سیاست ایران درباره طالبان

ایران در عمل در مورد افغانستان روش خوبی انتخاب کرده است. ولی در سخن و در عرصۀ رسانه می‌کوشد که آن روش را به جای این که درست توجیه و تفهیم کند، به بیراهه ببرد. فضای رسانه‌ای و اظهارات مسئولان باید به نوعی باشد که همین تلاش ایران برای طی این مسیر برای مردم پذیرفتنی و قابل قبول شود. یعنی شفاف بیایند و همین را بگویند. نیایند بگویند که «چون طالب حالا تغییر کرده است، ما با او نمی‌جنگیم.» بگویند که میدان مبارزه فرق کرده است و ما در این میدان جدید که مبارزۀ مدنی و فرهنگی و سیاسی می‌تواند باشد، باز هم در کنار مردم افغانستان هستیم. نگویند که مردم افغانستان در کنار طالبان بودند و با امریکا جنگیدند. اینقدر «آمریکا آمریکا» نگویند و مردم را به این گمان نیندازند که لابد همه این سیاست‌ها به خاطر آمریکاستیزی است و ایران الان به خاطر این که شکست آمریکا بهتر برجسته شود، حاضر است مردم افغانستان را فراموش کند. درست و راحت بگویند که ما نگران افغانستانیم؛ عملکرد طالبان را با نگرانی دنبال می‌کنیم؛ در کنار مردم هستیم ولی سعی می‌کنیم در هر حال از جنگ پرهیز کنیم و راه‌های دیگر را دنبال کنیم. در این صورت هم مردم افغانستان راضی‌ترند و هم گروه وسیعی از مردم ایران که سکوت و توجیه‌کاری نسبت به طالبان آن‌ها را آزرده و کلافه کرده است، می‌دانند که عقلای مملکت به فکر قضیه هستند و صلاح را در این دانسته‌اند. روشی که به نظرم معقول است. کاش کسی این حرف‌ها را به مسئولان برساند. زبان ما که مو درآورد...