| کد مطلب: ۱۰۴۰۱۰۵
لینک کوتاه کپی شد

نگران عادی شدن فقر باشیم

سیدحسن موسوی چلک رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران

 

 

 

اين روزها به محافل رسمي يا غيررسمي در حمل و نقل عمومي يا محيط‌هاي عمومي که مي‌رويم، تقريبا عمده صحبت‌ها و دغدغه‌ها حتي در جمع‌هاي خانوادگي و دوستانه، صف نانوايي و جاهاي مختلف حول موضوع افزايش قيمت‌ها و ناتواني مردم در تامين هزينه‌ها و يا جبران بخشي از هزينه‌هايي است که در زندگي به واسطه تورم و گراني‌هايي که چند سالي است داريم تجربه مي‌کنيم و اين شرايط از نظر من شرايط نگران کننده‌اي است. چون به اين معني است که يک جوري پذيرش فقيرتر شدن افراد دارد عادي مي‌شود. اما چرا اين نگراني را بايد داشته باشيم؟ از اين باب بايد نگران باشيم که تامين حداقل معيشت و قانع شدن به اين حداقل معيشت و گاهي مواقع با اين توجيه که سطح زندگي مردم را اينگونه بپذيريم که قوت براي نمردن داشته باشند. اين درحالي است که مردم کشور ايران با اين همه منابع و ظرفيت‌هاي بالفعل و بالقوه حق دارند که زندگي مرفهي داشته باشند. مرفه از اين باب زندگي که در آن دغدغه تامين نيازهاي اساسي‌شان را اصلا نداشته باشند بلکه براي داشتن زندگي مرفه‌تر که در ‌شان مردم ايران و ايراني باشد، بايد تلاش بکنند و امکانات فراهم شود تا مردم از زندگي کردن لذت ببرند و نيازهاي اوليه مثل خوراک و پوشاک و مسکن و شغل، دغدغه کسي نباشد. ولي وقتي با مردم صحبت مي‌کنيم يا در جمع آنها حضور پيدا مي‌کنيم و مي‌شنويم، خود ما هم جزئي از اين مردم هستيم و جداي از اين مردم نيستيم، شرايط به‌گونه‌اي شده که داريم حداقل‌ها را مي‌پذيريم. مي‌گوييم خدا را شکر امروز خيلي گران نشد، نه اينکه گران نشد. يک ماشين پرايد را طي اين سال‌ها نگاه کنيد که از چه قيمتي به چه قيمتي رسيده. يک وسيله حمل و نقل که به اعتراف خود مسئولين و مديران مرتبط ايمني خوبي ندارد و در همين سيل اخير ديديم که اين نوع خودروها چگونه مچاله شدند. درحالي که خودرو ايمن حداقل نياز است. همين ماشين با اين ويژگي چند درصد رشد قيمت داشته است؟ هزينه درمان، دارو و آموزش، اجاره‌خانه و خريد خانه که براي خيلي‌ها قابل تصور نيست. حال قبلا اگر به خيالمان خوش بوديم که مي‌توانيم يک مسکن مستقل داشته باشيم که مال خودمان باشد الان ديگر با اين شرايط آن تصوري که گاهي مواقع لحظه‌اي مي‌توانست شادمان کند هم ديگر براي خيلي‌ها متصور نخواهد بود. اين نوع نگاه چه توسط مسئولين و چه توسط مردم يعني عادي سازي فقر و پذيرش فقر و اينکه ما در همين جامعه زندگي مي‌کنيم. بدون شک اين نوع نگاه مي‌تواند نگران کننده باشد.

ارسال نظر

هشتگ‌های داغ

آخرین اخبار

پربازدیدترین اخبار