بازسازی مدارس حل می‌شود؛ نه به این سادگی
آرمان ملی- منیره چگینی: روز گذشته سفر وزیر آمـوزش و پرورش به مناطق سیــل‌زده كرمـــان و سخنان او در مورد مدرســـه‌ای كه آب باران مانع ورود دانش‌آموزان به آن می‌شد، با واکنش‌های بسیاری در شبکه‌های اجتماعی همراه بود، او زمانی‌که دید که آب محوطه مدرسه را فرا گرفته برای چاره اندیشی در این رابطه گفت: «یک صد تا دویست تا بلوک اینجا بگذارید بچه‌ها بروند داخل، دیگر تنبلی نكنید!» این اتفاق همزمان شده بود با سفر یوسف نوری به شهرستانی قلعه گنج که ۴۴ مدرسه آن در اثر سیل آسیب دیده و ۱۳۰مدرسه نیاز به حصارکشی دارد.
در این میان کاربران شبکه‌های اجتماعی به اظهار نظر وزیر آموزش و پرورش واکنش نشان دادند، یکی از کاربران شبکه‌های اجتماعی نوشت: «آقای وزیر، اگر فرزند خودتان نیز در این مدرسه درس می‌خواند، اجازه می‌دادید از روی بلوک به مدرسه برود؟» یک کاربر دیگری هم نوشت: «آنقدر معلمان برای دانش آموزان پل ساخته‌اند یا برای تحصیل آنها به کوه و دشت رفته و خوراک گرگ‌ها شده‌اند، که از دید آقای وزیر، چند تا بلوک سیمانی نگذاشتن تنبلی به حساب می‌آید. کاربر دیگری هم نوشت: «از وزیری که فرزند او در مدارس لاکچری بالای شهر تحصیل می‌کند، گذشتن از روی بلوک‌های سیمانی و آب باران یک تفریح به حساب می‌آید. شهروند دیگری نیز با انتقاد از سال‌ها بی‌توجه‌ای به معلمان، این طرح وزیر را در ادامه همان بی‌توجهی‌ها و سمبل‌کاری‌ها دانست. یکی دیگر نیز در توئیتر نوشت: «در کشوری که مسئولان برای فرزندشان مدرسه می‌سازنند، چون مدرسه خوب پیدا نکرده‌اند، نمی‌توان از وزیری که چند روز بیشتر کارش را آغاز نکرده، انتظار بیش از این داشت. قطعا آقای وزیر از بخاری‌های نفتی و ساختمان‌های مخروبه کرمان و تهران و... خبر ندارد! این بخشی از واکنش‌ها به ویدئوی منتشر شده از
بازدید وزیر از مدرسه‌ای بود که آب محوطه آن را فرا گرفته بود. در این شرایط یوسف نوری در بازدید از مدارس آسیب دیده شهری و روستایی شهرستان قلعه گنج، گفته است: «این بارندگی یک بارندگی استثنایی بوده که در آن تعدادی از مدارس آسیب دیده یا تخریب شده‌اند و نیاز به تعمیر و بازسازی دارند، تعدادی از مدارس دچار آب گرفتگی شده‌اند که این حجم از آب به‌زودی تخلیه می‌شود، تعدادی از مدارس نیاز به شن ریزی و آسفالت دارند، تعدادی از مدارس هم نیاز به دیوار و حصار کشی دارند که توصیه شده حصاری متناسب با بافت منطقه در نظر گرفته شود، به گونه‌ای که چندان ارتباط بین مردم و مدرسه قطع نشود. وزیر آموزش و پرورش با بیان اینکه برای بازسازی مدارس آسیب دیده به زودی تأمین اعتبار می‌شود، گفت: مدرسه «کانون تربیتی محله» است، باید از تمام ظرفیت مدارس استفاده شود، چنانچه در محیط مدرسه امکان برگزاری کلاس‌های درس نیست، ضرورت دارد از فضاهای عمومی، مانند مساجد برای دایرکردن کلاس‌های حضوری استفاده شود و یا اگر مدرسه‌ای کمتر آسیب دیده از شیفت بعدازظهر آن برای دانش آموزان مدرسه آسیب دیده دیگر، استفاده شود تا دانش آموزان از آموزش، عقب نمانند.»
آقای وزیر لطفا تنبلی نشود!
