دانــستنی‌هـــا

راهکاري ساده براي حفظ تراکم استخواني

نتايج تحقيقي نشان مي‌دهد که پياده‌روي روشي قدرتمند براي حفظ تراکم استخوان‌هاي سالم است. اين تحقيق نشان داد، افرادي که پياده‌روي مي‌کنند تراکم استخواني بيشتري دارند. در اين تحقيق، محققان، زنان با بيش از 7. 5 مايل پياده‌روي در هفته با افرادي که کمتر از يک مايل در هفته پياده‌روي داشتند را مورد مقايسه قرار دادند. آنان دريافتند که گروه اول ميانگين تراکم استخواني بالاتري را در قسمت‌هاي مختلف بدن نشان مي‌دهند که اين تراکم به‌ويژه در پاها متمرکز بود. از آنجا که طي پياده‌روي بخش عمده‌اي از وزن توسط پايين تنه پشتيباني مي‌شود، استخوان‌ها مجبور مي‌شوند سخت‌تر کار کنند تا فرد را ايستاده نگه دارند. به نوبه خود، اين مورد قدرت آنها را بهبود مي‌بخشد، همچنين به جلوگيري از دست‌دادن استخوان کمک خواهد کرد. کاهش استخوان معمولا پس از 35 سالگي شروع مي‌شود، زماني‌که بدن در جايگزيني توده استخواني قديمي کارآمدتر مي‌شود به همين دليل با افزايش سن، مستعد ابتلا به پوکي‌استخوان خواهيد شد، وضعيتي که در آن استخوان‌ها شکننده مي‌شوند و اين امر احتمال شکستگي يا شکستن آنها را بيشتر مي‌کند. در حالي‌که پياده‌روي منظم براي بهبود تراکم استخوان توصيه مي‌شود مي‌توانيد توانايي بدن خود را براي ساختن استخوان جديد هک کنيد. دکتر لورن فيشمن، مدير پزشکي طب فيزيکي و توانبخشي منهتن ايالات‌متحده به مردم توصيه مي‌کند روي کاهش سرعت گام خود تمرکز کنيد و به‌طور مداوم روي هر پا فشار بياوريد (در حالت ايده‌آل براي حداقل 12 ثانيه). اين فشار طولاني همان چيزي است که به اسکلت شما مي‌گويد تراکم استخوان شما را افزايش دهد. اگر ايده برداشتن گام‌هاي بلند و کشيده در حين پياده‌روي خيلي جذاب نيست، راه‌هاي ديگري وجود دارد که مي‌توانيد بدن خود را تشويق کنيد تا توده استخواني خود را تقويت کند. موسسه ملي آرتريت و بيماري‌هاي اسکلتي، عضلاني و پوستي توضيح مي‌دهد که هر ورزش تحمل وزن يا مقاومتي، براي تراکم استخوان شما معجزه مي‌کند. در دسته اول تمريناتي از جمله دويدن و بالارفتن از پله وجود دارد که همگي از نيروي گرانش براي فشار بر اسکلت شما استفاده و به نوبه خود استخوان‌هاي شما را تقويت مي‌کنند. در دسته دوم، ما وزنه‌برداري را داريم که به گفته موسسه ارتوپدي و پزشکي ورزشي، فشار زيادي ايجاد و فشار وارد شده بر استخوان‌ها را تقويت مي‌کند. براي بهترين نتيجه، بايد وزنه‌برداري را با ساير تمرينات قلبي تاثيرگذار ترکيب کنيد. وي چند نکته اضافي را براي استفاده حداکثري از تمرينات به منظور ساختن استخوان بيان مي‌کند: براي شروع، بايد فعاليت‌هايي که شما را روي پا نگه مي‌دارند مانند پياده‌روي و دويدن را ترجيح دهيد تا از وزن بدن خود و نيروي گرانش بهره ببريد. تمرينات تعادلي مانند تاي‌چي يا يوگا نيز استحکام استخوان شما را بهبود مي‌بخشند. همچنين بايد به دامنه حرکتي که در طول تمرين انجام مي‌دهيد نيز توجه کنيد. ترکيب حرکات جانبي (پهلوبه‌پهلو) به روشي متفاوت به اسکلت شما فشار وارد مي‌کند و رشد استخوان را بهبود مي‌بخشد.

