نقشم را با جان و دل بازی کردم
شب‌های نوروز سریال «نون.خ» در شبکه یک سیما توانست نظر بسیاری از مخاطبان را به خود جلب کند. یکی از بازیگران این سریال «سیروس میمنت» ایفاگر نقش «کیوان» است. «فارس» با «میمنت» گفت‌وگویی انجام داده که در ادامه می‌خوانید:
آقای میمنت شما از فصل ابتدایی سریال «نون.خ» در این سریال حضور داشتید. در این سه سال چه تغییراتی در نقش‌تان ایجاد شده است؟
کمدی‌ای که در این شخصیت وجود داشت همچنان دیده می‌شود. باید بگویم این شخصیت از فصل یک تا سه تغییر آنچنانی نداشته است فقط در این سال‌ها کامل‌تر شده است. یعنی کیوانی که در فصل سه می‌بینید کامل‌تر از کیوانی است که در فصل یک دیدید.
این تفاوت در چه بخش‌هایی است؟
در همه ابعاد شخصیتی او و شخصیتش کامل‌تر شده است. در این مدت ما بازخوردهای مردم را دیدیم و این را هم می‌دانیم که با چه بخش‌هایی از سریال خوشحال‌تر می‌شوند و می‌خندند و سعی کردیم همان‌ها را چه در بخش نگارش و چه در بخش بازی‌ها پررنگ‌تر کنیم.
گریــم شمــا از نیمه داستان به بعد تغییر می‌کند.
بله، تا نیمه سریال گریمی که دارم مثل فصل‌های قبل است و از نیمه تا پایان کار تغییر کوچکی در گریم داریم. براساس قصه‌ای که وجود دارد در زندگی شخصی کیوان اتفاقی رخ می‌دهد که موهایش را رنگ می‌کند.
در فصل سه لوکیشن این سریال از فضای غرب کشور فاصله گرفته و به تهران آمده است. چقدر این تغییر لوکیشن می‌تواند در بازی‌ها اثرگذار باشد؟
لوکیشن خیلی در کار اهمیت دارد. برای مثال شما ببینید مردم شهرنشینی که در شهر زندگی و کار می‌کنند، شب هم که به خانه می‌روند سریال‌های آپارتمانی می‌بینند و این روال برایشان خسته‌کننده می‌شود. آنها بدون اینکه دلیلش را بدانند کار را پس می‌زنند. اما اگر آن لوکیشن به دشت و بیابان تغییر پیدا کند خود به خود باعث شعف در مخاطبان می‌شود و تماشای این فضاها و لباس‌های رنگی و کوه و دشت و... در روحیه مخاطبان اثر می‌گذارد.
این موارد چقدر برای بازیگر جذابیت دارد و چقدر سختی کارش را دوچندان می‌کند؟
خیلی زیاد. برای بازیگران جذابیت دارد و رضایتمندی خاصی هم در کنار جذابیت وجود دارد. از طرفی سختی‌هایی هم دارد.
بخشی از این سریال به نشان‌دادن اقلیم کردستان و آداب و رسوم مردم آن خطه است. مردم در بازخوردهایشان به شما می‌گفتند که از تماشای چنین سریالی حس رضایت دارند؟
مردم کردستان و نقطه‌های مختلف کردنشین همه و همه از تولید این سریال راضی هستند. به‌هرحال در این سریال منطقه آنها هم دیده می‌شود.
موضوع بعدی درباره لباس‌ها و نوع پوشش مردم کــردستــان است که بعداز این سریال به‌خوبی در میان مردم جای خود را باز کرد.
سال‌ها پیش در خلال جنگ سوریه که به کوبانی کشیده شد با نشان‌دادن تصاویری از این جنگ، تازه مردم دنیا متوجه شدند که لباس کردی چقدر زیباست. ما از دنیا نمی‌توانیم ایراد بگیریم چون واقعا دلیلی ندارد که لباس کردی را بشناسند، اما از مردم خودمان می‌توانیم. کردستان یکی از شهرهای ایران است. یادم هست یکبار یکی از همسایه‌ها به منزلمان آمد و به همسرم گفت چقدر لباس زیبایی دارید و از آن جالب‌تر اینکه می‌خواستند به عروسی بروند و از همسرم لباس کردی گرفته بودند تا در مراسم بپوشند.
