وقت تلف نکنید
داوود حشمتی روزنامهنگار
وزیرخارجه در نشستی به طور رسمی گفـــت: «طرف آمریکایی از طرق مختلف پیامهایی را ارسال مــیکند که خواهان سطحی از مذاکره مستقیم با ایران است. مذاکرات ما با 4+1 است و مذاکرات غیرمستقیم با آمریکا از طریق NonPaper و از طریق مورا و یکی دو کشور عضو برجام در وین است. گفتوگوهایی که بعضا در برخی از کانالهای مجازی منتشر میشود که ایرانیها در حال مذاکره مستقیم با آمریکاییها هستند به هیچ وجه صحت ندارد، ولی در عین حال اگر در روند مذاکرات به مرحلهای برسیم که رسیدن به یک توافق خوب با تضمین بالا لازمهاش این باشد که سطحی از گفتوگو را با آمریکا داشته باشیم، آن را نادیده نخواهیم گرفت.» مخاطب این پیام آمریکا بود و به طور طبیعی آمریکاییها این پیام را دریافت کردند. پیشتر بارها به دولت رئیسی هشدار داده شد که بدون ترس و واهمه باید وارد مذاکره مستقیم با آمریکا شود. از دکتر میردامادی که گفته بود: «واسطهها منافعی متفاوت با ما دارند/ ایران باید مستقیم با آمریکا صحبت و از منافع خودش دفاع کند تا آذر منصوری دبیرکل جدید اتحاد ملت که در اولین نشست خبری خود گفت: بدون توجه به سیاست داخلی باید به سراغ مذاکره مستقیم رفت.» بیش از یک
ماه پیش نوشتم که حالا وقت مذاکره مستقیم با آمریکاست. به دلایل متعدد و مکرر و با بررسی سوابق مذاکرات غیرمستقیم ایران و آمریکا که همگی با شکست روبهرو شده بود نوشتم: «این تصور که میتوانیم آمریکا را بدون اینکه مستقیم با آنها مذاکره کنیم به توافق کشیده و از او تضمین هم بگیریم، دقیق نیست. در این مدت بخش مهمی از مخالفان عدم مذاکره مستقیم با آمریکا معتقد بودند همین که آمریکا را از صحنه مذاکرات دور کردیم، یعنی جلوی زیاده خواهی آنها را گرفتیم. اما الان وزیرخارجه اقرار میکند که تاکنون در مورد رفع تحریمها هیچ مذاکرهای انجام نشده است.» امیرعبداللهیان گفته: «رفتار سه کشور اروپایی در مذاکرات اینگونه بوده که وقتی از تحریم صحبت میشود آن را به آمریکا حواله میدهند و در موضوع هستهای وقتی صحبت میشود، میگویند حوزه نگرانی ماست و ما آمادهایم درباره همه جزئیات هستهای گفتوگو کنیم.» با این حال امیدواریم فهمیده باشند که آمریکا وقتی خودش بر سر میز مذاکره نیست حتی اگر توافقی هم صورت بگیرد آن را نمیپذیرد. شاهد این مدعا مذاکــرات دهه هشتاد و توافق سعدآباد است. از آن گذشته حتی وقتی آمریکا خودش واسطههایی را برای مذاکره با
ایران میفرستاد هم به آن پایبند نبوده است. آمریکا در سال 89 برزیل و ترکیه را برای توافق با ایران به تهران فرستاد تا بیانیه تهران را منعقد کنند، اما فردای بیانیه تهران تحریم جدید وضع کرد. سرنوشت شینزو آبه و ماکرون هم به همین ترتیب بود که با دستورالعمل واسطهگری آمده بودند اما پیش از آنکه ایران آنها را رد کند، آمریکا خودش رفتاری داشت که این واسطهگری را بر باد داد. برای آمریکاییها واسطهها فقط نقش رابطی را دارند که بتوانند دو طرف را سر میز بنشانند. آنها حتی در ماجرای مک فارلین در سال 65 هم نشان دادند که میخواهند بیواسطه گفتوگو و مذاکــره کنند و از همینرو خود مک فارلین به تهران سفر کـــرد. ما حق داریم انتقاد کنیم. اما در عین حال به آنها میگوییم فارغ از نقدی که ما در داخل به شما داریم و بدون واهمه از این نقد حتما به مذاکره مستقیم با طرف آمریکای بنشینید، چون آمریکا بدون مذاکره مستقیم هیچ امتیازی نخواهد داشت.
ارسال نظر