در این میان، وجود هزاران ساختمان ناایمن به‌نام مدرسه در کشور و وجود 47 هزار بخاری نفتی خطرناک در این مدارس، سال‌هاست به یک معضل جدی سه دولت گذشته شده است، که نگاه آنها بیشتر به دست خیران مدرسه ساز است. مثلا در پایتخت ایران، براساس گزارش آتش‌نشانی از ۲ هزار و ۵۰۰ مدرسه دولتی این کلانشهر ۸۲۷ مدرسه ناایمن است و به عبارتی یک سوم فضاهای آموزشی شهر تهران از نظر سازه‌ای سست و ناایمن هستند. یا در استان محروم سیستان و بلوچستان حداقل 6 هزار مدرسه ناایمن وجود دارد، در این میان، یک کارشناس آموزشی و فرهنگی این استان در رابطه با اظهارات وزیر آموزش و پرورش در قلعه گنج به «آرمان ملی» می‌گوید: «باید به آقای وزیر یادآوری کرد که كمبود فضای آموزشی و مدرسه در كشور و مناطق محروم یك مشكل اساسی است و با صد، دویست بلوك حل نمی‌شود! من به استان‌های دیگر كاری ندارم، سیستان و بلوچستان نه تنها در كیفیت آموزشی و دیگر شاخص‌ها در رتبه آخر کشور قرار دارد، بلكه در فضای آموزشی شاید بدترین وضعیت را داشته باشد.» كریم بخش كردی تمندانی در ادامه صحبت‌هایش می‌افزاید: «در این سال‌ها هم دولت و هم خیران مدرسه‌ساز تلاش زیادی انجام داده‌اند تا حداقل
دیگر مدرسه كپری، خشتی گلی و نا ایمن نداشته باشیم! ولی بیشتر از آن‌كه كمبود اعتبار و مدرسه باشد، وجود ضعف در مدیریت، فساد و نبود نظارت بر ساخت و ساز مدارس مشكل اصلی نظام آموزشی کشور بوده است! در استان سیستان و بلوچستان هم كمبود فضای آموزشی وجود دارد و هم صدها مدرسه متروكه كه به‌خاطر عدم جانمایی درست، امروز متروكه و غیر قابل استفاده هستند، بسیاری از مدارس از نظر فنی اشكالات فنی فراوانی دارند. خیلی زود فرسوده می‌شوند و نیاز به تعمیرات اساسی دارند. مدارس زیادی وجود دارند كه با كمتر بارندگی راه ورودی به آن نمی‌ماند و با صد، دویست بلوک سیمانی قابل حل نیست.» مدرسه‌ای که فرخ‌رو پارسا ساخته، میزبان دانش آموزان است. وی در ادامه با اشاره به اینکه وزیر محترم برای پی بردن به مشكل فضای آموزشی و اشكالات اساسی فنی یک امار از استان سیستان و بلوچستان می‌تواند راهگشا باشد، می‌افزاید: «استانی كه كپر در آن همچنان نماد مدرسه است، چرا باید ده‌ها مدرسه متروكه و غیر قابل استفاده داشته باشد؟ چرا اولین مدرسه شهر من كه در زمان وزارت فرخ‌رو پارسا با مصالح و امكانات ابتدایی ساخته شد هنوز بعد از ده‌ها سال قابل استفاده است، ولی بسیاری
از مدارس ساخته شده توسط نوسازی و تجهیز مدارس، در اولین سال‌های ساخت، نیاز به تعمیرات اساسی پیدا می‌كنند و با هر بارندگی دچار اب گرفتگی می‌شوند و ورود دانش آموز و معلم در آن غیر ممكن می‌شود؟ وزیر محترم آیا در جایی كه آب باران راه را برای ورود به مدرسه بسته است، راه ورود مردم به منازل‌شان را هم بسته است؟ جناب وزیر ساخت و ساز مدارس ما نیاز به یك بازنگری جدی در جانمایی درست، ایمنی، امكانات مناسب ورزشی تجهیزات مناسب سرمایشی و گرمایشی …با توجه به شرایط آب هوایی هر منطقه دارند. باز نمودن ورودی مدرسه با صد و دویست بلوك راه حل مناسبی نیست و خطراتی هم دارد. وقتی در استان محرومی مانند سیستان و بلوچستان زمزمه‌هایی از فساد در گذشته وجود داشته، فساد در نوسازی و تجهیز مدارس را هم جدی بگیرید. اگر در به سرانجام رساندن لوایح رتبه بندی و همسان سازی فرهنگیان كار زیادی نمی‌توانید انجام دهید تا معلم به بالای خط فقر بیاید، یا فساد را از صندوق ذخیره فرهنگیان برچینید، حداقل مدرسه را برای دانش آموزان جایی امن، مناسب و مجهز نمایید تا در بلایای طبیعی به اسانی بسته نشود و نیاز نباشد تا وزیر در بازدید از ان بلوک سیمانی به‌دست گیرد تا
دانش اموز و معلم مانند بندبازان از روی صد یا دویست بلوک راهی برای مدرسه پیدا كند.»
ارسال نظر