ایرادات چرخه استعدادیابی
بهمن فروتن کارشناس فوتبال
درباره افت کیفی لیگبرتر فوتبال بعضی وقتها به بیهودگی میرسیم، آنقدر که صحبت کردهایم و این صحبتها دردی را علاج نکرده است. زمانی فوتبال سیر صعودی را طی میکند و برای رفع برخی ایرادها صحبت میکنیم تا سرعت صعودی بیشتر شود اما فوتبال ایران اگرچه رو به جلو حرکت میکند اما بسیار کُند است. تحریمها تاثیر بسیار زیادی داشته و وقتی که پول کم است باید شیوه اداره را تغییر داد. نمیتوان فوتبالی که پول کمتری دارد را با هزینه بالا اداره کنیم. سطح رقابتهای لیگبرتر ایران بهدلیل فقدان زیرساختها و عدم رسیدگی صحیح به چرخه تولید بازیکنان فاقد زیبایی شده است. بازیها اصلا قابل قیاس با گذشته نیست و بهندرت بازیکنان شاخصی میبینیم. فقط آنهایی موفق هستند که هدفشان فراتر از فوتبال داخلی است و میخواهند در سطوح بینالمللی بازی کنند. البته باید بگوییم ما صاحب استعدادهای زیادی در کشورمان هستیم و اگر بخواهیم خود را با کشورهای عربی خلیجفارس مقایسه کنیم، با حذف مربیان و بازیکنان خوب خارجی جذب شده در تیمهای مختلف این لیگها، بهرغم سرمایههای فراوانی که در این کشورها صرف میشود ولی استعدادهای خاصی را تولید نکردهاند و از ایران
عقبتر هستند. در شرق آسیا شاید شرایط فرق کند و آنها در زمینه تولید بازیکن بهتر عمل کرده باشند ولی بهلحاظ وضعیت اقتصادی با دشواریهای زیادی مواجه شدند، با این حال سرعتشان در رشد و توسعه فوتبال از کشورهای عربی بهتر است، اگرچه در قیاس با گذشته دچار افت شدهاند. در مجموع میتوان گفت سیر صعودی فوتبال در آسیا کُند شده و باید برای پیشرفت بیشتر، برنامههای کاربردی و راهبردی داشت. مشکلات اقتصادی به سبب پاندمی کرونا مشاغل را دچار مشکل کرده و قدرت مدیریتی بالا میتواند نواقص را برطرف کند. در سطح اول فوتبال دنیا باشگاه بزرگی مانند بارسلونا از آکادمی لاماسیا استفاده میکنند اما معمول این است که باشگاههای بزرگ بهطور مستقیم از بازیکنان تیمهای آکادمیشان استفاده نمیکنند چون سطح رقابتها در رده بزرگسالان بسیار بالاست و بازیکنان تمام حرفهای میتوانند در چنین سطحی دوام بیاورند. باشگاهها بیشتر بازیکنان آکادمیها را به دیگر باشگاهها میدهند و تنها بازیکنانی که قابلیتها و شاخصههای قابل توجهی دارند به تیم اول باشگاه میرسند. نظارت دقیقی روی تیمهای ردههای سنی مختلف وجود دارد و بازیکنانی که توانایی ستارهشدن داشته
باشند بدون تردید حفظ خواهند شد. با وجود اینکه خرج آکادمیها نسبت به بازدهیشان بیشتر است ولی در تمامی ردههای سنی، باشگاهها تیمهای خوبی دارند و ممکن است ۱۰ تیم مختلف را از رده نونهالان تا بزرگسالان داشته باشند. حتی پیش آمده یک باشگاه پنج تیم زیر ۱۷ سال دارد که این تیمها در چند تورنمنت حاضر میشوند. برای آکادمیها روانشناس، آنالیزور و تمامی ابزارهای لازم اندیشیده شده و با استفاده از آنها به تولید ستارهها میپردازند. ضمن اینکه این بازیکنان علاوه بر فوتبال، تحصیل خود را هم ادامه میدهند. با وجود تمام تلاشهایی که در آکادمیهای باشگاهها صورت میگیرد، هر ساله اگر بتوانند ۲ تا ۳ بازیکن را به تیم اول انتقال دهند کار بسیار بزرگی انجام شده است. آنها بیشتر بازیکنان خود را منتقل میکنند تا بخش از خرج آکادمی را بهدست آورند. از سویی دیگر بهترین بازیکنان را در رده بزرگسالان جذب میکند تا بتوانند چنین تیمی را که ویترین باشگاه شمرده میشود در بالاترین سطح حفظ کنند. کمتر پیش میآید آکادمیها در ایران بتوانند از بازیکنانی که تولید کردهاند بهخوبی استفاده کنند. استقلال و پرسپولیس نیز انگشتشمار و حداقلی میتوانند
موفق به استفاده از بازیکنان آکادمی خود شوند و بازیکنان این تیمها به ندرت دیده میشوند. هر چند اگر باشگاهها بتوانند بهتر آکادمیهای خود را پیشرفت دهند، قطعا در این زمینه شاهد پیشرفت خوبی خواهیم بود. آنچه باعث شده فوتبال ایران رشد همیشگی را نداشته باشد کمبود آکادمیهای معتبر است و به همین دلیل بسیاری استعدادها خیلی زود از چرخه خارج میشوند. بیشتر بازیکنان به اندازهای که شهرت پیدا کنند دیگر برای پیشرفت تلاش گذشته را ندارند و کیفیت بازی آنها افت میکند. تنها بازیکنانی که دورنمای بزرگی دارند و بهدنبال بازی در لیگهای اروپایی هستند به بازیکنان شاخصی مبدل میشوند. چرخه استعدادیابی ایرادهای زیادی دارد و نباید انتظار داشت در لیگبرتر یا در جامحذفی شاهد بازیهای چشمنوازی باشیم.
ارسال نظر