احتمال بازگشت هیأت‌‌ها به وین

با توجه به مواضع اعلام شده از سوي مقامات برخي کشورهاي طرف مذاکره کننده احتمالا شاهد اعزام هيأت‌هاي مذاکره کننده به وين خواهيم بود. اگر خيلي اتفاق خاصي بيفتد و اميدواري‌هايي باشد هيأت‌ها به وين باز خواهند گشت اما اينکه در پي اين از سرگيري مذاکرات توافق حاصل شود چندان نمي‌توان خوشبين بود. چرا که مشکل در ايران، بروکسل، پاريس و... نيست که مثلا آقاي بورل حرفي بزند، آقاي مکرون سخني بگويد يا مقامات کشورمان موضع خود را اعلام کنند؛ بلکه مشکل در واشنگتن است. وقتي هم که گفته مي‌شود واشنگتن الزاما کاخ سفيد مدنظر نيست بلکه بايد کنگره آمريکا قانع شود و تا زماني که آنها براي توافق قانع نشوند اتفاق خاصي نمي‌افتد. اکنون نه تنها بحث مخالفت با بازگشت آمريکا هست بلکه خيلي‌ها مي‌گويند آمريکا نبايد به برجام 2015برگردد. در اين شرايط اينکه آقاي جوزپ بورل ابراز خوشبيني‌کند، انريکه مورا به تهران بيايد، امير قطر به تهران سفر کرده و برود يا فرانسوي‌ها و آلماني‌ها اظهار نظر کنند کمکي به اصل موضوع نمي‌کند و بايد ديد که در واشنگتن چه اتفاقي مي‌افتد که هر روز از اين وضعيت مي‌گذرد شرايط دشوار‌تر مي‌شود و لوايح عجيب و غريب‌تري در کنگره تصويب مي‌کنند. البته شش ماه ديگر نيز که انتخابات آمريکاست و جمهوري‌خواهان يک يا دو مجلس از کنگره را به دست خواهند گرفت و از سوم ژانويه 2023 هم بر کنگره حاکم مي‌شوند و آن زمان اگر کاخ سفيد کاري هم مي‌خواسته انجام دهد ديگر توانايي انجام آن را نخواهد داشت. از اين جهت چندان نمي‌توان اميدوار بود که اين فرآيند، مذاکرات و رفت و آمدها منجر به توافق شود. البته اين نکته را نيز نبايد از نظر دور داشت که با توجه به تلاش‌هاي اروپايي‌ها براي احياي برجام اما بايد گفت که بضاعت اروپا همين قدر است و بيش از اين قدرت تاثيرگذاري ندارند. به عبارت ديگر زماني اروپا موثر است که هم‌نظر و هم‌جهت با آمريکا باشد و اگر اختلاف نظري وجود داشته باشد اروپا نمي‌تواند منشأ اثر باشد. از اين جهت اين مساله بحث امروز، ديروز يا يک ماه و دو ماه گذشته نيست. چهار سال است که اين داستان ادامه دارد. اين اروپايي‌ها هيچ‌کدام نتوانستند جلوي خروج آمريکا از برجام را در زمان ترامپ بگيرند. 16 ماه از روي کارآمدن بايدن در ايالات متحده آمريکا مي‌گذرد و باز هم نتوانستند وي را براي بازگشت به برجام وادار کنند. حال اروپايي‌ها حرف‌هايي مي‌زنند و ژست ديپلماتيک و استقلال مي‌خواهند بگيرند اما تا نشانه و پيامي از سوي واشنگتن نيايد حرف‌هاي مکرون، جانسون، شولتز و قبل از او مرکل و... چندان اهميتي ندارد.