آسمان را به رنگ آبی نقاشی کنیم
آرمان ملي - حجت سپهوند: «صبح بخير اميدوارم حال همه خوب باشد، آلودگي هواي تهران امروز (چهارشنبه2آذر 1401) از مرز خطر عبور کرده است»؛ وقتي مجري شبکه راديوپيام اين خبر را ميگويد از سالمندان، کودکان و بيماران ميخواهد که در سطح شهر تا حد ضرورت تردد نکنند، شيشه تاکسي را بالا ميدهم کمي ماسکم را روي بينيام محکم ميکنم و از پشت شيشه خيليها را در حال حرکت و ورزش ميبينم آن هم بدون ماسک. ميگويم آدم دلش ميگيرد، همه مسافران سواري پرايد همين احساس را داشتند. که با لايههايي از طنز تلخ همراه بود، اين گونه حرف زدن نوعي وارونگي واقعيت است که اين روزها بسيار ميشنويم. ياد افرادي افتادم که بدون ماسک ورزش ميکردند و خيليها که علاقهاي به ماسک زدن نداشتند. مسافرها ماسکهايشان را روي بيني خود محکم ميکنند، راننده سالمند هم با يادآوري يکي از خانمها ماسک مشکياش را ميزند. غمگين ميشوم براي شهري که زبان ندارد دردهايش را فرياد بزند. ياد سالهاي نه چندان دوري ميافتم که آلودگي هوا يک متهم را سر زبانها انداخت به نام بنزينهاي بيکيفيت» که هر لحظه مثل خون در رگهاي شهر جريان داشت، همين متهم روزهاي زيادي را به تعطيلي کشاند و خدا ميداند حجم خسارتهاي اقتصادي آن براي جامعه چقدر بالا بوده و بماند مشکلات تنفسي زيادي که براي هموطنانمان ايجاد کرد. امروز در همان شهر باز هم شاهد روزهاي آلودگي هوا هستيم با اين تفاوت که شاهد تغييرات اقليمي يا پديده وارونگي هوا (اينورژن) نيز هستيم، آلودگي هواي تهران و چند شهر بزرگ صنعتي ديگر و تعطيلي همه مقاطع تحصيلي مدارس ميتواند به تنهايي ما را متوجه اين خُسران و معضل بکند. ترافيکهاي سنگين، توليد خودروهاي(بيکيفيت) بيشمار شهر را به بزرگترين پارکينگ تبديل کردهاست. اميدوارم روزي روزگاري فرا برسد و مسئولان با دانش، مسئولانه تلاش کنند و مانع آلودگي هوا شوند و ديگر شاهد هيچ آلودگي در سراسر وطن زيبا و عزيزمان نباشيم. اي کاش ميشد مانند بچهها رؤيا داشت؛ چون در دنياي شگفتانگيز کودکان همه چيز امکانپذير است و ميتوانستيم مثل همين دو نقاش پرتلاش با همين پمپهاي اسپري، تيرگيهاي آسمان شهرمان را آبي خوش رنگي بپاشيم... ديروز کارگران نقاش در حال نقاشي کردن حفاظهاي اطراف ايستگاه متروي هفت تير بودند که با آلودگي هواي شهر تضاد جالبي پيدا کرده بود.
ارسال نظر