دانــستنی‌هـــا
بزرگترین مانع موفقیت در افراد مبتلا به صرع
بزرگترین مانع موفقیت در افراد مبتلا به صرع غیرقابل پیش‌بینی‌بودن تشنج برای والدین آنهاست که منجر به اختلال اضطرابی والدین می‌شود. والدین فکر می‌کنند اگر فرزندشان را 24 ساعت شبانه‌روز کنترل نکنند، اتفاق خیلی بدی برای او افتاده و همین باعث وحشت والدین می‌شود. کودک مبتلا به صرع مجبور است تمام روز در خانه بماند تا والدینش نگران نشوند. هزینه این کار، گران تمام می‌شود. او فرصت یادگیری مهارت‌های اجتماعی را از دست می‌دهد و اعتماد به نفسش پایین می‌آید. جهان به شرطی برایش امن است که در خانه باشد. باوری وجود دارد مبنی بر اینکه افراد مبتلا به صرع همیشه نیاز دارند کسی در اطرافشان باشد تا در امان بمانند که راه قدرتمندی برای آموزش ترس به کودک است. وقتی کودکی برای مدتی در خانه کاملا تنها است، تأکید بر اینکه همه‌چیز به سادگی قابل انجام است و یک تماس تلفنی خوبی؟؛ می‌تواند مهم‌ترین گام برای آموزش نترسیدن به او باشد. والدینی هستند که هنوز اصرار دارند کنار کودکشان بخوابند، حتی زمانی‌که او دیگر نوجوان شده است. با گذشت زمان، کودک بزرگسالی می‌شود که دیگر هرگز خانه را ترک نمی‌کند و تمام شانس‌های خود را از دست می‌دهد. درس نگفته
این است: «خطرناک است که تنها باشی»؛ و این درس شب به شب (و احتمالا هر روز) تکرار می‌شود و اینگونه او دیگر قادر نیست به شکلی مستقل زندگی کند. والدین باید برای خودشان نگران باشند. آنها نباید به‌خاطر ترس‌هایشان، کنترل زندگی فرزندشان را در دست بگیرند. همه بچه‌ها در معرض خطر هستند، اما باید بدانیم که ما قدرت جادویی جلوگیری از اتفاق‌های بد را نداریم. باید درک کنیم که ما در حال رنج‌کشیدن از یک اختلال اضطرابی هستیم؛ و بیش‌ترین چیزی که نگرانمان می‌کند، همان قدر شانس وقوع دارد که گرفتن جایزه نوبل. باید فعالانه کودکمان را تشویق کنیم که زمان‌هایی را تنها بماند و وقت‌هایی هم دور از خانه باشد. می‌توانیم با آموزش دوستانمان در مورد مدیریت تشنج؛ این اوقات را برای خودمان آسانتر کنیم. اینگونه می‌دانیم که فرزندمان در بین افراد خوبی است و او هم میداند که امنیت دارد. دیدار از پدربزرگ و مادربزرگ، شرکت در اردوها و... همه می‌توانند قسمتی از زندگی فرزند ما باشند. هر چه کودکمان بزرگ‌تر می‌شود، زمان دورماندن از خانه را برایش بیشتر کنیم تا با توسعه مهارت‌های اجتماعی، به‌تدریج یادگیری در او شکل بگیرد و مطمئن باشد که به راحتی
می‌تواند از خانه جدا شود.
