تغییر کشور از تغییر در رسانه آغاز می‌‌شود

مراسم رونمايي از سند ملي رسانه، در روز چهارشنبه (اول تير) در محل انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران برگزار شد. عباس عبدي، رئيس هيات‌مديره انجمن صنفي روزنامه‌نگاران استان تهران در اين مراسم با بيان اينکه اگر قرار باشد، تغييري شروع شود بايد از رسانه شروع شود، گفت: «آن هم با رسانه رسمي، نه رسانه غيررسمي. درواقع رسانه مانند رگ‌هايي ست که ما در بدن‌مان داريم. آدم‌ها توليدات خودشان را از طريق اين رگ‌ها منتقل مي‌کنند به تمام سلول‌ها. من معتقدم اگر آن موقع اين اتفاق مي‌افتاد و رسانه به منتقدان داده مي‌شد همان زمان معلوم مي‌شد که چه داريم و چه نداريم و هزينه‌هاي تغييرات اجتماعي بسيار کمتر مي‌شد. امروز هم ما با همان مشکل مواجهيم. بايد قبول کنيم وضعيتي که در آن گرفتاريم ناشي از يک بحران جدي رسانه‌اي است. در ادامه اين مراسم پيام هادي خانيکي، روزنامه‌نگار مشهور کشور به ‌بهانه رونمايي از سند ملي قرائت شد، در بخشي از پيام او آمده است: «سند ملي رسانه را به دقت خواندم، مطالعه‌اي همه جانبه و در عين حال به دور از حواشي و پرداختن به مفاهيم و گزاره‌هاي تکراري است. «بحران رسانه ايران» را به روشني در سه ضلع؛ سيستم و گروه‌هاي سياسي، سازمان رسانه و مخاطبان و مردم، نشان مي‌دهد و بار هر يک را به دوش ديگري نمي‌نهد. گونه‌شناسي و اولويت‌بندي صورت‌بندي‌هاي بحران در هر بخش کار توجه به مسائل مزمن و جديد را آسان مي‌کند. راهبردها و خط‌‌‌‌‌ مشي‌هاي پيشنهادي که هم در سطح نظام سياسي و هم در سطح سازمان رسانه مطرح شده است، کاربردي و قابل اجراست که علي‌القاعده بايد موضوع تلاش‌ها و فعاليت‌هاي بعدي انجمن ‌باشد.

سند ملي رسانه تنها نوک کوه است

اما سعيد ارکان‌زاده‌يزدي، ديگر سخران اين مراسم بود و باور دارد که اين سند، تنها نوک کوهي يخ است که ما در سال 99 مراحل انجام‌دادن کار سند را آغاز کرديم‌، اين روزنامه‌نگار در ادامه صحبت‌هايش مي‌افزايد: «در آن زمان اطلاعات درستي در مورد اين صنف نداشتيم و شروع کرديم به جمع‌کردن و مطالعه اطلاعات رسانه‌هاي ايران. آخر سال 99 توانستيم گزارش را تهيه کنيم. گزارش‌هاي تهيه شده گزارش‌هايي مستقل بودند. گزارش‌هاي پژوهشي صنف نيز گزارش‌هاي توصيفي از وضع موجود بود و توصيه‌هاي سياستي را بايد در انتها در نظر مي‌گرفتيم. ابزارهايي که ما در مصاحبه‌ها به کار برديم ابزار مصاحبه عميق بود و مطالعات کتابخانه‌اي و بعد تمام‌شدن گزارش‌ها، اوايل سال 1400 گروهي اضافه شد که اصل سند را پيش ببرند و بحث سند پيش رفت و سند را تقديم شما کرديم. دکتر مهدي محسنيان‌راد، استاد ارتباطات نيز در بخش ديگر اين مراسم با اشاره به اينکه بهترين قسمت اين سند آن جايي است که در مورد علت‌ها سخن مي‌گويد، افزود: شايد خود تدوين‌کنندگان هم متوجه کار ارزشمندي که در اين قسمت کرده‌اند نباشند. اگر 20 سال پيش مي‌خواستم در مورد اين سند اظهارنظر کنم مي‌گفتم اين سند کامل و تمام است. الان با توجه به دريافت‌هاي و نظريه‌هاي جديد و مسائل جديدي که برايمان اتفاق افتاده لازم است چند نکته در مورد آن بگويم. داستان ما اين است که بچه‌اي داريم به اسم «مطبوعات بعداز انقلاب اسلامي» که اين بچه الان چهل و چند سال دارد، اين بچه مشکلاتي دارد. تعارف که نداريم، شما در جهان پايين‌ترين سطح خواندن و انتشار روزنامه در هر هزار نفر را داريد.

جايي‌که پرسش هست روزنامه‌نگار مي‌آيد

دکتر مجيد رضاييان، نويسنده و پژوهشگر ژورناليسم نيز در راستاي صحبت‌هايي که انجام شد باور دارد آنچه در اين سند تدوين شده تحت عنوان سند ملي رسانه بايد مدون شود. وي در ادامه صحبت‌هايش مي‌افزايد: ما با سه واژه مواجه هستيم، سند، ملي و رسانه. در ايران يک مشکل مفهومي داريم که کاربردي هم هست و من در دانشگاه‌ها خيلي روي اين تاکيد مي‌کنم. اينکه مطالعات ارتباطي، مطالعات روزنامه‌نگاري و مطالعات رسانه جداست و در ايران متأسفانه به اين مساله کمتر توجه مي‌شود. براي آنچه تدوين شده است و خسته نباشيد عرض مي‌کنم، يک ايراد داريم که اين ايراد به خود ما برمي‌گردد که انگار تنها رسانه مدنظر ماست و روزنامه‌نگار را کمتر در نظر مي‌گيريم.