ضرورت بازنگری در سیاست‌های منطقه‌ای ایران

تجربه نشان داده سیاست منطقه‌ای بدون توجه به ملاحظات همسایگان نمی‌تواند عملیاتی باشد و سیاست خروج بیگانگان از غرب آسیا نیز با خنثی سازی سیاست انگلیس مهیاست. در بین کشورهای همسایه ایران، ترکیه در غرب و پاکستان در شرق از قدرت رقابت با ایران برخوردارند. نادیده گرفتن ملاحظات این دو همسایه قدرتمند، با سیاست «همگرایی منطقه‌ای» ایران در تضاد است. در حالی که کشورهای چین و روسیه درصدد ایجاد اشتراکات، برای بازی در صحنه بین الملل هستند و دولت آمریکا بر همکاری با متحدین تاکید دارد و انگلیس بعد از خروج از اتحادیه اروپایی، در همکاری مشترک با فرانسه و آلمان در خاورمیانه اصرار دارد؛ چرا ایران نباید دنبال «مخرج مشترک» با دو کشور ترکیه و پاکستان باشد؟ سیاست اتحاد با هند و یونان برای متوازن سازی سیاست پاکستان و ترکیه مربوط به گذشته است و شرایط جدید سیاست‌های جدیدی را می‌طلبد و درگام دوم انقلاب «حکمت، مصلحت و عزت» ایجاب می‌کند تا در سیاست ایران بازنگری شود که منوط به فراهم آوردن فضای بحث و تبادل نظر علمی «نزدیک به اجماع» نخبگان و سیاسیون است. بدون در نظر گرفتن خصومت مزمن هند و پاکستان بر سر کشمیر نمی‌توان هند را برای بازی در افغانستان دعوت کرد و تشدید تنش پاکستان با ایران را انتظار نداشت. بدون در نظر گرفتن حقارت ترکیه در تمنای عضویت و تثبیت جایگاه اروپایی نمی‌توان از سیاست خاورمیانه‌ای ترکیه عدم تحکم و قلدری انتظار نداشت. با توجه به اغفال دولت‌های متعدد آمریکا توسط قدرت‌های اروپایی نمی‌توان از آمریکا انتظار سیاست خارجی معقول داشت. آمریکا بیست سال پیش با طالبان جنگید و افغانستان را مجددا به طالبان بخشید. بیش از هر کشور دیگری، انگلیس از خروج آمریکا از افغانستان ناراحت شد و فغان برآورد که آمریکا دیگر ابرقدرت نیست. انگلیس تا وقتی آمریکا در ریل سیاسی انگلیس در خاورمیانه حرکت کند، پشت نقاب آمریکا پنهان می‌شود و در صورت عقب نشینی، شکست و اعتراف به اشتباه توسط آمریکا، وارد میدان می‌شود. حضور وزیر امور خارجه انگلیس در حوزه همسایگان افغانستان موید نظریه فوق است. اغفال آمریکا توسط انگلیس در عراق هنوز ادامه دارد. گزارش 4 ژوییه 2004 کنگره بر ارائه اطلاعات غلط دولت تونی بلر انگلیس به دولت جورج بوش پسر در آمریکا برای تجاوز به عراق تاکید دارد. به نظر می‌رسد در روابط منطقه‌ای با همسایگان و آمریکا در بین الملل باید بازسازی به عمل آورد. حضور در واشنگتن نه به معنی روابط با آمریکا بلکه پیشگیری از اغفال قدرت سخت آمریکا توسط انگلیس و اسرائیل و تصحیح سیاست‌های غلط گذشته در پرداخت غرامت بازسازی کشورهای اسلامی غرب آسیا صورت پذیرد. احیا و فعال کردن سازمان همکاری اکو با کشورهای بنیانگذار یعنی ترکیه، ایران و پاکستان بهترین سکوی اجرای سامان دادن به منطقه‌ای اسلامی با مردم خسته از تجاوزگری و اشغال مداخله گران خارجی است. شجاعت در بازنگری سیاست خارجی می‌تواند سرنوشت منطقه را در گام دوم انقلاب در مسیر سعادت و رفاه در کنار صلح و امنیت قرار دهد.