چقدر کمبــود این دســت آثــار شبیه به «نون.خ» در تلویزیون احساس می‌شود؟
یکی از اصلی‌ترین وظایف صداوسیما این است که مناطق زیبای ایران و هر اقلیمی در این کشور را به مردم بشناساند و این کم‌کاری ماست که در این سال‌ها کمتر به این سمت رفتیم. فرهنگ عرب، آذری، لر، بلوچ، و... همه ما گوهر یک دانه‌ایم و در یک کشور زندگی می‌کنیم و باید فرهنگ همه شهرها را بشناسیم. ایرانی‌ای که در ایران زندگی می‌کند کردها را زمانی شناخت که جنگ کوبانی را دید و این خیلی بد است.
منهای لباس و ظاهر مردم کردزبان، چقدر خصیصه‌های این افراد در سریال‌سازی و در فرهنگسازی میان مردم مهم است؟
یکی از وظایف ما این است که خصلت‌های خوب انسانی را به تصویر بکشیم، حالا خصیصه‌های خوب انسانی چیست؟ همانی که امروزه در جامعه ما کم شده است و باهم بودن دارد فراموش‌مان می‌شود و الان که کرونا هم به این موضوع دامن زده است.
این موضــوع در سریــال «نـون.خ» هم آمده است.
بله، بارها دیدیم که صبح تا شب باهم سر یک مساله ای دعوا می‌کنند اما سر یک سفره در کنار هم می‌نشینند و این راه درستی است که ما باید اشاعه دهیم. مردم هم چنین چیزی را دوست دارند و برایشان جذابیت دارد. کردها و البته همه منطقه‌های ایران به این شکل هستند. متاسفانه زندگی مدرن شهری خصیصه‌های خوبی را از ما دورکرده است.
ما این صمیمیت را در سریال «پایتخت» یک تا پنج هم دیده بودیم. آنها باهم دعوا می‌کردند اما سر یک سفره در کنار هم می‌نشستند.
بله قبل از اینکه «پایتخت» و «نون.خ» ساخته شود سریال‌های دیگری هم در راستای نشان‌دادن فرهنگ و اقلیم بومی ساخته شده بود. یادم است ۵۰ سال پیش درباره کردستان و شمال هم کارهایی ساخته شده بود اما به فرهنگ‌شان توجهی نمی‌شد و دو سریال «پایتخت» و «نون.خ» به فرهنگ این اقلیم توجه کردند.
این سریال‌هایی که می‌فرمایید هم طنز بودند؟
بله. ولی دیده نشدند، چون یکی از دلیل‌هایش این بود که کارگردان اصلا کردستان را نمی‌شناخت و آمده بود سریالی در این باره بسازد. ولی سعید آقاخانی خودش کُرد است.
از فصل یک تا به الان چقــدر بازخوردهای منفی داشتید؟
آنقدر بازخوردها زیاد بود که تصمیم گرفتم از فضای‌مجازی خداحافظی کنم. در فصل قبلی حضور پررنگی داشتم و همین باعث شده بود مردم در صفحه‌های مجازی به بنده محبت داشته باشند.
در فصل سه نیز به اندازه فصل‌های قبلی بازی دارید؟
به همان اندازه فصل دو یا شاید بیشتر.
