نکاتی در مورد «افت قند خون»

افت قندخون معمولا در افراد دیابتی نوع2 دیده می‌شود، این بیماران باید داروهای خود را تحت‌نظر پزشک استفاده کرده و غذایشان را به‌موقع صرف کنند. نوع جدی افت قندخون مشکلی است که معمولا در بیماران دیابتی دیده می‌شود. 6 تا 7 میلیون بیمار دیابتی در کشور داریم که اغلب آنها دیابت نوع2 دارند. داروهایی مثل «انسولین»، «گلی بن‌کلامید» و «گلی‌کلازید» که این بیماران استفاده می‌کنند موجب افزایش ترشح انسولین می‌شود. به‌هر علتی اگر این داروها بیشتر استفاده شود و یا اگر فرد به‌موقع غذا نخورد و یا فعالیت ورزشی شدید بدون برنامه داشته باشد دچار افت قندخون می‌شود که ما هم این نشانه‌ها را در هنگام گرسنگی حس می‌کنیم. این احساس در افراد عادی هم رخ می‌دهد ولی مکانیسم‌های دفاعی بدن مانع از افت قند واقعی می‌شوند. در این حالت اگر قندخون اندازه‌گیری شود نرمال است اما در افراد دیابتی این افت قندخون واقعی است. احساس گرسنگی، طپش قلب، لرزش دست‌وپا، کلافگی و بی‌حوصلگی، کم‌توانی، کاهش تمرکز و کاهش‌دید و شنوایی نشانه‌هایی هستند که در مواقعی مثل روزه‌داری در افراد عادی هم دیده می‌شوند اما این علائم در افراددیابتی می‌تواند همراه با خطر باشد. افراددیابتی اگر همزمان با این علائم از مواد و مایعات شیرین استفاده نکنند با کاهش هوشیاری، منگی، بی‌هوشی و حتی تشنج مواجه خواهند شد. افراددیابتی معمولا با این علائم آشنا هستند. ارتباط افت قند با فراموشی غذا مهم است؛ اگرچه ممکن است فرد غذا را خورده باشد اما انسولین بیشتری مصرف کرده و فعالیت بدنی بدون برنامه داشته باشد؛ در این هنگام باید نصف لیوان آبمیوه معمولی یا آب به‌همراه چند حبه قند استفاده کند تا بهبود یابد. این علائم معمولا در افراد عادی دیده نمی‌شود و اگر غذا نخورده باشیم متوجه می‌شویم علائم به‌دلیل نخوردن غذاست. افراد عادی ممکن است بی‌حال شوند اما بی‌هوش نمی‌شوند. اگر بیماردیابتی داروی زیاد و انسولین مصرف می‌کند باید حتما تحت‌نظر پزشک باشد. افراددیابتی باید برای فعالیت بدنی برنامه‌ریزی شده داشته باشند و قبل از آن قندخون خود را چک کرده و کمی غذا خورده باشند و هر نیم‌ساعت مایعات شیرین بنوشد و اگر در غذاخوردن تاخیر داشتند حتما تا زمان صرف غذا بیسکویت یا کمی نان بخورند.