شرايط مبهم مذاکرات

ادامه از صفحه اول/ مقام وزير خارجه ايران بسيار گفت‌وگو مي‌کرد و توضيح مي‌داد. حتي وي بنا بر مخالفت‌هايي که مجلس بعضا با او داشت در اين نهاد حاضر مي‌شد و توضيحات مبسوطي را به نمايندگان در مورد روند مذاکرات مي‌داد و اساسا خودِ ايشان هم در مورد پيوست رسانه‌اي مذاکرات تا جاي ممکن فعال بود و توئيت زني‌هاي مداومي را در اين رابطه از خود داشت. اين در حالي است که در شرايط کنوني به وضوح شاهديم که سکوت در بحث مذاکرات حاکم است و در عين حال به صورت محدود مصاحبه‌هايي نيز صورت مي‌گيرد که مثلا وزير خارجه و يا سخنگوي اين نهاد بر اساس گزارش‌هاي دريافتي خود موضع گيري‌هايي انجام مي‌دهند. البته که اينها هم خوب هستند با اين حال اينکه مردم ما در شرايط کنوني اساسا نمي‌دانند که ما در بحث مذاکرات در چه نقطه‌اي هستيم و به طور خاص شاهديم که طرف‌هاي مقابل، مدام با رسانه‌هاي بين‌المللي گفت‌وگو و مصاحبه‌هاي خود را دارند، اما در طرف ما اين تحرک به صورت فعال ديده نمي‌شود، اين مساله خود پرسش‌هايي را ايجاد کرده است. بسياري اکنون مي‌پرسند که چرا اطلاع‌رساني کاملي از سوي تيم مذاکراتي و دستگاه ديپلماسي ما انجام نمي‌شود؟ حتي اگر هم ملاحظاتي نيز وجود دارد که مثلا اسرائيل نبايد از موضوعي باخبر شود، بايد پرسيد که اساسا چه تضميني وجود دارد که ديگر هيات‌هاي مذاکره کننده در چارچوب مذاکرات وين، اسرائيل را مطلع نکنند؟ اينها ابهاماتي هستند که اکنون وجود دارند و اساسا به نظر من اغلب مسائلي که پيرامون مذاکرات اتمي وين و مسائل مطرح در قالب آن مطرح مي‌شوند، عمدتا مبتني بر حدس و گمانه‌زني هستند. در اين نقطه بايد از هيات مذاکراتي کشورمان پرسيد که آيا کليتِ مذاکرات ايران با طرف‌هاي برجامي ذيلِ مسائل محرمانه قرار دارد و نمي‌توان در مورد آنها اطلاع‌رساني عمومي کرد؟ حتي اگر بخشي از روند مذاکرات نيز اينگونه باشد، همان‌طور که پيش‌تر نيز گفتم مي‌توان در اين رابطه به مردم توضيح داد و شفاف سازي کرد. اما اينکه شرايط همچون اکنون مبهم باشد به نظر من به نفع کشور ما نيست.