آيا چربي سلول‌هاي سرطاني را تکثير مي‌کند؟

نتايج تحقيقي نشان داد که چرا بسياري از سلول‌هاي سرطاني نياز به واردات چربي دارند. محققان موسسه فناوري ماساچوست و کلمبيا دلايل شگفت‌انگيزي را آشکار کردند که چرا سلول‌هاي سرطاني اغلب مجبور به تکيه بر واردات چربي هستند، يافته‌اي که مي‌تواند به راه‌هاي جديدي براي درک و کاهش رشد تومور منجر شود. اين تحقيق به رهبري دکتر دنيس ويتکاپ، دانشيار زيست‌شناسي سيستمي در کالج پزشکان واگلوس دانشگاه کلمبيا و دکتر متيو جي واندر هايدن، مدير مرکز کخ در موسسه فناوري ماساچوست آمريکا انجام شد. مواد مغذي رايجي که مي‌خوريم مانند چربي و اکسيژني که تنفس مي‌کنيم، شايد نقش اساسي در رشد سلول‌هاي سرطاني ايفا مي‌کنند. اکسيژن بيشتر به‌دليل نقشش در توليد انرژي در بدن شناخته شده است. به همين دليل وقتي ورزش مي‌کنيم، سخت‌تر نفس مي‌کشيم. از آنجا که بسياري از سلول‌هاي سرطاني در محيط‌هاي فاقد اکسيژن زندگي مي‌کنند، اغلب تصور مي‌شود که رشد آنها توسط انرژي محدود شده است اما اکسيژن نقش کمتر شناخته شده‌اي نيز دارد و آن فراهم‌کردن قدرت اکسيدکنندگي براي واکنش‌هاي شيميايي است که باعث سنتز مولکول‌هاي زيستي ضروري براي ساخت سلول‌هاي جديد مي‌شود. بسياري از واکنش‌هاي بيوسنتزي به يک فاکتور کمکي به‌نا NAD مثبت نياز دارند و در صورت کمبود اکسيژن، سلول‌ها نمي‌توانندNAD مثبت محرک رشد را بازسازي کنند و واکنش‌هاي سازنده کليدي آنها متوقف مي‌شود. تحقيق جديد به‌طور شگفت‌انگيزي نشان داد که سلول‌هاي سرطاني هيپوکسيک (کم‌اکسيژن) به‌طور معمول انرژي بيشتري نسبت به نياز براي رشد دارند. زماني‌که محققان مواد مغذي اضافي براي توليد انرژي به سلول‌هاي سرطاني دادند، سلول‌ها واکنشي نشان ندادند. در عوض، وقتي محققان از روش‌هاي مختلفي براي بازکردن مسيرهاي بيوسنتزي مهارشده به‌دليل فقدان اکسيژن استفاده کردند، سلول‌هاي سرطاني به‌شدت تکثير خود را افزايش دادند. محققان دريافتند، در حالي‌که مسيرهاي بيوسنتزي مختلف نسبت به در دسترس‌بودن اکسيژن حساس هستند، سنتز چربي‌ها ازجمله مواردي است که بيشترين تاثير را داشته است. از مولکول‌هاي چربي براي ايجاد غشاي سلول‌هاي جديد استفاده مي‌شود و سنتز چربي به‌ويژه براي سلول‌هاي سرطاني که نياز به سنتز غشاهاي جديد براي رشد خود دارند چالش‌برانگيز است. بدون دسترسي به اکسيژن، سلول‌ها نمي‌توانند به اندازه کافي مسيرهاي سنتز چربي خود را تامين کنند. دکتر ويت‌کاپ مي‌گويد: آنچه نتيجه ما را بسيار غيرمعمول مي‌کند اين است که سنتز چربي به‌عنوان فرآيندي که به اکسيژن زيادي نياز دارد در نظر گرفته نمي‌شود، اما آزمايش‌هاي ما نشان داد که حداکثر 30 درصد از اکسيژن مورد استفاده سلول‌هاي سرطاني براي توليد انرژي نيست بلکه براي سنتز چربي‌هاست. در نتيجه تاثير اکسيژن بر بيوسنتز، رشد سلول‌هاي سرطاني در محيط‌هاي محدود با اکسيژن به‌شدت وابسته به واردات چربي از محيط است که آسيب‌پذيري حياتي براي سلول‌هاي سرطاني ايجاد مي‌کند، به‌طوري‌که کاهش عرضه چربي‌هاي وارداتي ممکن است رشد سرطان را کند يا متوقف کند.