اگر تنوع نداریم، سینماگر مقصر نیست

آرمان ملی: علیرضا ثانی‌فر بازیگر فعال در سینمای کوتاه، ضمن تشریح علاقه‌مندی خود به حضور در فیلم‌های کوتاه از دلایل نبود تنوع ژانر در سینمای ایران سخن گفت. علیرضا ثانی‌فر بازیگر سینما و تلویزیون در گفت‌وگو با مهر درباره حضور پررنگ خود در فیلم‌های کوتاه طی سال‌های اخیر و علاقه‌اش به این حوزه از سینما گفت: در این سال‌ها من فیلمنامه‌های کوتاه زیادی خوانده‌ام، اتفاقی که در سینمای بلند داستانی کمتر شاهد آن هستیم اما من همیشه فیلمنامه‌های معقول و قابل تأملی را دریافت کرده‌ام و انگیزه‌ام نیز برای حضور در یک اثر فیلمنامه خوب آن است و پس از آن به مسائلی مثل زمان، شرایط مالی و… فکر می‌کنم. وی ادامه داد: همچنین زمانی که با فیلمسازان آثار کوتاه آشنا می‌شوم در معاشرت با آن‌ها حس می‌کنم این افراد آینده درخشان سینمای این کشور هستند و من نیز علاقه‌مندم در کنارشان حضور داشته باشم. این بازیگر درباره شکل ارتباط خود با حوزه فیلم کوتاه بیان کرد: هر بازیگری وظیفه دارد در طول زمان خود را پرورش دهد، خیلی از بازیگران با تمرین‌های تئاتر و افرادی هم با تمرین‌های فشرده شخصی سعی می‌کنند این رشد را داشته باشند. من فکر می‌کنم فیلم کوتاه همیشه این فرصت را در اختیارم قرار داده است تا در یک بازه زمانی کوتاه و در یک قصه و روایت خوب بتوانم کاراکتری را که تا به حال تجربه نکرده‌ام، زندگی کنم. حتی اگر بنا باشد شخصیتی تکراری را بازی کنم، چیزی در قصه و احساس او وجود دارد که باز هم به من این فضا را می‌دهد که خود را بازیابی و احساسات و زندگی‌های متفاوت را تجربه کنم. بازیگر فیلم کوتاه «تشریح» درباره کاهش تنوع ژانر در آثار سینمای کوتاه عنوان کرد: معتقدم علت این اتفاق همان دلیلی است که سینمای بلند ما نیز به آن سمت می‌رود و فکر می‌کنم هیچ‌گاه نمی‌توان یک هنرمند یا فیلمساز را مقصر این اتفاق دانست. باید بدانیم همیشه سیستمی که به نوعی حامی فیلمساز است از او این شکل از سینما را طلب می‌کند و بابت این جنس سینما حمایت مالی خود را از یک کارگردان دارد. وی تصریح کرد: این اتفاق در سینمای بلند نیز در حال تکرار است، زمانی که یک فیلمساز با توقیف، ممیزی و معضلات این چنینی مواجه می‌شود از آن تنوعی که می‌خواهد دور شده و رو به ژانرهایی می‌آورد که می‌داند آزمون و خطایش پیش از این رخ داده و کمتر آسیبی در نهایت به اثر وارد می‌شود. چراکه یک هنرمند در ذات خود همیشه به تنوع و خلق موقعیت‌ها و قصه‌های گوناگون علاقه داشته و اگر نمی‌تواند به سوی این علاقه ذاتی خود حرکت کند، باید دید حمایت تهیه‌کنندگان و یا نظام فرهنگی ما به چه صورت است. این بازیگر گفت: در سینمای کوتاه همیشه فیلمنامه‌های خوبی برای من ارسال می‌شود اما گاهی آن‌ها را انتخاب نمی‌کنم با اینکه می‌دانم قصه، قصه خوبی است. علت این موضوع این است که برای من ورای قصه خوب جهان آن فیلمساز و جهان کاراکترهای آن اثر بسیار مهم است. همیشه برای بازی یا تماشای فیلم‌های کوتاهی ترغیب می‌شوم که فیلمساز جهان شخصی خود را به تصویر کشیده و عمق آن در کوتاهی یک فیلم کوتاه به درستی منتقل می‌شود. وی ادامه داد: به نظر من هر فیلم کوتاهی در متن باید به چیزی فراتر از اتفاقاتی که در تصویر شاهد آن هستیم، اشاره کند. به عنوان مثال ما در یک اثر رابطه یک مغازه‌دار با شاگردش را می‌بینیم در صورتی که این ارتباط سعی در انتقال کهن الگوهای ارباب و رعیتی به ما دارد. چنین نگاه و جهانی برای من در فیلم بسیار لذت بخش و مهم است چیزی که کارگردان آن را از متن گرفته است و پرورش می‌دهد و در آثار کوتاه شاهد آن هستیم؛ روایت قصه کوچکی که جهان بزرگی را در دل خود جا داده است. ثانی‌فر در پایان درباره شکل درست حمایت از فیلمسازان کوتاه بیان کرد: فکر می‌کنم هرچقدر که یک اثر نیازمند رشد است همیشه در کنار خود نیازمند یک حمایت دولتی هم هست و این حمایت مالی و معنوی می‌تواند باشد. همچنین باز گذاشتن فضای فرهنگی این اجازه را به سینماگران می‌دهد که بهترین آثار خود را تولید کنند. کاهش فشارهای مالی و فشارهای ممیزی و سانسور قطعاً می‌تواند شرایط بهتری را برای خلق آثار نوآورانه ایجاد کند.