دروغ‌گویی در کودکان/ چگونه با این رفتار برخورد کنیم؟

به گزارش آرمان ملی آنلاین، پژوهش‌ها نشان می‌دهند که کودکان از حدود دو سالگی به دلیل رشد مهارت‌های شناختی، شروع به دروغ گفتن می‌کنند. با این حال، در حالی که دروغ گفتن گهگاهی بخش طبیعی از رشد کودکان است، والدین باید به این موضوع توجه داشته باشند و آن را جدی بگیرند.

دروغ‌گویی کودکان نوپا و پیش‌دبستانی

در دوران نوپایی و پیش‌دبستانی، دروغ گفتن بیشتر ناشی از تخیل کودکان است تا نیت عمدی برای پنهان‌کاری. این سنین، زمان‌هایی هستند که کودکان علاقه دارند داستان‌های خیالی بسازند و اغراق کنند، اما این کار بیشتر نشانه‌ای از تخیل غنی آن‌هاست، نه دروغ‌گویی آگاهانه.

در این دوران، کودکان معمولاً نمی‌توانند تفاوت بین آرزو و واقعیت را تشخیص دهند. مثلاً اگر کودک پیش‌دبستانی شما شیر را ریخته باشد، ممکن است بگوید که هیولایی شیر را ریخته است، چون او دوست دارد واقعیت متفاوت از آنچه اتفاق افتاده باشد.

چه باید کرد؟

• واکنش شدید نشان ندهید و کودک را به دروغ‌گو متهم نکنید.
• به جای سرزنش، سعی کنید روی حل مشکل تمرکز کنید. به کودک بگویید: «می‌بینم که شیر ریخته است»، سپس راهی برای حل مشکل پیشنهاد دهید.
• اگر کودک داستانی خیالی نقل می‌کند، با لحن بازیگوشانه او را به چالش بکشید تا متوجه شوید این داستان ساخته ذهن خود اوست.

دروغ‌گویی کودکان ۵ تا ۷ ساله

در این سنین، کودکان بیشتر به دلایل اجتماعی و برای فرار از مجازات یا به دست آوردن چیزی که می‌خواهند، دروغ می‌گویند. آن‌ها ممکن است از ترس ناامید کردن والدین یا آسیب زدن به احساساتشان، حقیقت را پنهان کنند.

همچنین، در این دوران، نگرانی درباره‌ی دیدگاه‌های دوستان و همسالان‌شان اهمیت پیدا می‌کند. بنابراین، کودک ممکن است برای ارتقاء موقعیت اجتماعی خود یا جلب توجه دوستانش، دروغ بگوید.

چه باید کرد؟

• انگیزه فرزندتان برای دروغ گفتن را شناسایی کنید.
• به او بفهمانید که اشتباه کردن طبیعی است و همه اشتباه می‌کنند. مهم‌تر از همه این است که حقیقت را بگوید، حتی اگر این حقیقت ناخوشایند باشد.
• به جای تنبیه، تمرکز خود را بر روی یاد دادن درس‌های اخلاقی و ارائه راه‌حل‌های مناسب بگذارید. مثلاً در صورتی که کودکتان چیزی را برداشته است، از او بخواهید که آن را بازگرداند و معذرت‌خواهی کند.

دروغ‌گویی کودکان ۸ ساله و بزرگ‌تر

در این سنین، دروغ‌گویی بیشتر آگاهانه است. کودکان ممکن است جزئیات خاصی را نادیده بگیرند یا عمداً اطلاعاتی را مخفی کنند. این دروغ‌ها معمولاً برای محافظت از حریم خصوصی یا کسب پذیرش اجتماعی است. آن‌ها ممکن است برای تحت تأثیر قرار دادن دوستان یا اعضای خانواده، حقیقت را به نفع خود تحریف کنند.

چه باید کرد؟

• به جای مچ‌گیری، از کودک بخواهید تا دوباره فکر کند و حقیقت را بیان کند.
• با لحن آرام و غیرمستقیم به او اشاره کنید که دروغ گفتنش شما را متقاعد نکرده است.
• وقتی کودک حقیقت را گفت، او را تصدیق کنید و به جای موعظه، گفتگو را به سمت یادگیری و بهبود هدایت کنید.