می گویند حالا چرا؟

درخصوص اصل ماجراي اصلاح قيمت‌ها هيچکس حرفي ندارد و فقط مي‌گويند حالا چرا؟ پاسخ اين است که اين کار را هرکس در هر مقطع ديگر هم انجام مي‌داد، مي‌توانست اين «حالا چرا» مطرح شود. توجه کنيم که موضوع گندم تبديل به مسئله امنيتي شده است. 70 درصد صادرکنندگان گندم جهان 5کشور هستند که روسيه و اخيرا هند اعلام کردند گندم صادر نمي‌کنند. اين درحالي است که در اسفندماه هشدار کمبود گندم را داده بودم. 70 درصد کل يارانه‌اي که دولت روحاني تابحال پرداخته به جيب دلالان رفته است و همان‌ها الان دارند عليه اين طرح پول خرج مي‌کنند. يکي از مخالفان اين سخن، مي‌گفت نشانه‌اش اين است که قيمت ماکاروني بعد از آزادشدن سه برابر شد. پاسخ اين است که اتفاقا همين نشانه درستي سخن من است چون فاصله قيمت گندم يارانه‌اي با گندم آزاد 12 برابر بود و وقتي اين فاصله از بين رفت، فقط سه برابرش فشار وارد شد که نشان مي‌دهد مابقي را دلالان مي‌خوردند. بنابراين اولين استدلال اين است که مسئله امنيتي است. دوم اينکه 15 ميليون غيرايراني در اطراف مرزهاي ايران از يارانه گندم و داروي ايران استفاده مي‌کنند و همچنين پنج ميليون افغاني مقيم ايران. حال سوال اين است که آيا اين يارانه‌ها را بايد به اين 20 ميليون نفر هم اختصاص دهيم؟ گفته مي‌شود که امسال بايد 22 ميليارد دلار فقط به واردات مواد خوراکي اختصاص مي‌داديم. درحالي که حتي اگر برجام را هم احيا شود، دولت چنين پولي ندارد. از طرفي 70 درصد ارز يارانه‌ها به جيب دلالان مي‌رفت و نه جيب مردم و مصرف کننده. نشانه‌اش دو موضوع است: نخست اينکه مابه التفاوت ارز يارانه‌اي با آزاد 10 تا 12 برابر بود اما با حذف آن، قيمتش فقط دو تا سه برابر شد. نشانه دوم اينکه تورم مواد غذايي طي چهار سال گذشته که با ارز يارانه‌اي بوده، بيشتر از تورم بقيه متوسط کشور بوده و تقريبا 50 درصد از تورم بقيه بيشتر بوده است. گفته مي‌شود مردم قدرت خريد ندارند که سخن درستي است. اما پولي که دولت مي‌پردازد، مابه التفاوت قدرت خريد را جبران مي‌کند. از طرفي نابودي قدرت خريد به خاطر رشد نقدينگي و تورم است. به همين دليل تا جلوي تورم گرفته نشود، فايده ندارد و هر چند سال يکبار بايد دست به جراحي زد. واقعيت قضيه اين است که نرخ تورم از 50 درصد تا الان به 35 درصد رسيده است. درحقيقت به خاطر بحران اوکراين، صادرات نفت خام ايران افزايش پيدا کرده و قيمت صادرات هم بالا رفته است ولي در عين حال رشد نقدينگي هم به طرز اندکي درحال کاهش است. اصلا خوبي اقتصاد اين است که مي‌توان با عدد و رقم صحبت کرد. همان‌طور که سلامت ناقص از بي‌سلامتي بهتر است، اصلاحات ناقص هم از بي‌اصلاحي بهتر است. چرا به سود کشور و مردم حرف نزنيم؟