکان کار و به‌ویژه آن دسته از آنان که سر پناهی و خانه و کاشانه‌ای ندارند در سرما و گرما در بیغوله‌ها و گوشه و کنار خرابه‌ها و پارک‌ها و یا چادرهای مندرس و آلوده سر برده و گروهی نیز به صورت کارتن خواب شب را با آن همه دلهره و گرسنگی و دهشت و وحشت به صبح می‌رسانند؟ آیا مدعیان انسانیت و به‌ویژه کسانی که حقوق و مزایای بیت المال را که متعلق به همین کودکان کار است را از آن خود می‌سازند و باید در رفع و دفع چنین معضلی بکوشند همچنان در تغافل و تجاهل به سر می‌برند حاضرند حتی برای لحظه‌ای کودکان و خانواده خویش را در قامت کودکان کار و کارتن خواب‌ها بنگرند. علاوه بر مسئولان و دست اندکاران ذیربط کل شهروندان نیز بسته به توان و شرایط خویش در این زمینه مسئول می‌باشند مگر پیامبر رحمت و عطوفت نفرمودند:«جمیع شما مردم در قبال همدیگر مسئول هستید».پس همگان از خرد تا کلان و در هر مرتبه و موقعیتی که قرار داریم بیاییم همت به خرج بدهیم و به ندای وجدان و شرف و انسانیت پاسخ مثبت داده و با احساس تعهد و مسئولیت و نوع دوستی در رفع چنان معضل خانمان سوزی بکوشیم و محبت و عاطفه و انسان دوستی را با یکدیگر تقسیم کرده، دل‌های ناشاد را شاد نموده و آغوش گرم و مصفای خویش را برای کودکان کار بگشاییم.