نشان‌دادن فرهنگ هر شهری در قالب یک سریال در کنار اینکه می‌تواند جذاب باشد و فرهنگسازی کند، اما کار را برای سازندگان نیز سخت‌تر می‌کند و ممکن است فردی با دیدن بخش‌هایی از سریال ناراحت شود و به او به عبارتی بربخورد. چقدر چنین ماجرایی شما را دچار محدودیت می‌کرد؟
به‌هرحال همیشه محدودیت وجود دارد اما هیچ‌کسی نمی‌تواند به سعید آقاخانی ایرادی بگیرد چون خود او یک کرد بااصالت است و هیچ‌کس به اندازه او فرهنگ کُردها را نمی‌شناسد. از سویی سعید آقاخانی نمی‌آید به فرهنگ خودش توهینی و به آن کم‌توجهی کند. اما کسی که به منطقه‌ای که دارد درباره‌اش فیلمی می‌سازد آشنایی نداشته باشد، او ممکن است به‌دلیل عدم آشنایی به مردم آنجا دچار اشکالاتی شود. او از آنجایی که با آن فرهنگ آشنایی ندارد فرهنگی را به اشتباه به تصویر می‌کشد.
فکر می‌کنید در شرایط فعلی چقدر مردم به آثار طنز نیاز دارند؟
بی‌نهایت. من یکبار گلایه‌ام را به مسئولان تلویزیون گفتم. یکی از اشتباه‌های ما در این مدت اخیر در تلویزیون این بود که در شرایط کرونا، مردم خودشان گرفتاری‌هایی داشتند و شب هم که می‌خواستند پای تلویزیون بنشینند و برنامه‌ای شاد ببینند، هیچ خبری از برنامه‌ای شاد نبود. چنین برنامه‌هایی برای روحیه و روان مردم خوب نیست. در چنین شرایطی وظیفه ما این است که به کمک مردم بیاییم و روح و روانمان را بسازیم نه اینکه شرایط را تشدیدتر کنیم. ما باید همیشه این را در نظر بگیریم که جامعه در چه شرایطی قرار دارد و ما در چه شرایطی داریم خوراکی به مردم‌مان می‌دهیم. مردم ما در چه شرایطی هستند و نیازشان بیشتر به چه سمتی است؟
اما در همین یکسالی که گذشت برخی از هنرمندان هم کارشان را تعطیل کردند و حتی برای مردم هم که شده کار نکردند و اینها هم بخشی از ماجرا هستند و فقط نباید تلویزیون را مقصر بدانیم.
من به این افراد کاری ندارم و روی بحثم با آنها نیست و از کاری که کردند هم خوشم نیامد. حتی شنیدم برخی از هنرمندان گفتند چرا جانمان را به‌خطر بیندازیم؟ نه اتفاقا امروز روزی است که وظیفه شماست برای مردمی که حال خوبی ندارند برنامه‌سازی کنید. همان زمان هم گفتم تا حالا هر کاری کردید، تمام شده و رفته و الان زمانی است که باید حضور داشته باشی و وظیفه‌ات را به مردمی که در قرنطینه خانگی به‌سر می‌برند، نشان دهی. حتی می‌گویم شما اگر پای جانت هم به میان بود باید مردم را شاد کنی مثل افرادی که سال‌ها جنگیدند و بدون ترس از کشور دفاع کردند.
به‌طورمعمول هر بازیگری بخشی از وجود خودش را به نقشی که ایفایش می‌کند، اضافه می‌کند. شما چقدر از خودتان را به نقش «کیوان» اضافه کردید؟
از همان فصل ابتدایی طی صحبتی که با سعید آقاخانی داشتم شخصیت کیوان را پیدا کردیم و آن را پرورش دادیم و هنوز معتقدم کیوان، دن‌کیشوت سریال «نون.خ» است.
شخصیــت «کیوان» چقدر برای خودتان جذاب است؟
خیلی زیاد.
با توجه به اینکه در این سال‌ها نقش‌های بسیاری در ژانرهای مختلفی بازی کردید جایگاه کیوان در کارنامه کاری شما کجاست؟
نقش کیوان را با جان و دل بازی کردم و با اشاره به سکانسی که برای جلب توجه همسرش که با او قهر کرده است، برای او آواز می‌خواند باید بگویم این نقش و این سکانس را با جان و دل بازی کردم. از طرفی زشت‌ترین صدا را داشتم اما همه خوش‌شان آمده است. چون که سوز داشت و به‌دل نشست.
ارسال نظر