استرس‌های سودمند را بشناسید
طبق یافته‌های علمی برخی از انواع استرس می‌تواند برای عملکرد مغز مفید باشد. براساس تحقیقات جدید موسسه توسعه جوانان در دانشگاه جورجیا، ممکن است احساس کنید در محل کار شما را تحت فشار قرار می‌دهند، اما در واقع این استرس برای مغز شما مفید باشد. این مطالعه نشان داد که سطوح پایین تا متوسط استرس می‌تواند به افراد کمک کند تا انعطاف‌پذیری داشته باشند و خطر ابتلا به اختلالات سلامت روان مانند افسردگی و رفتار‌های ضد اجتماعی را کاهش دهند. استرس کم تا متوسط نیز می‌تواند به افراد کمک کند تا با برخورد‌های استرس‌زا در آینده کنار بیایند. اساف عشری گفت: اگر در محیطی هستید که در آن سطحی از استرس دارید، ممکن است مکانیسم‌های مقابله‌ای را ایجاد کنید که به شما امکان می‌دهد کارگر کارآمدتر و موثرتری شوید و خود را به گونه‌ای سازماندهی کنید که به شما در عملکرد کمک کند. نویسنده اصلی این مطالعه و دانشیار دانشکده علوم خانواده، استرس ناشی از مطالعه برای یک امتحان، آماده‌شدن برای یک جلسه بزرگ در محل کار یا طولانی‌ترکردن ساعات کاری برای بستن قرارداد، همگی به‌طور بالقوه، شرایطی میداند، که می‌توانند منجر به رشد شخصی شوند. برای مثال،
ردشدن توسط یک ناشر ممکن است باعث شود نویسنده در سبک خود تجدیدنظر کند؛ و اخراج‌شدن می‌تواند باعث شود که کسی در نقاط قوت خود تجدیدنظر کند و اینکه آیا باید در رشته خود بماند یا به تغییر رشته کند. اما مرز بین میزان مناسب استرس و استرس بیش از حد، خطی نازک است. اوشری که همچنین مدیر مؤسسه توسعه جوانان UGA است، ادامه داد: مثلا زمانی به انجام کاری سخت ادامه می‌دهید و پوستتان کمی بی‌احساس می‌شود. شما پوست خود را تحریک می‌کنید تا با فشاری که به آن وارد می‌کنید سازگار شود. اما اگر بیش از حد این کار را انجام دهید، پوست خود را می‌برید. استرس خوب می‌تواند به‌عنوان واکسنی در برابر تأثیر ناملایمات آینده عمل کند محققان بر داده‌ها تکیه کردند، یک پروژه که توسط مؤسسه ملی بهداشت تامین می‌شود و هدف آن ارائه بینشی در مورد نحوه عملکرد مغز انسان است. برای مطالعه حاضر، محققان داده‌های پروژه را از بیش از ۱۲۰۰ بزرگسال جوان که سطوح استرس درک شده خود را با استفاده از پرسشنامه‌ای که معمولا در تحقیقات برای اندازه‌گیری اینکه افراد غیرقابل کنترل و استرس‌زا زندگی خود را پیدا می‌کنند، گزارش کردند، تجزیه و تحلیل کردند. شرکت‌کنندگان به
سوالاتی در مورد اینکه چندبار افکار یا احساسات خاصی را تجربه کرده‌اند، پاسخ دادند، مانند در ماه گذشته، چندبار به‌دلیل اتفاقی که غیرمنتظره رخ داده است ناراحت شده‌اید؟ و در ماه گذشته، چندبار متوجه شده‌اید که نمی‌توانید با تمام کار‌هایی که باید انجام می‌دادید کنار بیایید؟ سپس توانایی‌های عصبی شناختی آنها با استفاده از آزمون‌هایی که توجه و توانایی سرکوب پاسخ‌های خودکار به محرک‌های بینایی را اندازه‌گیری می‌کرد، ارزیابی شد. انعطاف‌پذیری شناختی، یا توانایی تغییر بین وظایف؛ حافظه توالی تصویر که شامل به‌خاطرسپردن یکسری طولانی از اشیای است. حافظه‌کاری و سرعت پردازش محققان این یافته‌ها را با پاسخ‌های شرکت‌کنندگان از معیار‌های متعدد احساسات اضطرابی، مشکلات توجه و پرخاشگری، در میان سایر مشکلات رفتاری و عاطفی مقایسه کردند. این تجزیه و تحلیل نشان داد که سطوح پایین تا متوسط استرس از نظر روانی مفید است و به‌طور بالقوه به‌عنوان نوعی تلقیح علیه علائم سلامت روان عمل می‌کند. اوشری گفت: بیشتر ما تجربه‌های نامطلوبی داریم که در واقع قوی‌ترمان می‌کند. تجربیات خاصی وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تا مهارت‌هایی را توسعه دهید
که شما را برای آینده آماده می‌کند. اما توانایی تحمل استرس و ناملایمات بسته به فرد بسیار متفاوت است. مواردی مانند سن، استعداد‌های ژنتیکی و داشتن یک جامعه حمایتی برای بازگشت در مواقع ضروری، همگی در نحوه برخورد افراد با چالش‌ها نقش دارند.
ارسال نظر