طرح‌های قطره‌چکانی و آرزوی رشد جمعیتی

چندی پیش نمایندگان مجلس شورای اسلامی طی مصوبه‌ای بانک مرکزی و دولت را مکلف به اعطای وام ۲۰ساله ۷۰ میلیون تومانی به خانوارهای فاقد مسکن که در سال‌های ۱۳۹۹ و ۱۴۰۰ صاحب فرزند سوم می‌شوند، کردند. این طرح مجلس نیز در راستای قانون 10 سال اخیر «قانون جامع جمعیت و تعالی خانواده» است که هربار بخشی از آن مصوب می‌شود. از دید نگارنده این سطور، این طرح مجلس شاید بتواند موثر واقع شود و باعث تشویق خانواده‌ها برای فرزندآوری گردد، اما به شرط آنکه ضمانت اجرایی داشته باشد و به سرنوشت طرح‌های گذشته دچار نشود. ما در کشور کمبود قانون نداریم و حتی تعداد قوانین ما که بسیاری از آنها مفید هم هستند، از برخی کشورهای اروپایی و توسعه‌یافته بیشتر است، اما مشکل اینجاست که قوانین اجرایی نمی‌شوند یا پس از مدت کوتاهی که از اجرای آنها می‌گذرد، ابتر باقی می‌مانند. معمولا دولت‌ها به‌ندرت زیر بار طرح‌هایی که بار مالی برایشان در پی داشته باشد، می‌روند. به عنوان مثال در زمان دولت قبل نیز قرار بود به هر فرزند تازه متولدشده‌ای یک میلیون تومان پرداخت شود، اما طولی نکشید که دولت و بانک مرکزی در تامین این هزینه‌ها با مشکلات جدی روبه‌رو شدند و خیلی زود این قانون باطل شد. البته از دید نگارنده، مسائل اقتصادی بخشی از مشکلات جامعه است که ما را به سمت جمعیت سالمندی در سال 1430 می‌برد و بخش دیگر موضوعات فرهنگی است. بسیاری امروزه قیمت پوشک، شیر خشک و مسکن را مثال می‌زنند، درحالی‌که ارتباطات باعث شده که آدم‌ها دیگر در چهاردیواری خانه خود نباشند و دائم از دیگران بیاموزند.

ادامه صفحه 6