رئيسي به مسير روحاني ميرود؟
سید فاضل موسوی فعال سیاسی
شرايط حال حاضر دولت به گونهاي است که آنقدر غرق در برخي دستاوردها شده که حتي بررسي نميکنند که دولت در مسير خود حرکت ميکند يا خير؟ آيا در طول يکسال گذشته دولت به وعدههاي خود عمل کرده است يا خير؟ ضعف در تحليل شرايط فقط مربوط به اين دولت نيست. ماههاي پاياني دولت روحاني هم همين طور بود. روحاني مدعي بود که جلوي ارز 50 هزارتوماني را گرفته است اما مردم به اين ادعا باور نداشتند و شاهد بوديم که رقيب آقاي روحاني البته در يک انتخابات بدون رقيب جدي، پيروز انتخابات شد. روحاني آنقدر خيالش از آينده راحت بود که به دنبال آن تا بتواند در معادلات آينده قدرت در ايران اثرگذار باشد. حال اينکه حسن روحاني به دلايل مختلف در سپهر سياسي ايران جايگاهي نميتوانست داشته باشد. علت نيز کاملاً مشخص بود آن زماني که روحاني بايد نقش خود را به درستي ايفا ميکرد؛ سکوت کرد. از اين منظر ديگر جايگاهي در ماههاي آخر در بين مردم و اصلاحطلبان نداشت. روحاني ميگويند به اين دليل که نميخواست رهبري تنها بماند سکوت کرد، حال اينکه روحاني ميتوانست مشکلات را با ايشان درميان گذاشته و بسياري از چالشها را حتي در روزهاي پاياني دولت خود حل کند. نمونه اين چالشها پرونده هستهاي بود که اگر آقاي روحاني ميخواست ميتوانست رهبري را در اين موضوع درکنار خود داشته باشد اما دائماً در رسانهها اعلام ميکردند که اجازه مذاکره داده شود تا موضوعات حل گردد، اجازه هم صادر شد اما حل پرونده هستهاي به عمر دولت دوازدهم نرسيد و اکنون ميبينيم که حل اين پرونده پيچيدهتر شده است. به آقاي روحاني فرصت داده شد که بسياري از مشکلات را حل کند. هاشمي رفسنجاني جايگاه خود را هزينه روحاني کرد. اصلاحطلبان نيز هست و نيست خود را پاي روحاني گذاشتند اما روحاني خود را نشان نداد. روحاني نتوانست نشان دهد براي کشور از هست و نيستش مايه ميگذارد. البته در برجام کار بزرگي بود که در دستور کار داشت اما به واسطه سوء مديريت شخص رئيسجمهور برجام به نتيجه نرسيد. آقاي رئيسي هم فرصت استثنايي دارد که هنوز هم باقي است و اگر نتواند از اين فرصت استفاده کند، همانند حسن روحاني، قطعاً آينده مثبتي در سپهر سياسي ايران نخواهد داشت. استفاده از اين فرصت نيازمند طرحي نو است. در غير اين صورت رياستجمهوري حتي در سالهاي پاياني دولت با چالشهايي روبهرو خواهد شد.
ارسال نظر