گر حکم شود که مست گیرند...

خوشبختانه کاندیداهای مختلف برای حضور در انتخابات ثبت‌نام کردند و الان از تفکرات مختلف، کاندیداهای مختلفی هست که اگر شورای نگهبان هم با نگاه حداکثری به کاندیداها نگاه کند، طبیعتا باید شرایطی را فراهم آورد که همه تفکرات سیاسی و سلیقه‌ها کاندیدایی داشته باشند تا هیچ بهانه‌ای برای عدم حضور نباشد. از بین اصلاح‌طلبان هم تعدادی انتخاب و نهاد اجماع‌ساز وارد خواهد شد تا ببیند کدام یک اصلح هستند. به نظر می‌رسد اکنون از نظر تنوع کاندیدا وضع‌مان خوب است مشروط بر اینکه این کاندیداها در معرض رای مردم هم قرار بگیرند. هرچند هنوز آن رغبتی که در بین مردم باید به‌وجود آيد را احساس نمی‌کنیم و مقدار اندکی تنور انتخابات گرم شده ولی آن گرمی که چهار یا هشت سال پیش بود، نیست، از این رو هرکسی باید به هر نحوی که می‌تواند به این گرمی بیفزاید، در این مدت امید در دل ایجاد کند و قشر خاکستری که هنوز تصمیم به رای نگرفتند را به آینده کشور امیدوار کنند که راهش ارائه برنامه از سوی کاندیداهاست. واقعیت این است که بیان کلیات دردی را درمان نمی‌کند و در پاسخ کاندیدایی که در یک سخنرانی از 10 هزار صفحه مطلب راهکار اقتصادی سخن می‌گوید باید گفت 10 صفحه ارائه که قابل درک و فهم و قبول مردم باشد، ارائه کنند، کافی است. به‌گونه ای که افراد دیپلم به بالا آن را فهمیده و احساس کنند که نجات‌بخش است وگرنه کسی توان خواندن 10هزار صفحه را ندارد و سنگ بزرگ هم علامت نزدن است. کاندیدا برای مسائل اقتصادی که بزرگترین مشکل جامعه است باید یک برنامه قابل فهم ارائه دهد. موضوع بعدی، سیاست خارجی است که کاندیدا با توجه به وضع موجود و با اختیاراتی که رئیس جمهور دارد برنامه‌ای برای برون‌رفت از وضع موجود ارائه کند. سوم، مسائل سیاست داخلی و موضوعات اجتماعی است که ارائه برنامه در این حیطه هم الزامی است. بدین ترتیب، اقتصادیون، برنامه اقتصادی کاندیداها را مطالعه و اقناع شوند و کسانی که برایشان مسائل سیاست خارجی در اولویت است، با مطالعه برنامه کاندیدای مورد نظر، احساس کنند که برنامه‌ای راهگشاست. اگر اینچنین شود طبیعتا دیگر درگیری بین افراد مطرح نیست. یعنی مقابله فردی نباشد که هرکس دیگری را متهم به انجام کاری کند چون «گر حکم شود که مست گیرند، در شهر هر آن که هست گیرند». افراد همدیگر را به مقابله برنامه بطلبند. اگر قرار است ایرادات بیان شود، هم آن افراد و هم افرادی که در آینده و گذشته مسئول بودند و می‌شوند، در خوبی و بدی کشور سهم دارند و باید کامیابی‌ها و ناکامی‌ها را با هم درنظر گرفت که همه در آن به سهم خود نقش داشتند نه اینکه کامیابی‌ها متعلق به من باشد و ناکامی‌ها مربوط به رقیبم! درواقع تخریب رقیب به دید مردم نمی‌آید و بر ناامیدی مردم می‌افزاید. ضمن اینکه آقایان بعد از انتخابات در سمت‌های دیگر مشغول به کار شده و چنانچه در طول مبارزات انتخاباتی همدیگر را دزد خطاب کنند، این سوال که چگونه هنوز مسئولیت دارند، در اذهان باقی می‌ماند که یا حرف‌های زمان انتخابات نادرست بوده و یا انتصابات بعد از انتخابات غلط است ضمن اینکه اتفاق مثبتی هم در کشور نمی‌افتد. ولی اگر تضارب افکار و برنامه‌ها باشد، نتیجه‌بخش خواهد بود و به امیدواری مردم کمک خواهد کرد و به رونق انتخابات می‌انجامد. بیگانگان از آب گل‌آلود سوءاستفاده می‌کنند و آنها که آن‌طرف آب نشسته‌اند و عده‌ای که از انتخابات حداکثری خشنود نیستند با افراد داخلی که رسما اعلام کردند دنبال انتخابات حداقلی هستند، تزریق ناامیدی می‌کنند. ما نباید در مناظرات و تبلیغات انتخاباتی یار کمکی مخالفان کشور باشیم بلکه هر کسی باید برنامه خود را ارائه دهد و از هر توانی که دارد اعم از فکری و مجموعه‌ای، مایه بگذارد.