تاخیری به سود فوتبال ایران!

ليگ‌قهرمانان آسيا به‌خاطر برگزاري جام‌جهاني 2022 قطر يک فصل عقب افتاده و شايد اين موضوع به‌سود فوتبال ايران باشد، چون به‌غير از سپاهان و فولادخوزستان، ديگر باشگاه‌هاي ايراني مجوز حرفه‌اي ندارند. از سويي ديگر اين موضوع مي‌تواند تهديد بزرگي براي ليگ‌برتر فوتبال ايران تلقي شود، چون تنها دو باشگاه استانداردها را رعايت کرده‌اند و خطر حذف‌شدن ليگ وجود دارد. عدم رعايت استانداردهاي ملي و بين‌المللي باعث خواهد شد تا ليگ ايران از فهرست ليگ‌هاي داراي استاندارد AFC خارج شود که اين اتفاق تيرخلاصي بر پيکر فوتبال باشگاهي ايران براي حضور در رقابت‌هاي آسيايي خواهد بود. درباره باشگاه‌هاي استقلال و پرسپوليس بايد گفت اشتباه بزرگ را رئيس سازمان خصوصي‌سازي انجام داد. براي خودنمايي اين دو باشگاه به‌صورت علني وارد فرابورس شدند تا رسما اعتراف کنيم آنها دولتي هستند. در سند تحول دولت سيزدهم به‌درستي کارشناسي شده بود و تفکيک مالکيت از مديريت صورت گرفت اما شکل واگذاري دو باشگاه بزرگ پايتخت کدهاي لازم را به AFC داد تا بداند هر دو باشگاه دولتي هستند و در حال حاضر هم 90 درصد از سهام سرخابي‌ها در اختيار دولت باقيمانده که براساس آن مانع بسيار بزرگي براي صدور مجوز حرفه‌اي تراشيده شده است. از طرفي ديگر به کنفدراسيون فوتبال آسيا اطلاع داديم مالک هر دو باشگاه يک نهاد است و چون AFC براي جلوگيري از هرگونه تباني، اجازه نمي‌دهد دو باشگاه با مالک مشترک وارد مسابقات شوند عملا سرخابي‌ها نمي‌توانند مجوز حرفه‌اي بگيرند. جاي تعجب دارد که چرا نتوانسته‌ايم سيستم کمک داور ويدئويي را به ظرفيت‌هاي باشگاهي اضافه کنيم. ايران در بسياري عرصه‌ها داراي رتبه‌هاي مناسب جهاني تکنولوژي است اما در اين زمينه از بسياري کشورهاي جامانده‌ايم. با توجه به توانمندي‌هايي که بسياري از آنها اثبات شده واقعا عجيب است که در قعر جدول VAR هستيم و بايد در اين زمينه وزارت ورزش‌وجوانان وارد عمل شود چون ورزشگاه‌ها در اختيار دولت است و فدراسيون فوتبال بهره‌بردار محسوب مي‌شود. آقايان ورزشگاه‌ها را به بخش خصوص واگذار نمي‌کنند تا عامل عقب‌ماندگي فوتبال در زمينه VAR باشند. فدراسيون مستأجر وزارت ورزش شمرده مي‌شود و گام‌هاي لازم را براي رفع اين معضل نمي‌بينيم. فقط شاهد اظهارنظرهايي هستيم که به نتيجه منجر نمي‌شود و سيستم کمک داورويدئويي را به فوتبال ايران اضافه نمي‌کند. متاسفانه به‌جاي اجراي کار، شاهد سخنراني و مصاحبه هستيم. درواقع به‌جاي ديدن عمل فقط حرف شنيديم. به‌جاي آنکه شاهد آينده‌نگري باشيم و اقدامات بنيادي صورت گيرد به گذشته رجوع مي‌کنيم و در حال کنکاش اتفاقاتي هستيم که دردي را دوا نمي‌کند. بايد افت‌ها را از بين ببريم و به‌جاي اتلاف وقت به‌دنبال رفع نواقص باشيم. بسيار حيف است که فوتبال ايران فاقد VAR باشد در حالي‌که فوايد بسيار زيادي براي بالابردن سطح کيفي مسابقات باشگاهي و ملي دارد. بيشتر کارهايي که صورت مي‌گيرد نمايشي است و اراده‌اي براي استانداردسازي باشگاه‌ها ديده نشده است. بنابراين فرصت يکساله‌اي که جام‌جهاني به باشگاه‌هاي ايراني داده فرصت آنچناني براي رسيدن به مجوز حرفه‌اي نيست.