تحقیق و تفحص یا مانور سیاسی؟

موضوع تحقیق و تفحص از نهاد ریاست جمهوری دولت حسن روحانی و مشخصا شخص رئیس‌جمهور وقت؛ برادر وی آقای حسین فریدون، رئیس دفتر رئیس‌جمهور آقای محمود واعظی و در نهایت آقای محمد نهاوندیان، معاون اقتصادی رئیس‌جمهور که در مجلس شورای اسلامی مطرح شده است؛ سؤالات بسیاری را به وجود آورده است. اولا اگر اعتراضی نسبت به حضور آقای حسین فریدون در جریان مذاکرات وجود داشت این مساله مربوط به سال 94 و تیرماه آن سال می‌شود که اوج مذاکرات برجام بود. اگر هم وی مرتکب خلافی شده بود این خلاف را باید علی‌القاعده آقای محمدجواد ظریف که سرپرستی تیم مذاکره کننده را بر عهده داشتند اعلام می‌کرد. به‌علاوه از آن تاریخ 6 سال گذشته و چگونه است که ظرف این 6 سال هرگز مطلبی مطرح نشده که نشان‌دهنده آن باشد که برادر رئیس‌جمهور در مذاکرات مرتکب خلافی شده یا گامی علیه منافع ملی ایران برداشته است. نکته دوم آنکه انتخابات مجلس یازدهم در اسفندماه 98 بود و در خرداد99 مجلس یازدهم در حقیقت تشکیل گردید. مجلس یازدهم از خرداد 1399 تا مرداد 1400 یعنی چیزی حدود 14 ماه فرصت داشت که از حسین‌فریدون، محمود واعظی، محمد نهاوندیان و شخص حسن‌روحانی بازخواست نماید و هریک از آنها را به مجلس احضار نموده و در خصوص موضوعاتی که مجلسیان فکر می‌کردند خلاف بوده بازخواست نمایند. اما نکته جالب آن است که در طی آن 14 ماهی که مجلس یازدهم و دولت آقای روحانی با هم کار می‌کردند؛ هیچ یک از مجلسیان اقدامی علیه دولت آقای روحانی ننمودند. اما اکنون که بیش از 5 ماه از پایان عمر دولت روحانی می‌گذرد مجلس یازدهم به این فکر افتاده که آن دولت را مورد تحقیق و تفحص قرار دهد. جالب است که به این سوال خیلی ساده و ابتدایی نیز پاسخ نداده‌اند که چرا در آن 14 ماهی که دولت بر سرکار بود به فکر تحقیق و تفحص نیفتادند؟ واقع مطلب آن است که موضوع چیز دیگری است. ظرف 5 ماه گذشته که دولت و مجلس در دست اصولگرایان بوده گشایش صد در صدی در امور صورت نپذیرفته است. نه گرانی متوقف شده، نه بالارفتن تورم کند‌تر شده و نه سرخوردگی کاهش یافته است. بنابر این به تدریج حتی طرفداران جریان خاص نیز این پرسش را مطرح می‌کنند که پس اینها با داشتن قدرت توانسته‌اند چه گامی بردارند؟ بنابر این برای اقناع افکار عمومی و اینکه بگویند همه مصیبت‌ها و مشکلات بر گردن دولت روحانی بوده می‌خواهند این بساط تحقیق و تفحص را به راه بیندازند. در حالی که همه می‌دانیم که آنچه کشور را به این روز در آورده برخی سیاست‌ها، عملکردها و رویکردها در عرصه تصمیم‌گیری و اجرا بوده است.