تکليف قهرمان مشخص مي‌شود؟

به‌نظرم اين هفته تا حدود بسيار زيادي سرنوشت قهرمان ليگ‌برتر مشخص مي‌شود. پرسپوليس نتوانسته همانند 5 فصل گذشته که فاتح رقابت‌ها نام گرفت برابر حريفان خود بازي کند و در فاصله 6 امتيازي با صدرجدول قرار دارد. بدون‌ترديد اين تيم براي آنکه اميدهايش را زنده نگه دارد بايد در ديدار با سپاهان برنده شود چون فرصتي براي از دست‌دادن امتياز باقي نمانده و سرخپوشان محکوم به کسب پيروزي هستند. تساوي در اين هفته حتي در صورت ناکامي استقلال مقابل فولاد، به معناي وداع سرخپوشان با قهرماني تلقي مي‌شود و انتظار از مدافع عنوان قهرماني ارائه نمايشي مقتدرانه است تا در پايان برنده باشد. سپاهان يکي از تيم‌هاي خوب اين فصل است که نوسان زياد مانع از ماندن اين تيم در کورس قهرماني شد. ضعف در سازمان دفاعي نماينده اصفهان مانع از تاثير خط‌حمله اين تيم شد. محرم نويدکيا که آينده بسيار درخشاني در مربيگري دارد تجربه کافي نداشت و براي همين تيمش امتيازات مهمي را از دست داد. هنوز هم اميد سپاهان به کسب عنوان نايب‌قهرماني است و از سويي ديگر اين تيم در مصاف با پرسپوليس نگاه حيثيتي دارد. بنابراين بايد منتظر ارائه بازي تماشايي از سوي نمايندگان تهران و اصفهان باشيم و نتيجه چنين مسابقه‌اي هم قابل پيش‌بيني نيست. در اين بازي تيمي که در کارهاي دفاعي عملکرد بهتري داشته باشد براي کسب سه امتياز بخت بيشتري خواهد داشت، چون هر دو تيم در کارهاي هجومي خطرناک هستند و مهار برنامه‌هاي تهاجمي رقيب احتمال کسب پيروزي را بيشتر خواهد کرد. فولادخوزستان حريف بسيار خطرناکي براي ارتقاي رکورد استقلال است. فولاد در کارهاي دفاعي بسيار خوب عمل مي‌کند و اين موضوع در ليگ‌قهرمانان آسيا ثابت شد. جايي‌که نماينده ايران را به مرحله بعدي بازي‌ها رساند. اگرچه استقلال هم سازمان دفاعي منظمي دارد و توانسته بهترين خط‌دفاع اين فصل را در اختيار داشته باشد، ولي در آخرين بازي برابر شهرخودرو، شاهد بازي خوبي از آبي‌پوشان نبوديم و اگر به همان شکل بازي کند احتمال آنکه رکورد 26 هفته بدون شکست بودن را ارتقا دهد، نخواهد داشت. اگر استقلال شکل بازي خود را تغيير ندهد براي آنکه در خانه فولاد امتياز بگيرد بخت بسيار کمي خواهد داشت چون فولاد در حال سپري‌کردن روزهاي درخشاني است و براي کسب برتري وضعيت مناسبي دارد. البته پيش‌بيني آسان نيست و شايد نتيجه به شکل ديگري رقم خورد. توجه کافي به نقش داوران در فوتبال ايران ديده نمي‌شود. داوران بدون‌غرض سوت مي‌زنند و حداکثر تلاش خود را مي‌کنند تا بهترين قضاوت را داشته باشند ولي امکانات کافي در اختيار آنها نيست تا بتوانند با حداقل ايراد بازي‌ها را داوري کنند.