علی باقری:
خجالت میکشم «غر» بزنم
«راستش مردم آنقدر در تنگنا هستند که خجالت میکشم «غر» بزنم چون فکر میکنم اقشار دیگری هستند که بیشتر از ما بچههای تئاتر به حمایت نیاز دارند.» این جملات بخشی از سخنان علی باقری است، بازیگر بیحاشیه و گزیدهکار تئاتر. او که سابقه همکاری با تعداد زیادی از کارگردانهای خلاق و نوگرای تئاتر را دارد، جزو معدود بازیگران حرفهای است که در دوران دشوار کرونا با نمایش «سرایدار» روی صحنه رفته است. باقری از دلایل حضورش روی صحنه تئاتر سخن گفت و از اینکه نگران بوده این هنر به یک خاطره تبدیل شود ولی با وجود این، برای کسی نسخهای نمیپیچد و تصمیمگیری درباره کارکردن را در دوران کرونا بسیار دشوار میداند. او که این روزها با بازی در نمایش «سرایدار» در تماشاخانه ملک روی صحنه است، از نخستین روزهایی یاد میکند که کرونا تازه به زندگی وارد شده بود. این بازیگر که پیشتر بازی او را در نمایشهایی مانند «ایوانف» و «رولور» و فیلمهای سینمایی «اژدها وارد میشود» و «متری شیشونیم» دیدهایم، اظهارداشت: از یکسال پیش که کرونا آمد، تئاتر جزو مشاغلی بود که بیشترین آسیب را متحمل شد. مدتها تعطیل بود و فعالان آن هم دستشان به جایی بند نبود.
کمکم به این فکر کردم که حتی خودم در خانه نمایشی کار کنم که جریان زندگی این هنر قطع نشود تا اینکه پیشنهاد بازی در نمایش «سرایدار» مطرح شد و پذیرفتم. ما تمرین نمایش را آغاز کردیم و به محض بازگشایی تئاتر، روی صحنه رفتیم. او اضافه کرد: واقعیت این است که نگران بودم تئاتر وارد یک دوره رکود طولانی مدت بشود تا جاییکه بگوییم یادش بخیر روزی چیزی بهنام تئاتر داشتیم! بنابراین انگیزه اولم، حفظ این هنر بود. از طرف دیگر کارکردن در شرایط سخت را هم دوست دارم. این بازیگر با اشاره به پیچیدگیهای کرونا ادامه داد: در شرایط فعلی تصمیمگیری بسیار سخت است زیرا پای سلامتی و جان افراد در بین است. بنابراین نمیتوان به آسانی نظر داد و انتظار داشت که دیگر هنرمندان تئاتر هم خطر کنند و روی صحنه بروند بهویژه که بحث خانوادهها هم مطرح است و یک هنرمند ممکن است خانواده خود را هم به خطر بیندازد. همه اینها سبب میشود تا افراد با احتیاط بیشتری تصمیمگیری کنند. البته ما هم کار پرخطری میکنیم ولی به تمام پروتکلهای بهداشتی پایبند هستیم و همه کوششمان را بهکار میگیریم تا این پروتکلها را به شکل کامل رعایت کنیم. خوشبختانه تا بهحال مشکلی
رخ نداده و امیدوارم بعداز این هم همه چیز بهخوبی طی شود. باقری با ابراز خوشنودی از اجرای تئاتر در این دوران تصریح کرد: همین که چند نمایش روی صحنه هستند، جای خوشحالی دارد. تماشاگران نمایش ما پیش از اینکه درباره کار ما صحبت کنند، از دلتنگی خود برای تئاتر میگویند. این صحبتهایی که درباره کلیت تئاتر مطرح میشود، دلگرمکننده است.
تئاتر نیازمند حمایت است
این بازیگر توضیح داد: با در نظر گرفتن مجموعه شرایط و در دورهای که هم اجرای تئاتر و هم تماشای آن بسیار سخت شده، تعداد تماشاگران ما راضیکننده است. طبیعتا بهدلیل رعایت پروتکلها تنها نیمی از ظرفیت سالن میتواند پرشود و معمولا این ظرفیت در روزهای پایانی هفته تکمیل میشود. باقری اضافه کرد: مسلما همه بازیگران دوست دارند، سالن پراز تماشاگر باشد ولی همین شکل از اجرا هم برای من تجربه جالبی است. حتی اگر فقط یک تماشاگر داخل سالن باشد، بازیگر در برابر او مسئولیت دارد که کار خود را بهدرستی انجام بدهد ولی طبیعتا یک سالن پرتماشاگر، انرژی بیشتری به بازیگران میدهد. او گفت: خیلی خوب است که در حد توانمان از یکدیگر حمایت کنیم ولی در وضعیت فعلی بیشتر مردم آن چنان نیازمند حمایت هستند که من بهعنوان یک بازیگر خجالت میکشم غر بزنم و بگویم از تئاتر حمایت کنید! چون فکر میکنم اقشاری دیگری هم هستند که شرایطشان از ما سختتر است. علی باقری در پایان با یادآوری مشکلات متعدد و عمیق تئاتر در طول سالهای متمادی اضافه کرد: مشکلات تئاتر ما بسیار ریشهای و نیازمند حمایت سیستماتیک است که تنها به این دوران محدود نمیشود. با این حال
خیلی خوب است که خودمان در حد امکان، حمایتمان را از یکدیگر دریغ نکنیم و همه تلاش کنیم تا چراغ این خانه روشن بماند.
ارسال نظر