یادمان نرود هنوز fatf مانع است

در بحبوحه گفت و گوهای برجامی، ایران درباره مذاکرات وین می‌گوید که آمریکا در چارچوب تعهداتش آن چه مورد نظر ایران برای لغو تحریم‌ها بوده را قبول کرده است. در این میان تحریم‌ها دو دسته هستند. دسته نخست علیه افراد و نهادها است که تاثیر زیادی بر آینده مردم ایران ندارد و مهم این است که تحریم‌های بازرگانی و بانکی علیه ایران لغو شود. به محض اینکه تحریم‌های بانکی لغو شود، یک راه بزرگی برای تنفس بازرگانی ایران باز می‌شود. متاسفانه در این روزها خودمان بیشتر راه تنفس بخش بانکی کشور را مسدود کرده‌ایم زیرا هنوز برای fatf به جمع بندی نرسیده‌ایم. زمانی که تحریم‌ها علیه ایران لغو شود، کشورهای جهان از ایران می‌خواهند تا مراودات در چارچوب این معاهدات صورت گیرد اما ایران هنوز عضو آن نیست و این امر کار را سخت می‌کند. مدت‌هاست که خطر عدم تصویب fatf گوشزد می‌شود اما توجهی نمی‌شود. اگر می‌خواهیم لغو تحریم‌ها برای مردم فایده داشته باشد فکری برای لوایح چهارگانه شود. از سوی دیگر باید توجه داشت که طرف‌های غربی پس از توافق اولیه با ایران و بازگشت ایران به تعهدات هسته‌ای خود و لغو تحریم‌ها، مسائل دیگری را نیز مطرح خواهند کرد. این موضوع مهم است، زیرا ریشه اختلافات از همین مباحث است. به همین علت باید توجه داشت که ایران مشکلات منطقه‌ای خود را نیز حل کند. امروز دیگر تفاوتی ندارد چه زمانی توافق حاصل شود و مساله انتخابات دیگر ارتباطی با توافق ندارد زیرا دولت بزودی خواهد رفت و مشخص می‌شود که خواسته توافق از سوی حکومت است. این مذاکرات واقعیتی است که باید شکل می‌گرفت. امروز تنها به علت اولتیماتوم سه ماهه ایران به آژانس یک تعجیلی صورت گرفته است که همچنان ادامه دارد. ایران نیز باید به مذاکرات سرعت دهد تا درگیر گفت و گوهای فرسایشی نشود و مردم هرچه سریع تر می‌خواهند با لغو تحریم‌ها از زیر بار فشار اقتصادی خارج شوند. مردم به این وعده دولت رای دادند و دولت باید در دو ماه باقی مانده که در قدرت است هرچه سریع‌تر این وعده را عملیاتی کند و ضرورت دارد تا در کنار آن نیز از لیست سیاه بانکی نیز خارج شویم. طرف مقابل می‌خواهد به یک تفاهم آبرومندانه نه تحت فشار دست یابد و هم ایران نیز امتیازات لازم خود را بگیرد و آمریکا هم بتواند به برجام برگردد. فعلا مقاومت‌‌هایی در رسیدن به تفاهم نهایی وجود دارد اما درباره لغو تحریم‌ها و رسیدن به توافق من فکر می‌کنم تا پیش از پایان ماموریت دولت فعلی این کار انجام شود که دولت بعدی در شرایطی قرار بگیرد که اگر خوب بود از مزایای آن بهره‌مند شود و اگر هم بد بود خودش را از آن مبرا کند. این مذاکرات امری اجتناب‌ناپذیر است و باید به گونه‌ای پیش برده شود تا بتوانیم حداکثر استفاده را از آن کنیم.